تاريخ : چهار شنبه 27 آذر 1392

| 16:27 | نویسنده : sara

مقایسه ویندوز۸ با ویندوز۷

ویندوز ۸ برای مایکروسافت یک اجبار است. مایکروسافت برای بقا در بازاری که مشتریانش روز‌به‌روز از دستگاه‌های حجیم و غیرقابل حمل PC به سمت تجهیزات قابل‌حمل یورش می‌برند، مجبور بود به سیستم‌عامل جدیدی روی بیاورد که روی تمام دستگاه‌ها تجربه یکسانی را برای کاربر به‌همراه داشته باشد.

از سوی دیگر، بخش عظیمی از مشتریان مایکروسافت شرکت‌ها و کسب‌وکارهایی هستند که ویژگی اصلی‌شان مقاومت در برابر تغییر است و نمی‌توانند یا نمی‌خواهند با سیستم دسکتاپ سنتی خداحافظی کنند.
به‌همین دلیل، مایکروسافت با طراحی و عرضه ویندوز ۸ درواقع سیستم‌عامل «دوران‌گذار» را معرفی می‌کند. سیستم‌عاملی که رابط لمسی جدید و کاشی‌های رنگارنگ جذاب، پوسته بیرونی آن را تشکیل می‌دهند و در عین حال هنوز نتوانسته (یا نخواسته) است که پیوندهایش را با ریشه‌های دسکتاپی که بیش از بیست سال قدمت دارند، بگسلد. اما به‌نظر می‌رسد که این آخرین باری است که کاربران می‌توانند تجربه اصیل رابط کاربری کامپیوترهای شخصی را در کنار سیستم لمسی و رنگارنگ جدید یک جا ببینند. آن‌چه در ادامه از نظرتان می‌گذرد، ترکیبی است از بررسی و تحلیل‌هایی که در نشریات معتبر خارجی درباره ویندوز ۸ آورده شده به همراه تجربیاتی که ما از کار کردن چندین هفته‌ای با این نسخه جدید ویندوز داشته‌ایم.

مقایسه با ۷
به جز کاهش سرعت بوت که به‌واسطه سبک‌تر شدن سیستم‌عامل به دست آمده است، تفاوت چندانی میان کارایی دو نسخه اخیر ویندوز مشاهده نمی‌شود. آزمایش‌ها و مقایسه‌هایی که روی نسخه ۷ و ۸ ویندوز انجام شده است، تشابهات فراوانی را میان این دو نسخه نشان می‌دهد که البته چندان هم دور از ذهن نیست. به هرحال بیشتر اجزا و عناصر ویندوز‌۸ در واقع بر مبنای اجزای متناظرشان در ویندوز ۷ (البته به همراه اندکی بهینه‌سازی) پیاده‌سازی شده‌اند و در نتیجه کارایی مشابهی را فراهم می‌کنند. در سیستمی که ما ویندوز ۸ را روی آن آزمایش کردیم، حتی امتیازهایی که ویندوز ۸ به اجزای مختلف سیستم‌عامل می‌دهد، دقیقاً شبیه ویندوز ۷ است. البته تفاوت‌های معنی‌داری در برخی تست‌های خاص نظیر PCMark 7 دیده می‌شود که به‌نظر می‌رسد به‌واسطه استفاده ویندوز ۸ از Windows Media Foundation باشد که در این نسخه جایگزین Direct Show شده است. البته در همین موارد هم تفاوت کارایی میان این دو نسخه از ۱۰ درصد کمتر است.

ویندوز ۷

ویندوز ۸

نسخه‌ها و قیمت‌ها
مایکروسافت برای ساده‌کردن مدل تجاری خود، ویندوز ۸ را تنها در ۴ نسخه عرضه خواهد کرد. این نسخه‌ها به ترتیب امکانات و کارایی ۸ Pro، ۸ ،RT و ۸ Enterprise هستند. در رقابت با اپلی که نسخه‌های اخیر سیستم‌عامل خود را با قیمت‌هایی ناچیز عرضه می‌کند، مایکروسافت اعلام کرده است که ارتقا از ویندوزهای XP، Vista و ۷ به نسخه ۸ Pro تا ۳۱ ژانویه ۲۰۱۳ با تخفیف ویژه و با قیمت ۳۹ دلار ممکن خواهد بود. البته این قیمت مخصوص نسخه آنلاین (فقط قابل دانلود) است و نسخه خرده فروشی با قیمت ۶۹ دلار عرضه خواهد شد. از ۳۱ ژانویه به بعد، قیمت این نسخه به ۱۹۹ دلار افزایش خواهد یافت. این درست همانند قیمت ۱۱۹ دلاری نسخه Professional ویندوز ۷ است که اکنون نیز در بازار به فروش می‌رسد. قیمت نسخه استاندارد هنوز مشخص نشده است. این بازی با قیمت، می‌تواند باعث جذب طیف بیشتری از مخاطبان به‌سوی این سیستم‌عامل جدید شود. کاربرانی که در حال حاضر به‌واسطه انتقادهایی که به محیط مترو وارد می‌شود، درباره ارتقا به نسخه هشتم ویندوز دو دل شده‌اند شاید به این وسیله، به مهاجرت به این نسخه راغب شوند. ویندوز RT نسخه‌ای است که مخصوص تبلت‌ها یا دقیق‌تر بگوییم برای کار روی پردازنده‌های ARM عرضه می‌شود و تنها به‌صورت از پیش نصب‌شده روی تجهیزات سخت‌افزاری عرضه خواهد شد. ویندوز RT به‌صورت پیش‌فرض با نسخه‌ای از برنامه جدید آفیس ۲۰۱۳ عرضه خواهد شد اما فاقد محیط دسکتاپ است و تنها می‌تواند برنامه‌های سبک مترو را اجرا کند.
نسخه ۸، نسخه ابتدایی و ساده‌شده ویندوز ۸ است که بازار کاربران خانگی را هدف گرفته و به‌همین دلیل فاقد ویژگی‌هایی نظیر رمزنگاری داده‌ها، پلتفرم مجازی‌سازی Windows To Go ، Hyper-V (محیط لایو بوت ویندوز ۸) و موارد مشابه است. نسخه ۸ Pro در واقع مشابه نسخه‌های Professional و Ultimate ویندوز ۷ کار خواهد کرد و به‌احتمال پرمصرف‌ترین نسخه ویندوز خواهد بود. تنها قابلیت هایی از این نسخه حذف شده‌اند که بیشتر در محیط‌های سازمانی کاربرد داشته‌اند. ویژگی‌هایی نظیر AppLocker، DirectAccess از این جمله هستند. در‌نهایت، کامل‌ترین نسخه ویندوز ، نسخه Enterprise است که به همراه قابلیت‌ها و ویژگی‌هایی عرضه می‌شود که کار مدیران IT سازمان‌ها را در نگه‌داری و کنترل زیرساخت و مجموعه تحت نظرشان ساده می‌سازد. تنها محدودیت نسخه Enterprise که در آگوست امسال برای اعضای MSDN و مشتریان Software Assurance مایکروسافت منتشر شد، این است که نمی‌تواند افزونه یا برنامه Media Center مایکروسافت را اجرا کند.

مهاجرت کنیم یا نه؟
در‌نهایت به‌نظر می‌رسد ویندوز ۸ ارزش هزینه‌ای را که برای آن پرداخت می‌کنید، دارد. حتی اگر از محیط مترو استفاده نکنید و به تجهیزات لمسی هم دسترسی نداشته باشید، بهبودهای ایجاد شده روی بخش کلاسیک سیستم‌عامل ویندوز، ارزش تمام دردسرها را دارد. البته این مهاجرت الزامی نیست، اما اگر تصمیم به این کار گرفتید، انتظار همان حسی را داشته باشید که هنگام مهاجرت از ویندوز XP به ویندوز ۷ تجربه کردید. البته بیش‌تر آن‌چه تا‌کنون گفتیم، به ظاهر و پوسته ویندوز مربوط بود و تنها در نگاه نخست به‌چشم می‌آمد. به همه خوبی‌ها و بدی‌های ویندوز ۸ امکان مانت کردن فایل‌های ایمیج ISO و امکان افزودن ساده فضاهای ذخیره‌سازی در‌قالب Storage Pool و موارد مشابه را نیز بیافزایید. پس به ویندوز ۸ مهاجرت کنید و از بوت سریع، یکپارچه‌سازی با سرویس‌ها و خدمات ابری و سایر قابلیت‌های این سیستم‌عامل تازه لذت ببرید. چون به هر حال، دیر یا زود مجبور خواهید بود با دسکتاپ محبوب‌تان خداحافظی کنید. نظر ما این است که از ویندوز ۸ نترسید، اگر بنا بر ترسیدن باشد، باید از ویندوز ۹ بترسید. زمانی که ممکن است مایکروسافت به دلخواه یا به اجبار تمام رشته‌های متصل به دسکتاپ سنتی را پاره کند و شما مجبور شوید به‌کلی با عادت سال‌ها استفاده از سیستم‌های دسکتاپ خداحافظی کنید

برچسب‌ها: مقایسه ویندوز۸ با ویندوز۷,

تاريخ : چهار شنبه 27 آذر 1392

| 16:26 | نویسنده : sara

معرفی ۵ مشکل بسیار متداول در ویندوز ۷ و چگونگی رفع آنها

ویندوز ۷ سیستم عامل نسبتا خوب و جالبیست، اما مانند اکثر سیستم عامل های معروف دیگر هیچ گاه کامل و بی عیب نبوده و نیست. بعضی از مشکلات ویندوز ۷ ناشی از اشکالات نرم افزاری یا باگ هستند و بعضی دیگر هم مربوط به عدم تنظیمات مناسب در ویژگی ها و تنظیمات ویندوز می شود. در هر صورت، بروز خطا و پیام های هشدار دهنده آزار دهنده هستند و آنچه در این مقاله قصد پرداختن و شرحش را داریم مربوط به راهنمای رفع سریع همین مشکلات در ویندوز ۷ است.

برخی از شایع ترین مشکلات گزارش شده از سوی کاربران ویندوز ۷ مربوط به مشکلات عدم سازگاری ویندوز جدید با برنامه های قدیمی تر، سرعت پایین ویندوز در سخت افزارهای قدیمی یا ضعیف، و مشکل با تم Aero و ویژگی ها و امکانات آن است. در این مقاله، من به شما نشان می دهم چگونه این رنجش ها را حل کنید. برای کسانی که ترجیح می دهند از برنامه تعمیر خودکار مشکلات استفاده کنند، هم در انتهای این مقاله چندتایی نرم افزار به عنوان یک راه حل مفید وکاربردی پیشنهاد شده است.

۱- به نظر می رسد ویندوز ۷ رایانه من کند شده است.

ویندوز ۷ برای استفاده از منابع سیستمی گرسنه است و عطش زیادی دارد. این ویندوز جلوه های گرافیکی و بصری زیادی در رابط کاربری زیبای خود دارد که متاسفانه بار پردازشی سنگینی بر روی کارت گرافیک و حافظه سیستم شما تحمیل می کند. (البته نسبت به ویستا بسیار سریعتر است!) اگر سیستم شما در استفاده از ویندوز ۷ بیش از حد قابل تحمل کند و آهسته می باشد، سریع ترین راه حل برای رفع مشکل خاموش کردن اثرات و انیمشن های اضافی رابط کاربری ویندوز می باشد.

برای این کار روی گوی Start ویندوز کلیک کرده و عبارت performance (عملکرد) را در کادر جستجو تایپ کنید تا ویندوز مواردی را برایتان لیست کند. گزینه ای به نام Adjust the appearance and performance of Windows (تنظیم ظاهر و عملکرد ویندوز ) را انتخاب کنید. پنجره گزینه های عملکردی باز خواهد شد. در زبانه جلوه های بصری (Visual Effects) گزینه Adjust for best performance (تنظیم برای بهترین عملکرد) را انتخاب کنید. اگر هم خواستید بعضی از جلوه های زیبای رابط کاربری را حفظ کنید گزینه Custom را انتخاب ، و کنار گزینه Use visual styles on windows and buttons (استفاده از جلوه های بصری روی ویندوز و دکمه ها) تیک بزنید.

۲- تم Aero ویندوز کار نمی کند.

به تازگی مقاله ای نوشتم با عنوان: چگونگی فعال سازی و رفع مشکلات افکت Aero در ویندوز ۷.

علاوه بر خواندن این مقاله، باید مطمئن شوید که کارت گرافیک شما از حالت Aero پشتیبانی می کند و درایور کارت گرافیک را با جدیدترین نسخه ارائه شده از سوی سازنده سخت افزارتان به روز کرده باشید. با این حال، اگر کامپیوتر خود را همراه با ویندوز ۷ خریداری کرده اید این مسئله نباید وجود داشته باشد.

در نهایت ، Aero را می توان در رجیستری غیر فعال کرد. قبل از آنکه بخواهم توضیح دهم که چگونه می توان به رجیستری وارد شد و آن را ویرایش نمود، باید به شما هشدار دهم! زیرا ویرایش رجیستری می تواند منجر به صدمه دائمی به فایلهای نصب ویندوز شما شود. لطفا ابتدا قبل از هرگونه دستکاری در رجیستری یک پشتیبان از آن تهیه کنید و از هر گونه اقدام خود در ریجیستری به اندازه کافی اطلاعات از پیش داشته باشید.

برای این منظور به منوی استارت ویندوز رفته و عبارت regedit را تایپ کرده اولین گزینه لیست (regedit) را انتخاب کنید. در پنجره ای که باز می شود به ترتیب به این آدرس بروید:

KEY_CURRENT_USERSoftwareMicrosoftWindowsDWM

آنگاه مقدار عبارت EnableAeroPeek از ۱ به صفر باید تغییر کند و پنجره ها را تایید کرده و ببندید. تم Aero غیر فعال شد. همین!

۳- برنامه های قدیمی تر با ویندوز سازگار نبوده و اجرا نمی شود.

قبل از ارتقا به ویندوز ۷، بهتر است بررسی کنید که ویندوز ۷ باکدام یک از برنامه های ضروری یا دلخواه شما سازگار است. برنامه مشاور ارتقا به ویندوز ۷ (Windows 7 Upgrade Advisor) رایج ترین برنامه های رایانه ای را چک کرده و از سازگاری آنها با ویندوز ۷ شما را مطلع خواهد ساخت. با این حال ، همانطور که در مقاله پیشین خود با عنوان : نحوه استفاده از مشاور ارتقا به ویندوز ۷ برای بررسی سازگاری با کامپیوتر ذکر کرده ام، ممکن است مجبور شوید به شکل دستی و در «مرکز سازگاری ویندوز ۷» (Windows 7 Compatibility Center) سازگاری یا عدم سازگاری ویندوز ۷ را با بسیاری از برنامه های موردنیاز دیگر بررسی کنید. حال، اگر ابتدا ویندوز را به ۷ ارتقا داده اید و سپس معلوم شده که یکی از برنامه های بسیار عزیز شما با این ویندوز سازگار نیست ، راهی برای حل مشکل وجود دارد: «حالت سازگاری ویژه ویندوز ۷ »(Windows 7 Compatibility Mode).

برای نصب یک برنامه در حالت سازگاری، روی فایل نصب آن برنامه راست کلیک کرده و Properties را انتخاب کنید. در پنجره Properties به زبانه Compatibility رفته گزینه Run this program in compatibility mode for را تیک زده و از منوی کرکره ای زیر آن آخرین نسخه از ویندوز که مطمئن هستید برنامه شما روی آن اجرا می شود را انتخاب کنید.

ممکن است نیاز به تکرار مرحله فوق با فایل اجرایی برنامه زمانی که نصبش به اتمام رسید داشته باشید. به این شکل که روی آیکون برنامه راست کلیک کرده، Properties را انتخاب کنید، به زبانه Compatibility رفته، گزینه Run this program in compatibility mode for را تیک زده و گزینه سیستم عامل ویندوز مربوطه را انتخاب کنید.

علاوه بر این، شما می توانید تنظیمات (به تصویر زیر دقت کنید) را برای برنامه مربوطه تغییر دهید و باید بسته به اینکه مشکل خاص شما چه باشد باید با آزمون و خطا سعی کنید برنامه را اجرا کنید.

در نهایت ، اگر شما از ویندوز ۷ نسخه حرفه ای (Professional) یا بالاتر استفاده می کنید، می توانید از قابلیت «اجرا در حالت ایکس پی ویندوز ۷ »( XP Mode) استفاده کنید. این قابلیت ویندوز ایکس پی را روی رایانه شما به عنوان یک ماشین مجازی اجرا می کند و می توانید تمام برنامه هایی که پیش از این روی ویندوز ایکس پی نصب و اجرا می شد در این محیط مجازی نیز نصب و اجراکنید. سایت Ars Technica نیز در همین زمینه یک مقاله بسیار مناسب و معقول در مورد حالت ایکس پی در ویندوز ۷ دارد.

۴-درایو دی وی دی یافت نشد

آیا ویندوز ۷ موفق به شناسایی درایو نوری شما نشده است؟ این هم مشکل دیگری است که نیاز به ویرایش رجیستری دارد. هشدار مورد ۲ هنوز به قوت خود باقیست: قبل از هر کاری از رجیستری پشتیبان بگیرید!

به ترتیب این کارها را انجام دهید: رفتن به منوی استارت و تایپ عبارت regedit ، اجرای برنامه’regedit’ و راه اندازی آن را از لیست نتایج. رفتن به نشانی HKEY_LOCAL_MACHINESYSTEMCurrentControlSetControlClass . در پانل سمت راست گزینه UpperFilters و LowerFilters را حذف کرده، ویندوز را ری استارت کرده و ببینید مشکل حل شده یا خیر.

اگر مشکل حل نشده بود، باز روی استارت کلیک کنید، Disk Management را تایپ کرده و Create and format hard disk partitions را از لیست نتایج انتخاب کنید. در پنجره مدیریت دیسک روی آیکون درایو اپتیکال راست کلیک کرده و گزینه Change Drive Letter and Paths را انتخاب کنید. در پنجره تغییر مسیر درایو روی دکمه Change کلیک کنید و نامی جدید برای درایو انتخاب کنید. ویندوز را مجدد راه اندازی کرده و امیدوار باشید که این مشکل حل شود.

۵-تم های جدید سبب تغییر آیکون های سفارشی می شوند.

آیا زیاد تم ویندوز را تغییر داده و حس می کنید که گاهی برخی از آیکون هایی که آیکونش را به آیکون دلخواه خود عوض کرده اید دستخوش تغییر می شوند؟ این مسئله خیلی آزار دهنده است ، اما جلوگیری از آن آسان است. کافیست روی دسکتاپ راست کلیک کرده و Personalize را انتخاب نمایید، در پنجره کنترل پنلی که باز می شود گزینه Change Desktop Icons را انتخاب و در پنجره تنظیمات آیکون های دسکتاپ گزینه Allow themes to change desktop icons یا ‘اجازه به تم برای تغییر آیکون دسکتاپ’. را از حالت تیک دار خارج کنید.

مشکل رایج مهم دیگر، که به نظر می رسد فقط در لپ تاپ های قدیمی تر رخ می دهد، این است که ویندوز ۷ به دروغ گزارش می دهد باتری خالی شده و سپس لپ تاپ را خاموش می کند. برای این مشکل، ITExpertVoice راه حلی ارائه می کند که باعث جلوگیری از خاموش کردن لپ تاپ توسط ویندوز ۷ زمانی که فکر می کند باتری خالی است می شود. متاسفانه، این راه حل ممکن است شما را با خاموشی ناگهانی لپ تاپ زمانی که باتری لپ تاپ واقعا تمام شده اند رو به رو کند.

در نهایت ، بسیاری از مشکلات ویندوز ۷ را می توان در یک لحظه با استفاده از ابزار مفید برطرف نمود. سایت MakeUseOf در سلسله مقالاتی به بررسی این ابزارها پرداخته از جمله در مقاله: چگونگی حل مشکلات متداول ویندوز به صورت فوری و به سرعت به بررسی FixWin پرداخته. گزینه مفید دیگر QuickFix است، که حاوی ابزارهایی برای رفع عیب ۲۱ مشکل متداول ویندوز ۷ می باشد. از آنجا که برنامه ای قابل حمل است، یک روز خواهد توانست به شما در برابر حمله ویروس ها کمک کند یا اگر تنظیمات ویندوز را به هم ریخت باشید، سبب بازگرداندن رفتار پیش فرض ویندوز ۷ شود.

در پایان از شما سوال می کنیم با کدام یک از دیگر مشکلات در هنگام استفاده از ویندوز ۷ رو به رو شده اید و چگونه آنها را رفع و رجوع کرده اید؟

روش رفع خطای Bootmgr is missing در ویندوز ۷

تاريخ : چهار شنبه 27 آذر 1392

| 16:25 | نویسنده : sara

روش رفع خطای Bootmgr is missing در ویندوز ۷

گاهی اوقات انتظار بروز مشکل در دستگاه خود را نداریم . اما معلوم نیست چه می شود که ناگهان با آنها مواجه می شویم . در اینگونه مواقع باید شروع به جستجو در اینترنت کنیم تا ببینیم آیا کسی یا کسانی قبلا با آن مشکل خاص مواجه شده اند یا خیر . و یا آیا روش حل آن را نیز در بیان کرده اند یا نه . در هر صورت باید چند ساعتی را به جستجو بپردازید تا پس از خواندن صفحات مختلف شاید بتوانید روش حل مشکل را پیدا کنید .

اما به نظر من بهترین مکان برای یافتن پاسخ سوالات مان ، بخش پشتیبان شرکت سازنده دستگاه یا نرم افزار است . چون به احتمال بسیار زیادی در آنجا به مشکل مورد نظر شما اشاره شده است . حتی می توانید از فروم های بخش پشتیبانی شرکت های سازنده نرم افزار نیز استفاده کنید و سوالات خود را مطرح نمایید .

ما هم در ادامه می خواهیم روش حل خطای Bootmgr is missing را به شما آموزش دهیم و برای یافتن روش های حل این مشکل به بخش پشتیبانی شرکت مایکروسافت مراجعه کرده ایم . با گویا آی تی همراه باشید …….

خطای Bootmgr is missing در چه زمانی رخ می دهد ؟

این خطا به هنگام بوت کردن سیستم رخ می دهد و دلیل اصلی آن نیز آسیب دیدن بوت سکتور یا مفقود شدن آن است .

روش های حل خطای Bootmgr is missing

در این بخش ما به ۴ روش حل این خطا اشاره می کنیم .

نکته : برای انجام هر کدام از سه روش اول باید DVD ویندوز ویستا یا هفت را در اختیار داشته باشید . در صورتی که DVD یکی از این دو سیستم عامل را در اختیار ندارید ، می توانید مستقیما روش شماره چهار را امتحان کنید .

۱- استفاده از Startup Repair

* دیسک نصب ویندوز ویستا یا هفت را در دستگاه قرار داده و ریست کنید .

* هنگامی که پیغام Press any key to boot from CD or DVD ظاهر شد ، یکی از کلیدهای صفحه کلید را بفشارید .

* در صفحه بعدی گزینه های زبان و ورودی صحفه کلید را انتخاب کنید و دکمه Next را بزنید . می توانید این بخش را بدون تغییر رها کنید .

* روی گزینه Repair your computer کلیک کنید .

* در پنجره System Recovery option روی ، درایوی که ویندوز در آن نصب شده است را انتخاب کرده و دکمه Next را کلیک کنید . این درایو معمولا درایو C است .

* در ادامه گزینه Repair your computer را انتخاب کنید .

* اکنون باید سیستم عاملی که قصد تعمیر کردن آن را دارید انتخاب نموده و دکمه Next را بزنید .

* در نهایت گزینه Startup Repair را کلیک کنید .

۲- ساختن مجدد BCD

* دیسک نصب ویندوز ویستا یا هفت را در دستگاه قرار داده و ریست کنید .

* هنگامی که پیغام Press any key to boot from CD or DVD ظاهر شد ، یکی از کلیدهای صفحه کلید را بفشارید .

* روی گزینه Repair your computer کلیک کنید .

* اکنون باید سیستم عاملی که قصد تعمیر کردن آن را دارید انتخاب نموده و دکمه Next را بزنید .

* در پنجره System Recovery Options باید خط فرمان یا همان Command prompt را انتخاب کنید .

* اکنون دستور Bootrec /RebuildBCD را تایپ کرده و کلید اینتر را بزنید .

۳- استفاده از System Restore

نکته : برای استفاده از این روش نیاز است که System Restore در کامپیوتر شما فعال باشد .

* دیسک نصب ویندوز ویستا یا هفت را در دستگاه قرار داده و ریست کنید .

* هنگامی که پیغام Press any key to boot from CD or DVD ظاهر شد ، یکی از کلیدهای صفحه کلید را بفشارید .

* روی گزینه Repair your computer کلیک کنید .

* در ادامه گزینه System Restore را انتخاب کنید .

* اکنون مراحلی که برای تان نمایش داده می شود را ادامه دهید تا به مرحله انتخاب یکی از نقاط بازگردانی برسید . اکنون باید یکی از تاریخ هایی که قبل از بروز مشکل فعال هستند را انتخاب کنید .

* پس از انتخاب یک نقطه بازگردانی ، روی دکمه Finish کلیک کنید تا بازگردانی ویندوز شروع شود .

۴- استفاده از Startup Repair در کامپیوترهایی که دارای گزینه ریکاوری به صورت از پیش نصب شده باشند .

* هر گونه CD یا DVD را از دستگاه خارج کرده و با استفاده از دکمه پاور ، کامپیوترتان را ریست کنید .

* اگر روی کامپیوتر شما یک سیستم عامل نصب شده است ، قبل از اینکه دکمه لوگوی ویندوز نمایش داده شود ، دکمه F8 را بگیرید . در صورتی که لوگوی ویندوز نمایش داده شد ، باید صبر کنید تا سیستم کاملا بوت شده و مجددا آن را ریست کنید .

* در صورتی که چند سیستم را روی کامپیوتر خود نصب کرده اید ، ابتدا باید سیستم عامل مورد نظر را با استفاده از کلیدهای جهتی روی کیبرد انتخاب کرده و سپس دکمه F8 را بگیرید .

* در صفحه Advanced Boot Options با استفاده از دکمه های جهتی صفحه کلید ، گزینه Repair your computer را انتخاب کرده و با زدن کلید اینتر آن را اجرا کنید . در صورتی که چنین گزینه ای را مشاهده می کنید ، باید بدانید که گزینه ریکاوری پیش-نصب در کامپیوتر شما وجود ندارد و یا اینکه مدیر شبکه شما آن را خاموش کرده است .

* اکنون زبان صفحه کلید را انتخاب کرده و دکمه Next را بزنید .

* یک حساب کاربری انتخاب کرده و کلمه عبور آن را تایپ کنید و دکمه OK را کلیک کنید .

* در منوی System Recovery Options گزینه Startup Repair را انتخاب کنید .

این ها روش هایی بودند که می توانند در هنگام مواجه با چنین خطایی به کمک شما بیایند . شما هم روش دیگری بلد هستید ؟ آن را با ما در قسمت نظرات به اشترام بگذارید .

برچسب‌ها: روش رفع خطای Bootmgr is missing در ویندوز ۷,

آغاز شمارش معکوس تا عرضه پیش نمایش ویندوز ۸.۱

تاريخ : چهار شنبه 27 آذر 1392

| 16:24 | نویسنده : sara

آغاز شمارش معکوس تا عرضه پیش نمایش ویندوز ۸.۱

همانطور که می دانید مایکروسافت رسما ویندوز ۸.۱ را تایید کرده است و قرار شده تا روز ۲۶ ژوئن امسال، یعنی حدود هشت روز دیگر، نسخه پیش نمایش آن در کنفرانس توسعه دهندگان مایکروسافت که با نام BUILD شناخته می شود، عرضه شود. اکنون همه نگاه ها روی این موضوع متمرکز است که ویندوز ۸.۱ چه تغییرات و بهبودهایی خواهد داشت. ما نیز در مطلبی به قابلیت ها و بهبودهای ویندوز ۸.۱ اشاره کردیم که از لینک پایان مطلب می توانید آن را مطالعه کنید.

مایکروسافت می گوید که ویندوز ۸.۱ کاربرپسند‌تر شده است و علاوه بر همه بهبودهایی که داشته، دکمه ویندوز قدیمی نیز به جای خود بازگشته است. البته شاید خبر خوبی برای دوست داران منوی استارت نباشد. چون مایکروسافت سفت و سخت بر صفحه استارت اسکرین خود پافشاری می کند. بنابراین این دکمه منوی استارت را نشان نخواهد داد و شما را به یک صفحه جدید خواهد برد.

علاوه بر این ها، استارت اسکرین نیز کاربرپسندتر شده است و به کاربران گزینه های شخصی سازی بیشتری را خواهد داد. مثل رنگ ها و پس زمینه های بیشتر و همچنین امکان استفاده از والپیپرهای دسکتاپ به عنوان تصاویر پس زمینه استارت اسکرین.

یکی دیگر از قابلیت هایی که قرار است در اختیار کاربران قرار گیرد، رد کردن رابط کاربری مترو است. به شکلی که کاربران می توانند پس از بوت کردن سیستم، به صورت مستقیم به محیط دسکتاپ بروند. این قابلیت یکی از مواردی بود که موجب ارسال درخواست های زیاد کاربران به مایکروسافت شده بود.

اما آخرین تغییر مهمی که در ویندوز ۸.۱ بوجود آمده است مربوط به فروشگاه ویندوز یا همان Windows Store می شود. در نسخه ۸.۱ بهبودهای خوبی در فروشگاه ویندوز حاصل شده است.

برخی برنامه های جدید نیز وجود خواهند داشت. برنامه هایی مثل Movie Moment و یک ابزار هشدار دهنده که به صورت پیشفرض با ویندوز ۸.۱ نصب خواهند شد.

نسخه پیش نمایش ویندوز ۸.۱ در ۲۶ ژوئن عرضه خواهد شد اما نسخه نهایی آن قرار است که در اواخر سال جاری در اختیار کاربران قرار بگیرد. نسخه نهایی به احتمال فراوان در ماه های آگوست یا سپتامبر عرضه می شود.

همچنین برنامه ریزی شده است تا این بروزرسانی در سایر دستگاه های مبتنی بر ویندوز ۸ نیز اعمال شود. بنابراین انتظار می رود که تبلت ها، لپ تاپ ها، کامپیوترهای دسکتاپ و دستگاه های هیبریدی در آینده این بروزرسانی را دریافت کنند.

برچسب‌ها: آغاز شمارش معکوس تا عرضه پیش نمایش ویندوز ۸, ۱,

پاسخ به ۵ سوال ساده در مورد ویندوز ۸٫۱

تاريخ : چهار شنبه 27 آذر 1392

| 16:21 | نویسنده : sara

پاسخ به ۵ سوال ساده در مورد ویندوز ۸٫۱

مایکروسافت اخیرا جدیدترین نسخه ویندوز خود را جهت استفاده عموم روانه بازار کرده است. ویندوز ۸٫۱ با قابلیت‌هایی جدید ارایه‌ شده که استفاده از آن‌ها لذت خاص خود را دارد. ویژگی‌هایی که به راحتی قابل دانلود شدن هستند.

بسیاری از کاربران می‌توانند ویندوز خود را بدون مشکل خاصی آپدیت کنند. اما افرادی که استفاده تجاری از ویندوز خود دارند، باید قبل از این کار به موارد خاصی توجه کنند.

اگر شما کاربری هستید که نیاز به ارتقاء ویندوز خود به نسخه ۸٫۱ دارید، با ما همراه باشید.

۱- برای آپدیت ویندوز خود به کجا بروم؟

بعد از ارایه رسمی آپدیت جدید، افرادی که از سیستم‌های خود استفاده کاری و تجاری می‌کنند، از دو را ه می‌توانند برای آپگرید ویندوز خود اقدام نمایند. یا به قسمت مربوط به IT مرکز و موسسه خود مراجعه کرده و کار را به آن‌ها بسپارند و یا اینکه با کمک یک کارشناس IT اقدام به تغییر آن کنند.

اگر مرکز شما دارای چند سیستم است که هم اکنون از ویندوز ۸ بر روی آن‌ها استفاده می‌شود، پس شما بدون مشکل خاصی می‌توانید آن را آپدیت کنید. اما گر شما در مرکز خود دارای سیستم مهم و حیاتی همانند سرور و یا تعداد زیادی سیستم هستید، بهتر است به کمک یک کارشناس IT این کار را انجام دهید.

البته دقت کنید که اگر می‌خواهید سیستم‌های خود را از ویندوز Xp و یا ۷، به ویندوز ۸٫۱ آپدیت کنید، به دلیل مشکلاتی که ممکن است برای سیستم‌های شما پیش بیاید، به هیچ‌ وجه شخصا این کار را انجام نداده و کار را به مدیر قسمت IT خود بسپارید.

۲- آیا سیستم من برای آپدیت مناسب است؟

قبل از شروع به روز رسانی، شما باید از اینکه سیستم شما قابلیت نصب ویندوز ۸٫۱ را بر روی خود دارد، اطمینان حاصل کنید.

پس ابتدا نگاهی به حداقل نیاز سیستم از اینجا بیندازید و مطمئن شوید که سیستم شما این امکانات حداقلی را دارد.

اگر کامپیوتر شما، حداقل در ۴ سال اخیر تهیه شده است، پس می‌توان از آن برای نصب ویندوز ۸٫۱ استفاده کرد. البته باید به این موضوع نیز توجه کرد که اگر شما دارای حداقل نیازهای سیستمی برای نصب ویندوز ۸٫۱ هستید، ممکن است اجرای این ویندوز دارای مشکلاتی نیز باشد، مشکلاتی نظیر سرعت پایین راه‌اندازی نرم‌افزارها، و یا مشکلاتی از این قبیل.

۳- آیا سخت‌افزار و نرم‌افزار شما با یکدیگر سازگار هستند؟

خب، شانس بزرگ این است که سخت‌افزار سیستم شما نیز برای ساپورت این آپدیت سازگار باشد، به همین دلیل باید از این موضوع اطمینان حاصل کنید. پس برای این کار حتما به اینجا سر بزنید: Windows Compatibility Center.

بعد از اطمینان از این موضوع، برای پیدا کردن نرم‌افزارهایی که با این سیستم‌عامل سازگار هستند، باید کمی به جست و جو بپردازید. باکمی گشت و گذار به راحتی می‌توانید لیست بزرگی از نرم‌افزارهایی که توسط این سیستم‌عامل ساپورت می‌شوند را پیدا کنید. اگر دنبال نرم‌افزار خاصی برای کار خود می‌گردید و حس می‌کنید که ممکن است با این ویندوز ناسازگار باشد، پس بهتر است که با شرکت مورد نظر خود تماس گرفته و این موضوع را از آنان پیگیری کنید.

۴- آیا همه چیز به روز است؟

وقتی که جدیدترین ورژن یک سیستم‌عامل، آپدیت شده و ارایه می‌گردد، کمپانی‌هایی که نرم‌افزارهای مخصوص را تولید می‌کنند نیز سعی می‌کنند تا محصولات خود را جهت سازگاری با سیستم‌عامل جدید بهینه ساخته و سریع‌تر روانه بازار نمایند. پس با به روز رسانی سریع سیستم‌های خود، آپدیت سایر قسمت‌ها و نرم‌افزارها نیز کار ساده‌ای خواهد بود.

۵- آیا به گرفتن پشتیبان نیازی هست؟

در سیستم‌های کاری، گرفتن نسخه‌های پشتیبان از اطلاعات مهم و حیاتی، همیشه ضروری است. پس اگر تا به الان، بک‌آپی از اطلاعات خود تهیه نکرده‌اید، به سرعت این کار را انجام دهید. چون اگر خدایی نکرده، در روند آپدیت سیستم خود به مشکلی برخوردید، ممکن است تمام اطلاعات شما از بین برود. پس داشتن پشتیبان از اطلاعات خود امری ضروری است. البته پیشنهاد می‌گردد که نسخه‌های پشتیبان خود را ترجیحا در سیستمی که در حال به روز رسانی آن هستید، نگهداری نکنید.
itresan

برچسب‌ها: پاسخ به ۵ سوال ساده در مورد ویندوز ۸٫۱,

مسریاب جدید ۸۰۲٫۱۱ac شرکت دی – لینک

تاريخ : چهار شنبه 27 آذر 1392

| 16:21 | نویسنده : sara

مسریاب جدید ۸۰۲٫۱۱ac شرکت دی – لینک

دی‌لینک به معرفی روتر جدیدی پرداخت که سازگار با استاندارد بی‌سیم ۸۰۲٫۱۱ac ساخته شده‌است و می‌تواند داده‌ها را با نرخ ۱٫۵ گیگابیت بر ثانیه منتقل کند.

این روتر DIR-868L Wireless AC نام دارد و به علت پشتیبانی‌ از فناوری باند دوگانه می‌تواند همزمان در هر دو باند بی‌سیم ۲٫۴ گیگاهرتز و ۵ گیگاهرتز کار کند. همچنین برخورداری از قابلیت ویژه‌ای موسوم به AC SmartBeam به این دستگاه اجازه می‌دهد تا بر حسب نوع فعالیت کاربر در اینترنت، بین ‌دو باند موجود سوئیچ کند تا در هر زمان بیشترین سرعت را برای کاربر اولویت خود قرار دهد. از دیگر امکانات این روتر چهار درگاه شبکه اترنت گیگابیتی است. علاوه‌ بر این، طراحی و تنظیمات آن برای استفاده روی دامنه‌ها و شبکه‌های IPv6 نیز آماده شده‌است. یکی از قابلیت‌های نرم‌افزاری دستگاه نیز یک مود تنظیم سریع است که اجازه می‌دهد با استفاده از یک برنامه ویژه از روی اسمارت‌فون‌های آندروئیدی و iOS اپل نیز روتر را تنظیم کنید. قیمت این مسریاب ۱۳۲ پاوند اعلام شده‌است.

برچسب‌ها: مسریاب جدید ۸۰۲٫۱۱ac شرکت دی – لینک,

رشد ۵۰ درصدی درآمد بازار جهانی اینترنت بی‌سیم تا ۲۰۱۷

تاريخ : چهار شنبه 27 آذر 1392

| 16:20 | نویسنده : sara

رشد ۵۰ درصدی درآمد بازار جهانی اینترنت بی‌سیم تا ۲۰۱۷

درآمد بازار جهانی سیستم‌های بی‌سیم Wireless LAN تا سال ۲۰۱۷ میلادی به بیش از ۱۲ میلیارد دلار خواهد رسید که این رقم ۵۰ درصد بیشتر از درآمد بازار یاد شده در سال ۲۰۱۲ خواهد بود.

به گزارش دنیای فناوری اطلاعات ؛ بر اساس گزارش گروه تحقیقاتی Dell’Oro Group، درآمد بازار جهانی سیستم‌های بی‌سیم Wireless LAN تا سال ۲۰۱۷ میلادی به بیش از ۱۲ میلیارد دلار خواهد رسید که این رقم ۵۰ درصد بیشتر از درآمد بازار یاد شده در سال ۲۰۱۲ خواهد بود.

از مهم‌ترین دلایلی که باعث خواهند شد بازار سیستم‌های اینترنتی بی‌سیم طی چهار سال آینده پیشرفت قابل ملاحظه داشته باشد می‌توان به گسترش فعالیت مراکز ارایه دهنده خدمات Wi-Fi، به‌روزرسانی چرخه ۸۰۲٫۱۱ac و همچنین مدیریت سیستم‌های WLAN مبتنی بر فضای پردازش ابری اشاره کرد که البته در کنار موارد یاد شده نکاتی مانند انتشار تصاویر ویدیویی توسط کاربران مبتنی بر شبکه Wi-Fi و همچنین استفاده از دستگاه‌های الکترونیکی شخصی در محل کار(BYOD) اثرگذار خواهند بود.

“کریس دپوی”( Chris DePuy) مدیر مرکز Dell’Oro Group در این خصوص توضیح داد: «در حال حاضر سازمان‌ها شبکه‌های بی‌سیم LAN را به عنوان یک سیستم دسترسی حیاتی برای ادامه فعالیت‌های خود تلقی می‌کنند و از پیش‌تر نیز سیستم‌های بی‌سیم را به گونه‌ای در شبکه داخلی خود به کار می‌گرفتند که از شبکه‌های اترنت(Ethernet ) مجزا بود».

او در ادامه خاطرنشان کرد: «در چرخه جدید شبکه‌های اینترنتی سیستم‌های بی‌سیم ۸۰۲٫۱۱ac در سازمان‌ها نصب و راه‌اندازی می‌شوند. ما پیش‌بینی می‌کنیم که در آینده نزدیک تعداد بیشتری از سازمان‌ها برای مجزا کردن شبکه‌های اینترنت و دستگاه‌های اینترنتی بی‌سیم اقدام کنند. این امر باعث می‌شود فرصت استفاده از هر دو بخش را داشته باشند».

برچسب‌ها: رشد ۵۰ درصدی درآمد بازار جهانی اینترنت بی‌سیم تا ۲۰۱۷,

آموزش ایمن سازی شبکه خانگی

تاريخ : چهار شنبه 27 آذر 1392

| 16:19 | نویسنده : sara

آموزش ایمن سازی شبکه خانگی

در این آموزش تکنیک های ایمن سازی شبکه بی سیم خانگی ۸۰۲٫۱۱ b/g/n آموزش داده می شود. ایمن سازی شبکه خیلی مهم است؛ چه تجاری که ممکن است اسرار کاری لو برود و چه خانگی که امکان دارد همسایگان تان بدون اطلاع شما خیلی شیک و مجلسی در اینترنت شما سهیم شوند!

به گزارش دنیای فناوری اطلاعات ؛ از آن بدتر امکان هک شدن شبکه و سوء استفاده از آن است که امکان دارد به صورت ناآگاهانه توسط پلیس دستگیر شوید و نتوانید بی گناهی خود را اثبات کنید (البته این مورد آخر یک مقدار تراژدی است و کم اتفاق می افتد!
۱- پیدا کردن آی پی Gateway و اتصال به آن

نحوه پیدا کردن آی پی گیت وی و اتصال به آن (ویندوز)

برای یافتن آدرس آی پی در گیت وی به ویندوز متصل شوید.

Start>Run>Cmd>Enter
هنگامی که پنجره فرمان های سریع (cmd) بااز شد، “ipconfig/all” را تایپ کرده و Enter را بزنید.
نوشته ای مانند Gateway را پیدا کرده و شماره جلوی آن را یادداشت برداری کنید؛ ارقامی شبیه ‘۱۹۲٫۱۶۸٫۱٫۱’ باید آن جا وجود داشته باشند.
اینترنت اکسپلورر یا هر مرورگری که مایل هستید را باز کنید.
آی پی به دست آمده (کد مورد نظر) را در آدرس بار کپی کرده و Enter را بزنید.

نحوه پیدا کردن آی پی گیت وی و اتصال به آن (مک)

یابنده (Finder) رایانه را باز کرده و ‘Terminal’ را از Applications> Utilities اجرا کنید.
هناگمی که ترمینال باز شد، ‘ipconfig -a’ را تایپ کرده و دکمه Enter را فشار دهید.
در این جا نیز شماره آی پی که در جلوی GateWay به دست می آید را یادداشت کنید؛ آن هم شبیه “۱۹۲٫۱۶۸٫۱٫۱″ است.
مرورگر سافاری یا مرورگر دیگری را باز کنید.
آی پی گیت وی را درون آدرس بار کپی کرده و کلید Enter را بفشارید.

۲- فعال سازی Encryption (کد گزاری) بر روی Access Point (نقطه دسترسی)

استفاده از انکریپشن ۱۲۸ بیتی یا بالاتر باعث ایمن سازی هر چه بیشتر شبکه وایرلس می شود. WEP و WPA دو روش کد گزاری متفاوت از هم هستند. WEP در عدم داشتن امنیت اثبات شده است؛ به طوری که با چند برنامه رایگان که از اینترنت قابل دانلود هستند در عرض چند دقیقه قابل شکستن است. پس بنابراین برای حداقل، استفاده از WPA به طور جدی پیشنهاد می شود چرا که امنیت قابل توجهی دارد که در واقع راه اندازی آن کمی از WEP مشکل تر است و ۱۰۰٪ هم ایمن نیست! و از آن ایمن تر WEP2 است. اگر دستگاه شما WPA2 را ساپورت نمی کند به شما توصیه می کنیم نسبت به تهیه یک مودم جدید تر اقدام کنید؛ اگر که به امنیت خود اهمیت می دهید.

۳- یک گذرواژه برای دسترسی به روتر برگزینید

هر کسی که به تنظیمات روتر دست پیدا می کند، به راحتی تمامی تمهیدات و عملیاتی که برای امنیت خود چیده اید را می تواند دستکاری کند. اگر رمز دستگاه خود را فراموش کرده باشید اکثر روتر ها یک سخت افزار برای بازگرداندن تمامی تنظیمات به پیشفرض دارا هستند که این مشکل را آن وقت برایتان حل خواهد کرد.

بهترین گزینه استفاده از یک پسورد با کاراکتر های بالا و گوناگون است که می توانید از جنریتور ها کمک بگیرید، لازم به ذکر است، شما تنها یک بار نیاز به وارد کردن آن هستید پس مشکل بزرگی در سر راه نخواهید داشت و همچنین اگر با کابل لن به آن متصل شوید حتی می توانید آن را کپی پیست کنید که دیگر هیچ گاه حتی یکبار هم نیاز به تایپ آن نخواهید داشت!

از یک پسورد ایمن استفاده کنید.

هیچ گاه برای گذرواِژه روتر یا تنظیمات WPA2 از رمز های ساده و آسان تحلیل مانند “admin” یا “ABC123” که روی همه دستگاه های در ایران موجود است استفاده نکنید و پس از تحویل مودم آن ها را سریعا تعویض کنید. رمز قوی آن است که از حروف و ارقام به تعداد کافی در آن وجود داشته باشد و حتی الامکان برای قطعی کردن عدم امکان هک کردن از یک اسپیس هم در آن استفاده کنید. به خاطر سپردن پسورد های قوی ممکن است سخت باشد اما به همان اندازه غیر قابل نفوذند!
به یاد داشته باشید اگر پسوردتان ضعیف باشد از هر کدگزاری هم که استفاده کنید به واسطه استفاده از جدول ها و دیکشنری های از پیش تعبیه شده در کمتر از یک روز هک می شوید.

۴- شناساگر ست سرویس (SSID) را از نمونه پیشفرض به یک چیز خاص تغییر دهید

داشتن یک نام شبکه یا اس اس آی دی پیشفرض به هکر ها مبتدی بودن سازنده نتورک را نشان می دهد و همچنین به آن ها دست نخورده بودن پسورد را یادآوری می کند که ممکن است خطر بیشتری شما را تهدید کند.

۵- فیلترینگ مک آدرس را روس اکسس پوینت یا روتر خودفعال نمایید .

یک مک آدرس یک کد ویژه برای هر شبکه وایرلس است. مک آدرس فیلترینگ قابلیتی است که مک آدرس را به سخت افزار می شناساند و تنها به دستگاه هایی که مک آدرس آن ها شناخته شده باشد امکان دسترسی می دهد. در هر صورت، هکر ها تنها امکان شبیه سازی و ورود به شبکه را دارند که عدم وجود این فیلترینگ در کدگزاری WPA2 هم بروز از این قبیل مشکلات است.

۶- هیچ گاه ویژگی“SSID BroadCast” اکسس پوینت یا روتر تان را غیرفعال نکنید.

بله کمی آزار دهنده سهت اما انجام این کار ایده مناسبی نیست. اگر چه این کار مسبب پنهان کردن شبکه از دیده همسایگان تان است اما اس اس آیدی شما همچنان برای هکر های مصمم قابل مشاهده بوده و به نوعی جعل هویت شما و دسترسی به اطلاعات شما را برایشان آسان تر می کند.

۷- لاگین از راه دور را غیرفعال کنید. اولین راه دسترسی آسان و بدون مشکل همین است.

اکثر یوزر های پیش فرض به Admin ست شده است و هنگامی که یوزر شناخته شده باشد برای یک ویروس/کرم پیدا کردن پسورد کار سختی نیست.

۸- ادمینستریتینگ وایرلس را غیرفعال کنید.

قدم پایانی اینست که دسترسی به تنظیمات به صورت وایرلس را غیرفعال کنید؛ این بدین معنی است که تنها با کابل لن امکان دسترسی به تنظیمات را خواهید داشت. این باعث قطع شدن ۹۸٪ امکان هک به پرتال روتر را میسر می سازد.

نکات

1 - بهتر است هر از گاهی فرم ویر (نرم افزار تنظیمات مودم) خود را بروز کنید.
۲- نیاز است تنظیمات WPA2 بر روی رایانه و روتر یکسان باشند.
۳- اسناد و راهنمای نقطه دسترسی (اکسس پوینت) یا روتر های خود و چگونگی فعال کردن ویژگی های امنیتی را مطالعه کنید.

اخطارها

۱- یک کاربر با داشتن یک آنتن C به راحتی می تواند از یک مسافت طولانی به شبکه شما نفوذ کند، بنابراین هنگامی که مثلا نوت بوکتان از ایوان نمی تواند امواج را دریافت کند بدین معنی نیست که شخصی از یک مایل آن طرف تر نتواند شبکه شما را پیدا کند و اگر کسی شبکه شما را هک کرد، الزاما از محله شما نیست.

۲- بر روی رایانه های قابل جا به جایی شیرینگ چاپگر ها و فایل ها (File and Printer Sharing) را از تنظیمات کانکشن (Connection Properties) غیرفعال کنید و تنها از Client for Microsoft Networks استفاده کنید.
۳- اگر از مک فیلترینگ استفاده می کنید، فراموش نکنید تمامی رایانه ها، لپ تاپ ها، تبلت ها و … را به آن ها بشناسانید و دقت داشته باشید که مک آدرس ها همگی به درستی چیده شده باشند.

برچسب‌ها: آموزش ایمن سازی شبکه خانگی,

استاندارد G.fast؛ یک گیگابیت در ثانیه روی کابل‌های مسی تلفن!

تاريخ : چهار شنبه 27 آذر 1392

| 16:18 | نویسنده : sara

استاندارد G.fast؛ یک گیگابیت در ثانیه روی کابل‌های مسی تلفن!

اتحادیه ارتباطات بین‌الملل یا International Telecommunication Union اولین مرحله تأیید یک استاندارد باندپهن جدید به‌نام G.fast برای انتقال داده‌های سنگین همچون فیلم‌های Ultra-HDTV را به‌انجام رساند.

یکی از مزیت‌های استاندارد جدید این است که برای استفاده از آن لازم نیست بین مبدأ توزیع‌ محتوا و خانه کاربران شبکه فیبرنوری احداث و نصب شود. متخصصانی که توسعه G.fast را به‌عهده دارند وعده داده‌اند که این استاندارد می‌تواند داده‌ها را بر روی همین کابل‌های مسی معمولی تلفن با سرعت یک گیگابیت بر ثانیه منتقل کنند. این استاندارد طوری طراحی شده که بتواند محتوا را با سرعت بسیار بالا در فاصله‌ای حدوداً ۲۵۰ متری از مبدأ توزیع، دانلود کند. گفته شده‌است که اگر همه‌چیز طبق برنامه پیش برود، مراحل تأیید استاندارد G.fast در اوایل سال ۲۰۱۴ کامل خواهدشد. برای اطلاعات بیشتر درباره این استاندارد می‌توانید به این آدرس مراجعه کنید.

برچسب‌ها: استاندارد G, fast؛ یک گیگابیت در ثانیه روی کابل‌های مسی تلفن!,

شبکه رایانه خانگی

تاريخ : چهار شنبه 27 آذر 1392

| 16:16 | نویسنده : sara

یک روش راحت برای شبکه کردن رایانه های خانگی

تا حالا خواستید که دو کامپیوتر را در خانه به هم وصل کنید و از اشتراک گذاری فایل ها لذت ببرید؟ شما می توانید در اینجا آموزش این کار را بخوانید. شما این مطلب را می توانید فایل آموزش ساده و سریع شبکه کردن دو رایانه در ویندوز ۷ و ۸ به صورت کامل همراه توضیح و عکس را در ادامه مطلب دریافت کنید.

برچسب‌ها: شبکه رایانه خانگی,

اتصال دو کلمپیوتر تحت شبکه LAN

تاريخ : چهار شنبه 27 آذر 1392

| 16:14 | نویسنده : sara

اتصال دو کامیپوتر تحت شبکه Lan با استفاده از کابل Ethernet

مرداد. ۰۸ آموزش نت ورک پلاس, شبکه یک دیدگاه

Rating: 0.0/10 (0 votes cast)

گاهی اوقات پیش میاد که شما قصد انتقال اطلاعات و اسناد مهم از یک کامیپوتر به کامیپوتر دیگر را دارید یا شاید شما قصد انجام یک بازی تحت شبکه به صورت دو نفره را دارید ما در این مقاله قصد معرفی چندین روش برای رسیدن به این منظور را داریم.

به گزارش ورد آی تی ؛ اگر داده های کمی داشته باشید شما میتوانید از رسانه انتقالی مانند فلش دیسک برای انتقال اطلاعات استفاده کنید اما اگر داده ها زیاد باشند و شما بخواهید دائما اطلاعات را بین کامپیوتر ها انتقال دهید این روش کاربرد چندانی به علت سرعت پایین آن ندارد. این روش در مقایسه با روش کابلی بسیار کندتر عمل میکند.روش دیگری نیز برای اتصال دو کامیپیوتر وجود دارد که آن ایجاد یک شبکه خانگی بدون سیم است که این روش هم مزایا و معایب خاص خودش را دارد.پس فعلا بهترین پیشنهاد اتصال دو کامپیوتر از طریق کابل اترنت است که به روشی مطمئن و سریع بین کاربران رواج یافته است.کابل اترنت چیزی بیش از یک کابل ساده که سر و ته آن با کانکتورهای Rj45 بسته شده است نیست.اما دو نوع کابل اترنت وجود دارد که شما میتوانید از آن ها با توجه به نیاز خود استفاده کنید.اولین مورد به کابل Straight معروف است و دومین کابل نیز Crossover نام دارد. شما در شکل زیر میتوانید نمودار پیکربندی هر یک از کابل ها را مشاهده کنید.

نکته اینجاست که شما با کابل کراس(crossover) تنها میتوانید به انتقال اطلاعات بپردازید اما کابل استرایت(straight) چندین کاربرد مختلف دارد.

در این مقاله ما قصد نحوه اتصال دو کامپیوتر تحت شبکه LAN با استفاده از کابل کراس برای انتقال اطلاعاتی از قبیل فایل ها ویدوئوها و تصاویر را داریم. مواردی که شما نیاز دارید.

۱- یک کابل کراس یا استرایت که در اینجا من از کابل کراس استفاده میکنم

۲- کارت های شبکه از پیش نصب شده روی هر دو کامیپوتر

۳- در ضمن هر دو کامپیوتر نیز باید درایور مناسب کارت شبکه خود را در حالت نصب داشته باشند که معمولا به طور پیشفرض نصب شده اند.

خب اجازه بدید بریم سراغ پیکربندی کامپیوترها :

در زیر گام های لازم به منظور پیکربندی کامیپوترها توضیح داده شده است.

۱-برای شروع باید برای هر کامیپیوتر آدرس آیپی مختلفی تنظیم شود برای تنظیم آدرس های آیپی هر یک از کامپیوترها مراحل زیر را طی کنید.

وارد کنترل پنل خود شوید و روی گزینه Network and Sharing Centerکلیک کنید و در صفحه نمایان شده مطابق شکل زیر روی گزینه Change adapter settings کلیک کنید.

در صفحه ظاهر شده یعنی Network Connections مطابق زیر روی گزینه مورد نظر راست کلیک کرده و Properties را انتخاب کنید.

بعد از این کار کادر محاوره ای Local Area Connection Properties مطابق شکل زیر باز میشود.

در زبانه شبکه (Network) روی گزینه Internet Protocol Version 4 کلیک کرده و روی دکمه Properties کلیک کنید.حال آدرس هر یک از کامیپوتر ها(در این جا دو کامپیوتر با ویندوز۷) را مطابق زیر تعیین کنید.

کامپیوتر اول :

آدرس آیپی(IP address): 192.168.0.1

سابنت مسک(Subnet mask): 255.255.255.0

کامپیوتر دوم :

آدرس آیپی(IP address): 192.168.0.2

سابنت مسک(Subnet mask): 255.255.255.0

حال کار پیکربندی نرم افزاری به پایان رسیده است و نوبت به پیکربندی سخت افزاری رسیده است.برای این منظور ابتدا یک سر کابل را به یکی کامپیوتر و سر دیگر آنرا نیز به کامپیوتر دیگر وصل کنید و بعد تنظیم زیر را نیز انجام دهید.

روی آیکون Computer درمنوی استارت مطابق شکل زیر راست کلیک کرده و گزینه properties را انتخاب کنید.

حال روی گزینه Change settings که در تصویر بالا مشخص شده است کلیک کرده و در صفحه ظاهر شده مطابق شکل زیر و در قسمت Member of گزینه Workgroup را انتخاب کرده و یک نام دلخواه انتخاب کنید .دقت داشته باشید که این نام در هر دوکامپیوتر باید یکسان باشد در غیر این صورت سیستم ها قادر به شناسایی یکدیگر نیستند.

بعد از انجام تنظیمات سیستم ها را دوباره راه اندازی (Restart) کنید مهم نیست که کدام اول ریست میشوند.خب بعد از بالا آمدن ویندوز هر دو سیستم, روی آیکون Computer در دستکتاپ خود دابل کلیک کنید و در سمت چپ روی گزینه ای با نام Network کلیک کنید.اگر مراحل قبل را به درستی انجام داده باشید آیکون کامیپیوتر مقابل را باید در این صفحه ببینید.(و البته بالعکس)

اگر آیکون های کامپیوتر مقابل در یکی از سیستم ها ظاهر نشد(فرقی نمیکند کدوم کامپیوتر باشد)شما با گزینه ای با نام Network Discovery and file Sharing روبرو خواهید شد در این مورد شما باید دوباره کامپیوتر را ریست کنید.بعد از اینکه شما آیکون کامپیوتر مقابل را در سیستم خود(همان پنجره شبکه) دیدید کافی است روی آن دابل کلیک کنید در صورت درخواست نام کاربری و رمز ,شما باید نام و رمز کاربری را نیز وارد کنید تا بتوانید به فایل های اشتراکی کامپیوتر مقابل دسترسی پیدا کنید اگر دوست داشتید که کل درایو کامپیوتر خود را به اشتراک بگذارید ابتدا روی درایو مورد نظر طبق تصویر زیر راست کلیک کرده و از منوی باز شده گزینهàHome Group Share With را انتخاب کنید.

اگر در حین کار به مشکلی برخورد کردید میتوانید با ما در میان بگذارید .تا در اسرع وقت به آن رسیدگی شود

برچسب‌ها: اتصال دو کلمپیوتر تحت شبکه LAN,

برنامه نویسی لینوکس

تاريخ : چهار شنبه 27 آذر 1392

| 15:8 | نویسنده : sara

unix linux programming برنامه نویسی لینوکس

برنامه ای جهت شمارش حروف یک رشته

برنامه ای برای شمارش حروف صدا دار

چاپ تمامی اعداد اول بین دو بازه عددی

سال معین شده سال کبیسه است یا خیر

برنامه ای به منظور چک کردن اینکه آیا رشته کلمه داده شده از دو سو یکی است یا خیر
برنامه برای بررسی اینکه عدد موردنظر زوج و یا فرد است

برچسب‌ها: برنامه نویسی لینوکس,

inux Samba

تاريخ : چهار شنبه 27 آذر 1392

| 15:7 | نویسنده : sara

inux Samba smb conf نصب و پیکربندی لینوکس

يک برنامه رايگان متداول که امکاناتي چون خدمات چاپي و مديريت فايل ,اعتبار سنجي و اعطاي حق انجام کار , تبديل نام و مرور کردن را فراهم مي سازد
با استفاده از اين برنامه به عنوان يک فايل سرور مي توان فايل ها ,چاپگرها و ساير منابع موجود در يک سرويس دهنده samba يونيکس را بين سرويس گيرندگان ويندوز از طريق يک شبکه به اشتراک گذارد
اين برنامه مبتني بر پروتکل SMB(Server Message Block) مي باشد
SMB پروتکل اشتراک فايل که هدف از طراحي آن ,امکان دستيابي شفاف در سيستم هاي راه دور از طريق شبکه هاي مختلف براي کامپيوتر هاي متصل به شبکه هاست.پروتکل SMB فراميني را تعريف مي نمايند که اطلاعات را از بين کامپيوترها ارسال ميکند

SMB ازچهار نوع پيام استفاده مي کند
1.کنترل جلسه کاري
2.فايل
3.چاپگرها
4.پيام

SAMBA را نصب ميکنيم

#rpm -ivh samba-3.0-1
#rpm -ivh ...-client-3.0

پيکربندي samba در فايل زير قرار دارد

#vi /etv/samba/smb.conf
تغييرات مورد نياز را مطابق زير ميتوانيم انجام دهيم.توجه داشته باشيد با برداشتن ; از ايگنور در آوردن تمام خط مي باشد

خط 18
workgroup = pooya.com
hosts allow = 192.168.10. 192.168.2

خط 110
local master = Yes

خط 114
os level = 64
خط 119
domain master = yes
خط 123
predored master = yes

خط 127
domain logons = yes

اکنون سرويس samba را مطابق فرمان زير راه ندازي ميکنيم

#service smb start
#service smb restart

اکنون يک user را با استفاده از فرمان smbpasswd به سرويس samba اضافه ميکنيم

#smbpasswd -a pooya

بخاطر داشته باشيد که کاربر مورد نظر قبلا از اضافه شدن به سرويس samba موجود باشد

برچسب‌ها: inux Samba,

linux Squid

تاريخ : چهار شنبه 27 آذر 1392

| 15:5 | نویسنده : sara

linux Squid لینوکس نصب و پیکربندی سرور

Squid يک شي در اينترنت است که به عنوان پرا-کسي سرور براي HTTP,FTP و ديگر تقاضل ها عمل مي کند

Pro-xy Server
نوعي فايروال که ترافيک اينترنت ورودي به خروجي از يک شبکه را مديريت مي کند و ويزگيهاي ديگري چون کش کردن سندها و کنترل دستيابي را فراهم مي کند.اين سرويس دهنده مي تواند با تامين داده هاي پر مصرف مثلا يک صفحه وب مشهور,سبب افزايش کارايي مي شود.همچنين مي تواند درخواستهايي چون دستيابي به فايل هاي اختصاصي را که نامناسب به شمار مي آيند را فيلتر کند و يا ناديده بگيرد

Pro-xy
کامپيوتري که با ارائه تنها يک نشاني شبکه به سايت هاي خارجي , همانند يک سد در بين يک شبکه و اينترنت عمل مي کند.اين کامپيوتر همچون ميانجي عمل مي نمايد و نماينگر تمام کامپيوتر هاي داخلي است,در عين حالي که دستيابي به اينترنت را فراهم مي کند, از موجوديت هاي شبکه نيز حفاظت مي کند
squid به صورت پيشفرض از شماره پورت 3128 استفاده ميکند
به منظور روشن کردن سرويس squid از فرمان روبرو استفاده مي کنيم

[root@localhost /]#chkconfig squid on

فايل پيکربندي squid در /etc/squid/squid.conf قرار دارد

ACL(Access Control Lists)
acl يا فهرست کنترل دستيابي , فهرستي مرتبط با فايل حاوي اطلاعات مربوط به کاربران يا گروه هايي که مجوز دستيابي يا عدم دسترسي را دارند گفته مي شود
acl مي تواند زمان , روز و يا شبکه را به اطلاع squid در جهت اجازه و يا عدم دسترسي به http برساند

در اين مثال به محدود کردن دسترسي کاربران در ساعت خاص مي پردازيم
فرمانها را در قسمت acl اضافه مي کنيم

[root@localhost /]#vi /etc/squid/squid.conf acl pooya acl 192.168.10.0/255.255.255.0 acl mornings time 08:00-12:00

اکنون فرمان هاي ذيل را در قسمت بالايي http-access در جهت اجازه به کاربران وارد مي کنيم

http-access permit pooya or http-access permit 192.168.10.0 http-access allow mornings

مثلا اگر بخواهيم کاربر خاص 192.168.10.100 اجازه دسترسي به اينترنت را نداشته باشد بايد فرمان ذيل را وارد کنيم

http-access deny 192.168.10.100

ميتوانيم محدوديت در دستيابي به وب سايت هاي خاصي را اعمال کنيم.به منظور وارد کردن نام سايت هايي که قابل دسترسي مي توانند باشند از مسير روبرو استفاده مي کنيم

[root@localhost /]#usr/local/etc/allowed-sites.squid www.yahoo.com

به منظور عدم دسترسي به سايت هاي مورد نظر از مسير روبرو استفاده مي کنيم

[root@localhost /]#usr/local/restricted-sites.squid www.xyz.com

اکنون بايد فرمان هاي ذيل را در قسمت acl وارد کنيم

[root@localhost /]#vi /etc/squid/squid.conf acl Good sites dstdomain "/usr/local/etc/allowed-sites.squid" acl Bad sites dstdomain "/usr/local/etc/resticted-sited.squid"

فرمان هاي روبرو در قسمت http-access را وارد مي کنيم

http-access deny Bad sites http-access allow pooya morning Good sites

برچسب‌ها: linux Squid ,

Mali service

تاريخ : چهار شنبه 27 آذر 1392

| 15:2 | نویسنده : sara

Mail Service-mail server, نصب و پیکربندی میل سرور در لینوکس linux

E-Mail

ٍElectronic Mail تبادل پیام ها و فایلهای کامپیوتری از طریق یک شبکه ارتباطی, مثلا یک شبکه محلی یا اینترنت بین کامپیوترها یا پایانه ها

Mail Server
یک سرویس است که مبادله میلها بصورت locally و یا remotly میپردازد.مثالهایی که برای mail server میتوان ذکر کرد عبارتند از send mail,Qmail server,postfix

Mail Client
یک سرویس و یا برنامه است که برای فرستادن و یا دریافت mail استفاده میشود.بطور مثال mail,mutt,piane,elm,evalution

Mailing Protocols

SMTP - Simple Mail Transfer Protocol
یک پروتکل برای ارسال پیامها از یک کامپیوتر به یک کامپیوتردیگر در یک شبکه می باشد.از این پروتکل در اینترنت برای هدایت پست الکترونیکی استفاده می شود
شماره پورت این پروتکل 25 است

POP3-Post Office Protocol
پروتکلی برای سرویس دهند هایی در اینترنت که پست الکترونیکی را دریافت و ذخیره نموده و به سرویس گیرنده های کامپیوترهایی که به سرویس دهنده ها متصل می شوند انتقال می دهند تا بتوانند آنها را Download ,Upload نمایند
شماره پورت این پروتکل 110 است

IMAP4 -Internet Message Access Protocol 4
روشی برای یک برنامه پست الکترونیکی جهت دستیابی به پیامهای پست الکترونیکی و تابلوی اعلانات ذخیره شده در یک سرویس دهنده پستی.
شماره پورت این پروتکل 143 است

ابتدا به تنظيمات DNS مي رويم و MX را که به معني Mail eXcahnge است را تنظيم مي کنيم

#vi /var/named/chroot/name/localhost.zone
pooya.com IN MX 10 www.pooya.com

MUA(Mail USer Agent)
پيغام ها را به MTA(Mail Transport Agent) عبور مي دهد
MTA مسئوليت تحويل پبامهاي پست الکترونيکي را برعهده دارد.هر MTA پس از دريافت يک پيام ,آن را به طور موقت ذخيره مي نمايد و سپس تحويل مي دهد و يا به MTA ديگر هدايت مي کند
دومين MTA پيغام را به MDA(Mail Delivery Agent) عبور مي دهد و سپس کاربر پيغام را دريافت مي کند

mail ها در اين مسير ذخيره مي شوند

#var/mail/username

demon ميل سرور , sendmail نام دارد

فايلهاي پيکربندي اصلي
اصلي ترين فايل پيکربندي براي sendmail /etc/mail/sendmail.cf است
زماني که sendmail توسط يک برنامه کاربر فراخوانده شود etc/mail/submit.cf استفاده مي شود و معمولا احتياجي به تغيير ندارد

پيکربندي sendmail با زبان ماکرو M4 است
M4 يک زبان ماکرو است که ميتواند به تنظيم فايل sendmail.cf کمک کند
پيکربندي پيش فرض sendmail , از طريق M4 ويزه در etc/mail/sendmail.mc ايجاد شده است

از فرمان ذيل به منظوز روشن کردن sendmail استفاده مي کنيم

#chkconfig sendmail on

به سراغ فايل sendmail مي رويم و تغييرات ذيل را انجام مي دهيم

#vi /etc/mail/sendmail.mc
DAMEON-options(port=SMTP,Addr=127.0.0.....
تبديل مي شود به
dnl#DAMEON-options(port=SMTP,Addr=127.0.0.....

اگر براي نام کاربران alias و يا همان نام مستعار داشته باشيم مي توانيم در شاخه زير آنها را اضافه کنيم

#vi /etc/mail/virtusertable

بطور مثال نام po را براي pooya و eliya را براي ali قرار مي دهيم

po@pooya.com pooya
eliya@pooya.com ali

در مسير روبرو اقدام به اضافه کردن نام alias براي کاربران مي کنيم

#vi /etc/aliases
suport:postmaster
po: pooya
eliya: ali

آدرس ذيل براي تائيد و يا رد email هاي رسيده استفاده مي شود

#vi /etc/mail/access
192.168.10.1 RELAY
pooya.com RELAY

تغييرات زير را مي دهيم

#vi /etc/dovecot.conf
# را از خط زير حذف مي کنيم
#protocol=imp impas
prortocol=pop3 pop3s

با فرمان هاي ذيل فايل را update مي کنيم

#makemap hash /etc/mail/vitusertable.db < /etc/mail/virtusertable
#cd /etc/mail
mail#m4 sendmail.mc >sendamil.cf

اين فرمان micro file را به configuration file , update مي کند
بوسيله فرمان mail يک email به کاربري با نام user1 مي فرستيم.توجه کنيد با ctr+d اي ميل فرستاده مي شود

#mail user1
subject:test
hi
how are you my friend?
ctr+d

اکنون به سيستم کاربر user1 مي رويم و با تايپ فرمان mail متن پيغام را مشاهده مي کنيم.به منظور replay از حرف r و از d به منظور پاک کردن متن استفاده مي کنيم

برچسب‌ها: Mali service,

Apache تنظیم سرویس دهنده وب

تاريخ : چهار شنبه 27 آذر 1392

| 15:1 | نویسنده : sara

Apache تنظیم سرویس دهنده وب

Apache یک سرویس دهنده وب http رایگان با منبع باز که در سال 1995 به عنوان نسخه گسترش یافته httpd نگارش 1/3 توسط Apache Group عرضه شد. Apache در سیستم های مبتنی بر یونیکس از جمله لینوکس مشهور است و در ویندوز NT و سیستم عاملهای دیگری چون BeOS نیز اجرا میشود.چون سرویس دهنده بر اساس برنامه های موجود و یا چند قطعه اضافی آماده شده به آن A Pachy Server گفته شده که بعدها با نام رسمی Apache مشهور شد

Apache Group
یک سازمان غیرانتفاقی متشکل از داوطلبان آزاد از سرتاسر جهان که در Apache HTTP Server Project مشارکت میکنند

Daemon مورد استفاده شده httpd نام دارد
شماره پورت برای http عدد 80 است

با فرمان زیر Apache را روشن میکنیم

#chkconfig httpd on

فایل پیکربندی استفاده شده توسط Apache در etc/httpd/conf/httpd.conf قرار دارد

بخاطر داشته باشید به منظور کار کردن Apache باید یک DNS فعال داشته باشیم

Web Page های مورد نظرمان را میبایست در شاخه var/www/html قرار دهیم
در این دایرکتوری میرویم و یک home page میسازیم

#cd /var/www/html
html#vi index.html

از فرمان زیر به منظور restart کردن apache سرویس استفاده میکنیم

#service httpd restart

اکنون در ترمینال محیط گرافیکی فرمان system-config-httpd را اجرا میکنیم.سپس در قسمت main گزینه Edit را فشار میدهیم و جلوی IP address آدرس apache server به عنوان مثال 192.168.10.1 را وارد میکنیم و ok را فشار میدهیم
در قسمت main ,server name را که به عنوان مثال www.pooya.com است را وارد میکنیم

سپس در virtual Host میرویم و Edit را انتخاب میکنیم و جلوی virtual Host name اسم سایتمان را به عنوان مثال pooya قرار میدهیم سپس در قسمت page option میرویم و ٍEdit را انتخاب میکنیم و نام صفجه home page را که ما index.html درست کردیم را وارد میکنیم
پیکربندی Apache و یا همان webserver به انمام رسید و اگر به سیستمی که با ما متصل است برویم و در قسمت مرورگر آدرس http://www.pooya.com را وارد کنیم قادر به مشاهده home page ه

برچسب‌ها: Apache تنظیم سرویس دهنده وب,

fTP

تاريخ : چهار شنبه 27 آذر 1392

| 15:0 | نویسنده : sara

FTP-File Transfer Protocol تنظیم و پیکربندی و نصب در لینوکس ,linux, پروتکل

یک پروتکل سریع در سطح برنامه کاربردی که بطور گسترده ای برای کپی کردن فایلها از کامپیوتر راه دور یک شبکه TCP/IPمورد استفاده قرار میگرد این پروتکل همچنین به کاربر امکان میدهد تا از فرامین FTP برای کار با فایلها مثلا فهرست فایلها و داریکتوری ها در سیستم راه دور استفاده کنند

Daemon مورد استفاده شده vsftpd نام دارد
vs به معنی very secure است
شماره پورت برای ftp data عدد 20 است
شماره پورت برای ftp serviceعدد 21 است

برای نصب RPM میتوانیم از فرمان زیر استفاده کنیم

#rpm -ivh /media/cdrom/Redhat/PRMS/vsfpd.20.1-5.i386.rpm

تمامی فایلهای که میخواهیم برای share کردن توسط ftp مورد استفاده قرار گیرند باید در شاخه var/ftp/pub قرار گیرد
بعنوان مثال یک فایل متنی با نام test در این شاخه درست میکنیم

#cd /var/ftp/pub
pub#mkdir testfolder
testfolder#vi test.txt

از فرمان زیر به منظور چک کردن اینکه آیا سرویس vsftpd روشن است یا خیر استفاده میکنیم

#chknonfig vsftpd --list

در صورت روشن نبودن از فرمانهای زیر به منظور روشن کردن استفاده میکنیم

#chknonfig vsftpd --level 2 on
#chknonfig vsftpd --level 3 on
#chknonfig vsftpd --level 4 on
#chknonfig vsftpd --level 5 on

پیکربندی vsftpd در فایل etc/vsftpd/vsftpd.conf صورت میگیرد.اگر درجلوی هر اسمی که در این فایل هست # را قرار دهیم از block بودن آن جلوگیری میکنیم

گزینه هایی که میتوانیم در فایلetc/vsftpd/vsftpd.conf اضافه کنیم عبارتند از
max-clients --> محدود کردن بیشترین تعداد اتصال clinet
max-per-ip --> محدود کردن تعداد اتصالات بوسیله ip address منبع
anon-max-rate --> محدود کردن میزان انتقال داده برای هر اتصال بی نام
local-max-rate --> محدود کردن میزان انتقال داده برای هر کاربر قابل تشخیص

اگر بخواهیم permission را از کاربر خاصی بگیریم باید در دو فایل زیر برویم و اسم کاربری آن را قرار دهیم

# vi /etc/vsftpd.user-list
#vi /etc/vsftpd.ftpusers

پس از آنکه تنظیمات سرور تمام شد میتوانیم به سراغ client برویم و فایل مورد نظر را بگیریم توجه داشته باشید با دو حالت گرافیکی و خط فرمانی امکان دسترسی به فایل را داریم
برای حالت گرافیکی کافی است در مرورگر ip address و یا نام دامنه را مثل مثال زیر وارد کنیم

ftp://192.168.10.1
or
ftp://www.pooya.com

اگر بخواهیم از طریق خط فرمان به فایل دسترسی پیدا کنیم میبایست اسم کاربر و پسورد را طبق مثال زیر وارد کنیم و سپس بعد از تعیین دایرکتوری بوسیله فرمان recv آن را دریافت میکنیم

#ftp 192.168.10.1
name:user1
passwd:123456
ftp>cd /var/ftp/pub/testfolder
ftp>recv test.txt

برچسب‌ها: fTP,

تنظیم و پیکربندی پروتکل و نصب در لینوکس

تاريخ : چهار شنبه 27 آذر 1392

| 14:59 | نویسنده : sara

DHCP-Dynamic Host Configuration Protocol تنظیم و پیکربندی پروتکل و نصب در لینوکس ,linux

سرنام DHCP-Dynamic Host Configuration Protocol یک پروتکل TCP/IP که به شبکه متصل به اینترنت امکان میدهد که وقتی یک کامپیوتر میزبان به شبکه متصل میشود یک ip addresss به طورخودکاربه آن اختصاص یابد

طرزعمل DHCP
پس از اینکه گزینه obtain ip addressautomatically را در client انتخاب کردیم مراحل زیر اتفاق می افتد
1.DHCP Client بسته DHCP Discover را برای جیستجوی DHCP Server انتشار(broad cast) میدهد
2.DHCP server بوسیله بسته DHCP Offer یک IP address به clinet تقدیم میکند
3.DHCP Clinet یک بسته را که DHCP Requset مینامیم به DHCP Server به منظور تحقیق اینکه آیا DHCP Server معتبراست یا خیر خواهد فرستاد
4.DHCP server بوسیله بسته DHCP acknowledgement جواب client را خواهد داد

Daemon و یا همان پس زمینه سرویس این سرویس DHCPD نام دارد
شماره پورت برای DHCPD عدد 68 می باشد

از فرمان زیر به منظور آشنایی از وضعیت سرویس DHCP استفاده میکنیم

#service dhcpd status

زمانی که dhcp شروع به کار میکند , فایل etc/dhcpd.conf را میخواند.اما بسته dhcp RPM بصورت اتوماتیک در etc/dhcpd.conf نصب نمیشود اما ما میتوانیم یک copy از آن را که در usr/share/doc/dhcp-3.0.1/dhcpd.conf.sample میباشد استفاده کنیم.بدین منظور یک copy از آن را طبق فرمان زیر کپی میکنیم

#cp /usr/share/doc/dhcp-3.0.1/dhcpd.conf.sample /etc/fhcpd.conf

بخاطر داشته باشید به منظور کارکردن سرویس DHCP میبایست یک DNS درحین کار داشته باشیم در این مثال از DNS pooya.com که در قسمت قبل توضیح داده شد استفاده میکنیم

برای پیکربندی DHCP به فایل زیر وارد میشویم و تنظیمات ضروری را انجام میدهیم

#vi /etc/dhcpd.conf

subnet 192.168.10.0 netmask   255.255.255.0 {

#-- default getway
       option routers                  192.168.10.224;
       option subnet-mask    255.255.255.0

           option nis-domain                    "pooya.com";
           option domain-name                 "pooya.com";
           option domain-name-servers      192.168.10.1
                 ....
                .....
            range dynamic-bootp 192.168.10.100 192.168.10.200

حال تنظیمات dhcp به اتمام رسید و باید آن را ذخیره کنیم و سرویس را با فرمان زیر دوباره را اندازی کنیم

#service dhcpd restart

توضیحاتی در مورد پیکربندی فوق

192.192.168.10.0, network id آدرس ما میباشد
192.168.10.254 آدرس gateway ما میباشد که با توجه به ip gateway هر آدرسی میتواند باشد
pooya.com نام دامینه در حال جریان ما است
192.168.10.100 192.168.10.200 این ip ها رنجی است که در اختیار سیستمهایی که از سرور درخواست ip میکنند قرار داده خواهد شد. این رنج بدین مفهوم است که 100 سیستم میتوانند از این رنج آدرس دریافت کند

از مسیر زیر به منظور اینکه بدانیم چه ip address های مورد استفاده قرار داده شده اند استفاده میشود

#cat /var/lib/dhcp/dhcp.leases

گاهی مواقع امکان دارد سیستمهایی که از سیستم عامل ویندوز استفاده میکنند برای گرفتن ip از سرور با تاخیر مواجه شوند و ip 0.0.0.0 نشان داده شود که به منظور رفع این مشکل از فرمانهای زیر در cmd استفاده میکنیم

ipconfig /renew
ipconfig /release

برچسب‌ها: تنظیم و پیکربندی پروتکل و نصب در لینوکس,

تنظیم لینوکس

تاريخ : چهار شنبه 27 آذر 1392

| 14:57 | نویسنده : sara

DNS(Domain Name System) تنظیم و پیکربندی و نصب در لینوکس ,linux

سیستم سلسله مراتبی که میزبان (host) موجود در اینترنت از طریق آن صاحب نشانی نام حوزه مثل www.subnet.ir میشوند و هم صاحب ip address مثل 192.173.5.3
نشانی نام حوزه توسط اشخاص به کار برده میشود و به طور خودکار به ip address عددی تبدیل میشود.این نشانی توسط نرم افزار تعیین کننده مسیر بسته ها مورد استفاده قرار میگیرد
شماره پورت 53 به DNS تعلق گرفته است

اجزای تشکیل دهنده DNS

1.Logical components-DNS name space
2.Physical components-ZOnes

DNS name space
ِِDNS name space ساختار و سلسله مراتب استفاده از اسم domain را مشخص میکند

Zones
zone ها یک شی هستند که پیکربندی DNS را شامل میشوند

DNS ساختار

انواع مختلف zone عبارتند از

1.Forward lookup zone
2.Reverse lookup zone

Forward lookup zone
این zone اطلاعات تبدیل اسم domain به ip address را در بردارد
به یاد داشته باشید آدرسی مثل www.subnet.ir را (FQDN(Fully Qualified Domain Name میگویم که subnet.ir اسم دومین و www اسم host میباشد.پس به تعبیری دیگر forward lookup zone عمل تبدیل FQDN را به IP بر عهده دارد
host recod ها در forward lookup zone قرار دارند
host recod ها به منظور ذخیره forward lookup zone ساخته میشود

Reverse lookup zone
این zone حاوی ip address برای host و یک pointer(اشاره گر) برای host record ها در forward lookup zone میباشد

هر zone میتواند به انواع مختلفی پیکربندی شود

1.Primary zone
2.secondary zone
3.stub zone

Primary zone(Default zone
اولین zone که درست میکنیم primary است

Secondary zone
یک نسخه مشابه از primary zone است که به دلیل back up و load balancing(توزیع بار کاری ) ایجاد میشود

Stub zone
name server record ها را در بردارد

قبل از اینکه به سراغ پیکربندی DNS برویم لازم است که با بعضی اصطلاحات و تنظیمات آشنا شوید

Daemon
فرایندی که در پس زمینه است و از سرویسی که در سیستم در جریان هست را پشتیبانی میکند و تنها در صورت نیاز فعال میشود

daemon که برای DNS استفاده میشود named نامیده میشود

BIND
Berkeley Internet Names Domain, یک سرویس دهنده برای نام zone که در ابتدا در دانشگاه کالیفرنیا برای نگارش BSD یونیکس نوشته شد,اما در حال حاضر برای بیشتر نگارشهای یونیکس در دسترس است.وظیفه این سرویس دهنده ترجمه نام zone از حالت قابل درک برای انسان به نشانیهای عددی IP است که بطور گسترده در سرویس دهنده های اینترنت مورد استفاده قرار میگیرد

از فرمان زیر به منظور چک کردن اینکه package نصب شده است یا خیر استفاده میکنیم

#rpm -qa bind*

از فرمان زیر به منظوراینکه آیا DNS در حالت اجرا هست یا خیر استفاده میکنیم

#service named status

بطور مثال قصد داریم DNS رابرای سایتی با نام www.pooya.com تنظیم کنیم
همانطور که گفته شده pooya.com اسم دومین و www اسم host میباشد.ابتدا باید domain name و host name را برای سیستمان از طریق مسیر زیر تعیین کنیم
برای تعیین host name در مسیر زیر تغییرات را انجام میدهیم

#vi /etc/sysconfig/network
#HOSTNAME=www

از مسیر زیر برای تعیین اسم دومین استفاده میکنیم

#vi /etc/hosts
192.168.10.1 pooya.com www

بخاطرداشته باشید ip 192.168.10.1 آدرس DNS ما میباشد و و پس از تغییرات باید سیستم را با فرمان init 6 دوباره راه اندازی کنیم

حال به سراغ پیکربندی named.conf که در دایرکتوری etc/named.conf قرار دارد که محتویات اصلی پیکربندی DNS را شامل میشود میریم.named.conf به BIND میگوید کجا میتواند پیکربندی فایلهای zone را پیدا کند
این فایل معمولا دو حوزه, forward zone که مشخص کننده domain به IP و reverse zone که مشخص کننده IP address به domain است را شامل میشود

جهت پیکربندی named.conf از ادیتور vi طبق فرمان زیر استفاده میکنیم

#vi /etc/named.conf

در این فایل باید دوچیز را تغییر دهیم اولی وارد کردن اسم دومین و دیگری ip مورد نظر ما میباشد
توجه کنید که باید network ID را به صورت برعکس وارد کنیم.یعنی اگر ip ما 192.168.10.1 است باید 10.168.192 را وارد کنیم
در فایل مورد نظر دنبال} zone "local.host" IN میگردیم و آن را با توجه به نام دومینمان به صورت زیر تغییر میدهیم

zone "pooya.com" IN {
           type master;
       file "localhost.zone";
   allow-update { none; };
};

سپس دنبال} zone"0.0.127.in-addr.arpa" IN میگردیم و آن را با توجه به ip مورد نظر تغییر میدهیم

zone "10.168.192.in-addr.arpa" IN {
     type master;
     file "named.local";
     allow-update { none; };
};

اکنون به سراغ پیکربندی forward lookup zone که وظیفه تحلیل اسم دومین به IP را دارد میپردازیم.این پیکربندی را میتوانید با ادیتور vi در مسیری که زیر مشاهده میکنید انجام دهید

#vi /var/named/chroot/var/named/localhost.zone

خط ) IN SOA @ root @ به شکل زیر تغییر میدهیم

$TTL 3D
@ IN SOA pooya.com. root.pooya.com. (

همچنیین تغییرات زیر را میدهیم

                           IN    NS    rooman.com.
www    IN       A     192.168.10.1
pooya.com          IN     A      192.168.10.1

حال به توضیحی در مورد موارد بالا مبپردازیم
TTL به معنی Time To Live است و نشان میدهد که اطلاعات در این DNS server سه روز(3D) نگهداشته میشود
SOA(Start Of Authority دیباچه ای برای همه فایلهای zone است.SOA مدیریت عمومی و کنترل اطلاعات درباره domain را شامل میشود
NS به معنی Name Server است
A که به مفهوم host record است به منظور ذخیره forward lookup zones است

اکنون به پیکربندی revers lookup zone از طریق مسیر زیر میپردازیم

#vi /var/named/chroot/var/named/named.local

حال خط ) IN SOA localhost.root. local host @ را طبق خط زیر تغییر میدهیم

@ IN SOA pooya.com. root.pooya.com. (

همچنین تغییرات زیر را میدهیم

IN NS pooya.com.
1 IN PTR pooya.com.

PTR به مفهوم POINTER میباشد و عدد 1 که در ابتدای خط است با توجه به ip 192.168.10.1 است و با توجه به IP مورد نظرمان قابل تغییر است

دراین قسمت پیکربندی DNS به پایان رسید فقط لازم است با فرمان زیر سرویسDNS را restart میکنیم

#service named restart

اکنون با فرمانهای زیر درست تنظیم شدن DNS را امتحام میکنیم و اگر خروجی NOERROR را مشاهده کردیم نشانگر درست پیکربندی شدن این سرویس میباشد

#dig www.pooya.com
#dig pooya.com
#dig -x 192.168.10.1

برچسب‌ها: تنظیم لینوکس,

نصب و پیکربندی در لینوکس

تاريخ : چهار شنبه 27 آذر 1392

| 14:55 | نویسنده : sara

NFS(Network File System) نصب و پیکربندی در لینوکس

NFS-Network File System یک فایل سیستم توزیع شده که توسط شرکت Sun Microsystems در سال 1984 تولید شده و به کاربران ایستگاه کاری ویندوز و یونیکس امکان میدهد تا به گونه ای به دایرکتوری ها و فایلها راه دور دستیابی داشته باشند که گویی محلی هستند

با یک مثال به چگونگی تنظیمات آن میپردازیم

در NFS,PC1 را تنظیم میکنیم و در PC2 فایل share شده را میگیریم
ابتدا در دایرکتوری ریشه pc1 میرویم و یک فلدر به نام pooya و سپس یک فایل بانام test میسازیم

#mkdir pooya
pooya#vi test

حال نوبت آن است که فلدر pooya را share کنیم.بدین منظور باید وارد exports دردایرکتوری etc شویم ومسیرفلدر share شده و ip addresse و subnet mask سیستمی که میخواهد فلدر ما را بگیرد بدهیم که در این مثال آن سیستم pc2 به ip 192.168.20.2 می باشد

#vi /etc/exports
/pooya 192.168.20.2/255.255.255.0 (syncr,rw)

حال باید سرویس nfs را با فرمان زیر دوباره راه اندازی کنیم

#service nfs restart
#service portmap restart

در اینجا تنظیمات nfs به پایان رسید و باید به جهت گرفتن فلدر مورد نظر به Pc2 بریم

در دایرکتوری mnt/ میریم و یک فلدر با نام مورد علاقه میسازیم من نام subnet را برای فلدر ساخته شده در نظر گرفتم

#mkdir /mnt/subnet

حال جهت دسترسی به فلدر share شده باید فلدر pooya را در فلدر subnet با فرمان زیر mount کنیم

#mount 192.168.20.1:/pooya /mnt/subnet

حال اگر به فلدر pooya برویم فایل مورد نظر را میتوانیم مشاهده کنیم

#cd /mnt/pooya
pooya#ls

برچسب‌ها: نصب و پیکربندی در لینوکس,

Basic configuration user ساختن useradd لینوکس فرمان

تاريخ : چهار شنبه 27 آذر 1392

| 14:54 | نویسنده : sara

Basic configuration user ساختن useradd لینوکس فرمان

محتویات cd,dvd و یا flopy disk در دایرکتوری media موجود میاشد و برای دسترسی به آن میبایست آن را mount کنیم
بصور مثال برای دسترسی به cdrom می بایست مسیر زیر را دنبال کنیم

#mount /media/cdrom

در صورتی که بخواهیم cd را از داخل cdrom خارج کنیم به دلیل mount بودن این عمل میسر نمیباشد و ابتدا باید cd را un mount کنیم
بدین منظوراز فرمان زیر استفاده میکنیم

#umount /media/cdrom

برای خارج کردن cd rom از فرمان eject استفاده میکنیم

#eject

برای بستن cd rom از t- که به معنی terminal می باشد استفاده میکنیم

#eject -t

اگر بخواهیم یک package را که در cd linux موجود می باشد نصب و یا remove کنیم از فرمان زیر استفاده میکنیم

#system-config-packages

پس از ظاهر شدن پنجره فقط کافی است Package مورد نظر را در جهت نصب انتخاب و یا در جهت remove از حالت انتخاب خارج کنیم و مراحل را ادامه دهیم و در صورت لزوم cd که خواسته شده را قرار دهیم
این عمل همان کار add-remove برنامه ها رادر سیستم عامل windows انجام میدهد
توجه کنید از این فرمان در حالت GUI و یا همان محیط گرافیکی میتوانیم انجام دهیم و درترمینالهای CUI امکان پذیر نمی باشد

از فرمان زیر در جهت فعال و یا غیر فعال کرن دیوارآتشین firewall استفاده میکنیم

#system-config-securitylevel

از فرمان زیر برای دیدن IP address که به سیستم ما تعلق گرفته است استفاده میکنیم

#ifconfig

اگر بخواهیم ip address جدیدی به سیستم بدهیم از فرمان زیر استفاده میکنیم

#netconfig

نکته قابل توجه اینکه پس از قرار دادن ip جدید باید فرمان زیر را در جهت شروع مجدد سرویس شبکه اجرا کنیم

#service network restart

اگر بر روی سیستم ما دو کارت شبکه NIC-Network Interface Card موجود بود و تمایل داشتیم یکی از آنها را غیرفعال و یا فعال کنیم از فرمانهای زیر استفاده میکنیم
برای غیر فعال کردن از

#ifdown eth0

برای فعال کردن از

#ifup eth1

ساختن user
برای ساختن یک user از فرمان useradd استفاده میکنیم

#useradd pooya

با توجه به اینکه لینوکس یک سیستم عامل فوق العاده secure است برای user نیز باید یک پسورد داشته باشیم.از فرمان passwd همراه با نام user میتوانیم پسورد را تعیین کنیم

#passwd pooya

سپس دودفعه باید پسورد مورد نظر را وارد کنید.توجه کنید که با توجه به security بالا لینوکس پسورد حتی با ستاره هم نشان داده نمیشود

اگر بخواهیم یک اطلاعات اضافی مثل نام و نام خانوادگی و یا شماره تلفن به یک user اختصاص دهیم از c- میتوانیم استفاده کنیم

#useradd -c "pooya farizi" pooyaa

اگر بخواهیم تغییری در user که درست کرده ایم بدهیم از فرمان usermod که به معنی modify است استفاده کنیم

#usermod -c "pooya farizi web site's" pooya

پروفایل هر user جدیدی که درست میکنیم در دایرکتوری home/ ذخیره میشود.user ها ساخته شده همرا با اسم user,password,شماره UID-User ID ,GID-Group ID,home directoryو shell که زمانی که کاربر وارد میشود در گردش میفتد را میتوانیم در شاخه زیر مشاهده کنیم

#cat /etc/passwd

با فرمان زیر میتوانیم user مورد نظر را حذف کنیم

#userdel pooya

توجه کنید با اجرای فرمان بالا حساب کاربری کاربر حذف میشود اما اگر در دایرکتوری home/ برویم اسم کاربر را مشاهد میکنیم.به منظور حذف کامل حساب کاربر میتوانیم از فرمان زیر استفاده کنیم

#userdel -r pooyaa

با فرمان زیر میتوانیم یک گروه برای کاربران درست کنیم

#groupadd -r project

از فرمان زیر به منظور اضافه کردن کاربر به گروه استفاده میکنیم

#usermod -G project pooya

در مسیر زیر کاربرانی که عضو گروه ما هستند قابل دیدن میباشند

#cat /etc/group

با فرمان پایین میتوانیم یک کاربر را عضو دو گروه مختلف کنیم.برای این منظور یک گروه جدید میسازیم سپس کاربر را عضو هر دو گروه میکنیم

#groupadd -r proj
#usermod -G proj,project pooyaa

از فرمان زیر در جهت اینکه کاربر عضو کدام گروه است استفاده میشود

#groups pooya

برای عوض کردن مالک یک فایل در گروه از فرمان زیر استفاده میکنیم.توجه کنید اسم فایل 123 و اسم کاربر pooya و اسم گروه project در نظر گرفته شده است

#chown pooya.project 123

اگر بخواهیم یک کاربر عادی را مدیر یک گروه کنیم از فرمان زیر استفاده میکنیم

#gpasswd -A pooya project

حال کاربری که مدیر فایل شده قابلیت این را دارد که کاربر جدید به گروه اضافه و یا از گروه خارج کند

مدیر گروه جدید از فرمان زیر به منظور اضافه کردن کاربر به گروه استفاده میکند

#gpasswd -a ali project

مدیر گروه جدید از فرمان زیر به منظور حذف کردن کاربر از گروه استفاده میکند

#gpasswd -d ali project

برچسب‌ها: Basic configuration user ساختن useradd لینوکس فرمان,

دستورات و فرمانهای لینوکس

تاريخ : چهار شنبه 27 آذر 1392

| 14:53 | نویسنده : sara

دستورات و فرمانهای لینوکس

معماری لینوکس
فرمان های ساده لینوکس
سیستم فایل لینوکس
فرمان های لینوکس
Command Editing Tricks
vi ویرایشگر
فرمان های فیلتر
سطح دسترسی در لینوکس
نصب بسته های لینوکس
پارتیشن و فایل سیستم
بوت لودر لینوکس
تغییر دادن پسوردتان در لینوکس
تغییر هویت در لینوکس
کاربر لینوکس
گروه ها

برچسب‌ها: دستورات و فرمانهای لینوکس,

اموزش نصب Linux

تاريخ : چهار شنبه 27 آذر 1392

| 14:47 | نویسنده : sara

آموزش نصب سیستم عامل لینوکس

آموزش نصب لینوکس RedHat

انتخاب یک متد نصب
RedHat از نظر روشهای نصب , سیستم عامل کاملا انعطاف پذیری می باشد.و چندین نوع نصب موجود می باشد
نصب از طریق CD
نصب از طریق دیسکت
نصب از طریق HTTP - عمل نصب از طریق آدرس صفحه وب ://http انجام می گیرد
ّFTP- عمل نصب از طریق://ftp انجام می گیرد
NFS- عمل نصب از طریق هر دایرکتوری اشتراکی بر روی سایر کامپیوترهای موجود بر روی شبکه انجام می گیرد

بوت شدن لینوکس
بعد از تنظیمات سیستم برای بوت شدن از طریق CD و قرار دادن CD و بوت شدن سیستم صفحه بوت لینوکس ظاهر میشود. با توجه به اینکه میخواهیم از طریق CD و بصورت گرافیکی لینوکس را نصب کنیم دکمه Enter را فشار میدهیم

خوش آمدگویی Red Hat
صفحه خوشامدگویی RED HAT ظاهر میشود و Next را جهت رفتن به مرحله بعد فشار میدهیم

انتخاب زبان سیستم عامل لینوکس

در این قسمت صفحه نمایش زبانها موجود در RED HAT ظاهر میشود و بعد از انتخاب English به قسمت بعد می رویم

پیکربندی کیبورد
بهترین جور شدن کیبورد با سیستم شما با سیستم میباشد که معمولا انتخاب پیشفرض بهترین گزینه می باشد سپس next را فشار میدهیم

پیکربندی موس
پیکربندی موس انتخاب بعدی می باشد و مجددا بهترین جور شدن با سیستم شما را انتخاب کنید و next را بزنید

نوع نصب لینوکس
انتخاب نوع استاندارد نصب

پنج نوع نصب
نصب بصورت personal Desktop
در این روش فقط بسته های اولیه و مهم نصب میشود
حداقل فضا جهت نصب 2GB می باشد

نصب بصورت Workstation
در این روش بسته های بیشتری نسبت به حالت Desktop نصب می شود
حداقل فضا جهت نصب 2GB می باشد

نصب بصورت Server
در این روش سیستم تبدیل به یک سرور لینوکس می شود
حداقل فضا جهت نصب 4.7GB می باشد

نصب بصورت Costum
در این روش تقسیم بندی هاردیسک ,بسته های نرم افزاری و بقیه تنظیمات بوسیله کاربر صورت می گیرد
حداقل فضا 800MB و حداکثر 4.7GB می باشد

نصب بصورت UPdate
در این روش سیستم لینوکس که از قبلا نصب شده است Update می شود

برای این نصب حالت Personal Desktop را انتخاب میکنیم و next را میزنیم

پارتیشن بندی سیستم شما
در این قسمت باید یکی از گزینه های زیر را انتخاب کنیم
Automatically partition
Manually Partitioning with Disk Druid
گزینه maually را انتخاب میکنیم

درست کردن پارتیشن
در این قسمت با توجه به فضای خالی هاردمان باید سه پارتیشن درست کنیم
اولین پارتیشن روت می باشد / که مقدار فضای اختصاص یافته جهت نصب لینوکس به آن تعلق میگیرد
دومین پارتیشن بوت /boot که به منظور بوت شدن سیستم عامل می باشد را باید درست کنیم
سومین پارتیشن swap است که برای حافظه مجازی استفاده میشود لینوکس از فضای swap هنگامی که فرآیند های فعال حافظه RAM سیستمان پر شده است استفاده میکند طریقه درست کردن این سه پارتیشن به قرار زیر می باشد
بوسیله موس بر روی گزینه free space کلیک کرده و سپس new را که در سمت چپ قرار دارد را میزنیم و سپس از پنجره جدید باز شده در قسمت mount point علامت / را به منظور ساختن root انتخاب میکنیم و در قسمت size 5000 را انتخاب میکنیم و ok را فشار میدهیم
مجددا در قسمت free space کلیک میکنیم و new را انتخاب و سپس از mount point , /boot انتخاب میکنیم و size 100 را انتخاب میکنیم
برای swap بعد از فشار دادن قسمت new از file system types , swap را انتخاب میکنیم و مقداردهی swap بدین صورت می باشد که باید مقدار RAM سیستم در دو ضرب شود مثلا اگر RAM سیستم 512 بود مقدار Swap را باید 1024 انتخاب کنیم و بعد از وارد کردن مقدار ok و next را فشار میدهیم

گزینه Boot Loader
تمامی پارتیشنهای bootable و گزینه های boot loader پیشفرض نمایش داده خواهد شد.بصورت پیشفرض از GRUB Loader استفاده می نماید و بصورت پیشفرض RED HAT را به عنوان سیستم عامل راه انداز پیشفرض انتخاب میکند .در قسمتهای بعد درباره این گزینه توضیح خواهم داد در این قسمت گزینه Use a boot loader password را فعال کرده و یک پسورد برای آن قرار میدهیم و next را کلیک میکنیم

پیکربندی شبکه
در این قسمت میتوانید احتیاجات سیستم از قبیل IP Address و Gateway و دیگر تنظیمات را انجام دهید و یا میتوانیم گزینه automatically via DHCP را انتخاب کنیم که سیستم از طریق این پروتکل بصورت خودکار IP و دیگر ملزومات شبکه را قرار دهد.توجه داشته باشید این بخش فقط برای یک شبکه محلی LAN بکار میرود و اگر شما از شبکه بندی Dial UP استفاده مینماید این بخش را رد کنید

پیکربندی FireWall
اگر سیستم شما به اینترتت متصل میشود گزینه high را انتخاب کنید واگر قبل از سیستم شما یک Firewall سخت افزاری یا روتر وجود دارد medium میتواند یک انتخاب خوب باشد

انتخاب زبان
در این قسمت گزینهای زبان اضافی موجود می باشد که در صورت تمایل میتوانید انتخاب کنید و یا بصورت پیشفرض English را انتخاب کنید

درست کردن پسورد برای root
بعد از انتخاب زمان به این قسمت مهم از پروسه نصب وارد میشویم.یک پسورد مطمئین برای root انتخاب میکنیم و ادامه میدهیم

درست کردن حساب کاربری

بعد از قبول شدت پسوردroot بوسیله گزینه add میتوانیم بک حساب کاربری جدید اضافه کنیم البته بعد از اتمام نصب نیز به راحتی امیتوانیم این عمل را انجام دهیم

پیکربندی بسته های پیشفرض

در این قسمت میتوانیم گزینه پیکربندی package بصورت پیشفرض را قبول میکنیم و یا خودمان برنامه های مورد استفاده و علاقه مان را انتخاب میکنیم

و در ادامه مراحل بعد را ادامه میدهیم و سیستم عامل لینوکس نصب میشود

برچسب‌ها: اموزش نصب Linux,

Managing and Maintaining 70-290

تاريخ : چهار شنبه 27 آذر 1392

| 14:47 | نویسنده : sara

Managing and Maintaining 70-290

ساختن profiles در windows server 2003

فایل سیستم ویندوز

نصب نرم افزار از طریق سرور
سهميه بندي ديسک
راه اندازی و تنظیم volume shadow copy service-vss

برچسب‌ها: Managing and Maintaining 70-290,

آموزش و مقالات ویندوز

تاريخ : چهار شنبه 27 آذر 1392

| 14:45 | نویسنده : sara

WINDOWS XP PROFESSIONAL 70-270آموزش و مقالات ویندوز

WINDOWS XP ARCHITECTURE

INTELLIGENT USER INTERFACE

برچسب‌ها: آموزش و مقالات ویندوز,

مقالات و مباحث اکتیو دایرکتوری

تاريخ : چهار شنبه 27 آذر 1392

| 14:41 | نویسنده : sara

Active Directory مقالات و مباحث اکتیو دایرکتوری

برچسب‌ها: مقالات و مباحث اکتیو دایرکتوری,

HDLC (High Level Data Link Control

تاريخ : چهار شنبه 27 آذر 1392

| 14:40 | نویسنده : sara

HDLC (High Level Data Link Control

HDLC پروتکلی برای انتقال اطلاعات که توسط ایزو پذیرفته شده است
HDLC , encapsulation پیش فرض اینترفیس های سریال یک روتر سیسکو است
بخاطر داشته باشید که همگاه کردن اینترفیس های سریال احتیاج به یک وسیله clocking خارجی از قبیل CSU/DSU برای همزمان کردن فرستادن و دریافت اطلاعات دارد
HDLC پروتکل همزمان و بیتگرایی برای لایه دوم ارتباط کامپیوترها و ریز کامپیوترهاست پیامها در واحدهایی که قاب نامیده میشود انتقال می یابد.مقدار داده های مختلفی را میتوان در قابها ذخیره نمود اما سازماندهی تمام آنها باید یکسان باشد
بدلیل اینکه HDLC روش پیش فرض , encapsulation برای synchronous(همگاه ) اینترفیس های سریال بر روی روتر سیسکو است واضح است که هیچ احتیاجی به پیکربندی ندارد
برای مشاهده نوع encapsulation جاری بر روی اینترفیس سریال روتر از فرمان show interface استفاده می کنیم
بطور مثال hdlc encapsulation بر روی اینترفیس s0 را با فرمان زیر مشاهده می کنیم

RouterA#sh int s0

اگر روش encapsulation بر روی یک اینترفیس سریال عوض شده بود شما می توانید با صادر کردن فرمان encapsulation hdlc از طریق مد interface configuration آن را مجدد به hdlc برگردانید

RouterA#config t
RouterA(config)#int s0
Router(config-if)#encapsulation hdlc

Point To Point Protocol(PPP)
یک پروتکل Data Link متداول برای انتقال بسته های TCP/IP از طریق اتصالات شماره گیری در بین یک کامپیوتر و اینترنت است. pppکه ازتخصیص پویای نشانی های IPپشتیبانی میکند محافظت بهتری برای جامعیت داده ها و امنیت فراهم مینماید و استفاده از آن آسانتر از SLIP آسانتر است
ppp بر اساس ,LCP( Link Control Protocol) که مسئولیت آماده سازی ارتباط بین کامپیوترها از طریق خطوط تلفن را بر عهده دارد و ,NCP (Network Control Protocol) که مسولیت وظایف جزیئات لایه سوم را در ارتباط با انتقال بر عهده دارد بنا شده است
این پروتکل در سال 1991 توسط Internet Engineering Task Force طراحی شده است

SLIP(Serial Line Internet Protocol)
پروتکلی که امکان انتقال بسته های داده ای TCP/IP را از طریق اتصالات شماره گیری فراهم می نماید و از این رو به یک کامپیوتر یا یک شبکه محلی (LAN) امکان می دهد که به اینترنت یا یک شبکه دیگر متصل شود.این پروتکل از پروتکل PPP قدیمی تر و امنیت آن نیز کمتر است و از تخصیص پویای نشانی های IP پشتیبانی نمی کند
شکل جدیدتری از SLIP , تحت عنوان CSLIP(Compressed SLIP ) , انتقالات سندهای بزرگ را از طریق فشرده سازی اطلاعات بهینه می کند
پیکربندی PPP
پیکربندی PP بر روی روترهای سیسکو مشکل نیست .بطور مثال پیکربندی PPP را بر هر اینترفیس سریالی روتر که میخواهد از ppp encapsulation استفاده کند تعیین می کنیم

RouterA#config t
RouterA(config)#int s0
RouterA(config-if)#encap ppp

پس از پیکربندی interface s0 بر روی روتر A با استفاده از ppp, به خروجی فرمان show int s0 توجه کنید

RouterA(config)#show int s0
serial 0 is up,line protocol is down

در حالیکه encapsulation بر ppp قرار داده شده است پورت سریال 0 up اما line protocol,down است.این بدین دلیل است که لینک دیگر شبمه ما هنوز از پیکربندی hdlc encapsulation استفاده می کند
بعد از تغییر نوع encapsulation در سر دیگر از لینک ppp خروجی زیر را مشاهد می کنیم

RouterA(config)#show int s0
serial 0 is up,line protocol is up

PPP Authentication )تائید اعتبار(

برچسب‌ها: HDLC (High Level Data Link Control,

تجهیزات تکنولوژی ها اتصالات

تاريخ : چهار شنبه 27 آذر 1392

| 14:39 | نویسنده : sara

WAN Wide Area Network تجهیزات تکنولوژی ها اتصالات

WAN -Wide Area Network
شبکه ای که در نقاط جغرافیایی مختلف پراکنده است و برای مرتبط کردن سگمنتهای مختلف به قابلیت های ارتباطی متکی است هر wan میتواند یک شبکه بزرگ باشد و یا از تعدادی LAN مرتبط به هم تشکیل یابد
lan و wan ها معمولا بوسیله مالکیت شبکه فرق گذاشته می شوند.در یک lan شرکت ها همه شیوه های وصل شدن تجهیزات مثل روترها , سویئچها , سیم کشی ها و از این قبیل را مالکیت و اداره می کنند
این عمل معمولا در یک WAN صورت نمی گیرد , جایی که یک تامین کننده سرویسها ( از قبیل یک حامل ارتباط از دور محلی ) معمولا صاحب های لینک های شبکه و تجهیزات راه گزینی هستند

تکنولوژی های wan و مدل مرجع OSI
تکنولوژی های wan در سه لایه های پایین از مدل OSI (network,Data link,physical layer) وجود و عمل می کند
در حالی که تمام تکنولژی های wan عنصرهایی که در لایه شبکه عمل می کنند مثل ISDN و X.25 را ندارند
شکل زیر چگونگی نگاشت تکنولژی های WAN و مدل OSI را نشان می دهد

اتصالات WAN
قبل از اتصال فیزیکی به یک فراهم کننده سرویس شبکه (Service Provider network) یک شرکت احتیاج به تعیین کردن نوع سرویس WAN یا اتصال که آنها احتیاج دارند می باشد.بطور مثال ممکن است یک مشتری یک لینک dial-up بین دو منطقه بایک اتصال دائم همیشه برخط را بخواهد.سه نوع اصلی تکنولژی های اتصال WAN وجود دارد هر کدام با مزیت ها و اشکالات در خصوص سرعت , اجرا و هزینه وابسته هستند این ها شامل بهم پیوستن point to point(leased lines) , cicuit switched و packet switched هستند

point to point links(leased lines
خط اختصاصی یک کانال ارتباطی کهه دو محل را به طور دائم با یکدیگر متصل می کند.عموما محدوده سرعت ها از 64 kbps تا سقف 2 mbps است
leased lin ها معمولا گرانتر از دیگر اتصالات WAN هستند.عموما leased line یا از پروتکل point to point(PPP) یا High Level Data Link Control(HDLC) برای encapsulate و فرستادن اطلاعات بین محل ها استفاده می کنند

Circuit Switching
سوئیچینگ مدار روشی برای باز کردن خطوط ارتباطی , از طریق سیستم تلفن , به وسیله ایجاد یک پیوند فیزیکی بین طرف آغاز کننده و طرف دریافت کننده.در این روش برقراری ارتباط در یک مرکز سوئیچینگ انجام می شود.در این فرآیند , یک ارتباط فیزیکی بین طرفین برقرار می شود و تا وقتی که لازم باشد یک خط باز بین آنها حفظ می شود.این روش عموما در شبکه های تلفنی که اتصال از طریق شماره گیری انجام می شود مورد استفاده قرار میگیرد , و در شبکه های ارتباطی خصوصی با مقیاس کوچکتر نیز به کار برده می شود.برخلاف دیگر روش های انتقال همچون سوئیچینگ بسته ها , عمل باید پیش از تثبیت ارتباط صورت گیرد
مثال هایی که برای تکنولوزی های WAN,Switched شامل می شود عبارتند از Dial up آنالوگ و ISDN

Packet Switching
پیام رسانی روشی برای تحویل پیام ها که در آن واحد های اطلاعاتی کوچک (بسته ها ) با استفاده از ایستگاه های موجود در شبکه کامپیوتری از طریق بهترین مسیر قابل دسترسی در بین مبدا و مقصد ارسال می شوند
شبکه های packet switching اطلاعات را در واحد های کوچک مدیرین می کنند , یعنی پیام را پیش از ارسال به چندین بسته تجزیه می کنند.اگر چه بسته ها ممکن است مسیر های مختلفی را طی کنند و به طور متوال یا همزمان نرسند اما کامپیوتر دریافت کننده می تواند آنها را مجددا به همان پیام اولیه تبدیل نماید.این گونه شبکه ها سریع و کارآمد می باشند.این شبکه ها برای مدیریت ترافیک و تجزیه بازگرداندن بسته ها به حالت اول به کامپیوتر ها و نرم افزارهایی با هوشمندی لازم جهت کنترل تحویل پیام ها نیاز دارند.اینترنت یک نمونه از این شبکه هااست.مثال های عمومی برای تکنولوزی wan,packet switching شامل Frame Relay ,x.25 و ATM می شود

تجهیزات WAN
شما باید بخاطر داشته باشید که تجهیزات DTE معمولا مبدا یا مقصد از یک لایه ارتباطاتی شبکه مثل یک روتر , کامیپوتر یا ترمینال است
تجهیزات DCE احتیاج به تجهیزات عمومی از قبیل موارد زیر را دارند
Modems
Terminal Adapters
CSU/DSU

Modems
مودم مخفف عبارت modulator/Demodulator است. وسیله ارتباطاتی که عمل تبدیل را در بین داده های دیجیتال یک کامپیوتر یا ترمینال و سیگنال های صوتی آنالوگ قابل عبور از طریق خط تلفن استاندارد انجام می دهد.چون سیستم تلفن برای مدیریت صدا و دیگر سیگنال های صوتی طراحی شده است و کامپیوتر ها سیگنال ها را به صورت واحد های گسسته ای از اطلاعات دیجیتال پردازش می کنند.وجود یک مودم در هر دو سوی خط تلفن برای تبادل دادها در بین کامپیوتر ها ضروری است.در سویی که انتقال آغاز می شود مودم عمل تبدیل را از دیجیتال به آنالوگ تبدیل می کند , در سویی که دریافت انجام می شود مودم دیگری صدای آنالوگ را دوباره به شکل دیجیتال اولیه تبدیل می کند.مودم ها برای انتقال حجم بالایی از داده ها از روش های پیچیده ای برای بارگذاری اطلاعات به حامل صوتی استفاده می کنند
از نگاه دیگر هر وسیله ارتباطی که به عنوان یک رابط در بین یک کامپیوتر یا ترمینال و یک کانال ارتباطی عمل کند را گوییم.اگرچه این گونه وسایل ممکن است واقعا سیگنال ها را مدوله یا دمدوله نکنند , اما باز هم به عنوان یک مودم توصیف می شوند چرا که مودم از نظر بسیاری از کاربران جعبه سیاهی است که یک کامپیوتر را به یک خط ارتباطی متصل می کند

Terminal Adapters
آداپتور پایانه نام صحیح یک مودم ISDN که یک کامپیوتر شخصی را به یک خط ISDN متصل می کند , اما برخلاف مودم های معمولی , عمل مدولاسیون (و برعکس ) را انجام نمی دهد

Chanel Service Unit/Data Service Unit
وسیله هایی شبیه مودم هستند که به عنوان یک میانجی بین تجهیزات DTE (به عنوان مثال یک روتر ) و مدار دیجیتال service provider ها عمل می کند
CSU/DSU فرستادن و دریافت اطلاعات را حول مدار service provider ها به خوبی عملیات clocking را بکار می برند

برچسب‌ها: تجهیزات تکنولوژی ها اتصالات,

Switching سوئیچینگ و سوئیچ سیسکو

تاريخ : چهار شنبه 27 آذر 1392

| 14:37 | نویسنده : sara

Switching سوئیچینگ و سوئیچ سیسکو

سوئیچ به وسیله گفته میشود که میتواند بسته ها را مستقیما به پورت های مرتبط با نشانی های خاص شبکه هدایت کند

دو نوع سوئیچ عبارتند از:
1.Manageable Switch
اینگونه از سوئیچها را می توان بوسیله پورت کنسول پیکربندی کرد

2.Non manageable Switch
اینگونه از سوئیچها را نمی توان بوسیله پورت کنسول پیکربندی کرد

سوئیچینگ (Switching )
سویچینگ (هدایت ) پیامها و بسته به دو طرف امکان میدهد تا به تبادل اطلاعات بپردازند.در هر دو حالت پیامها از طریق ایستگاههای میانجی هدایت می شوند که ارتباط فرستنده و گیرنده را یرقرار میکنند.

سه روش سوئیچینگ Switching)

Cut Through Switch
Fragment Free Switch
Store and Forward Switch

Cut Through Switch
سوئیچی در شبکه ها که بسته ها را فورا به پورت مرتبط با گیرنده بسته ها هدایت میکند مدت زمان لازم برای اینکه یک سیگنال از نقطه ای از یک شبکه به نقطه ای دیگری از آن انتقال یابد خیلی کم میباشد ,خطای ردیابی ندارد ,دارای تصادم است

Fragment Free Switch
منتظر میماند تا 64 بایت از داده ها را جمع کند به محض اینکه اطلاعات را جمع آوری کرد داده ها را به مقصد میفرستد مدت زمان لازم برای اینکه یک سیگنال از نقطه ای از یک شبکه به نقطه دیگری از آن انتقال یابد بیشتر است

Store and Forward Switch
روشی برای تحویل پیامها که در آن پیامها پیش از ارسال به مقصد توسط یک منبع میانجی به طور موقت نگهداری میشوند
مدت زمان لازم برای اینکه یک سیگنال از نقطه ای از یک شبکه به نقطه دیگری از آن انتقال یابد خیلی بالا میباشد ,دارای خطای ردیابی میباشد ,دارای تصادم نمی باشد

برچسب‌ها: Switching سوئیچینگ و سوئیچ سیسکو,

NAT

تاريخ : چهار شنبه 27 آذر 1392

| 14:37 | نویسنده : sara

NAT-Network Address Translation انواع

فرآیند تبدیل ip address های مورد استفاده در یک شبکه خصوصی و یا private به ip address های اینترنت و یا public و بالعکس را NAT-Network Address Translation گویند

انواع NAT عبارتند از
Static
Dynamic

برچسب‌ها: NAT,

ASL

تاريخ : چهار شنبه 27 آذر 1392

| 14:35 | نویسنده : sara

Standard ACL,Standard ACL,(Access Control List) لیست های دسترسی

ACL(Access Control List)

ACL یک لیست از قوانین است که بر روی روتر برای ورود و یا خروج ترافیک قرار داده میشود

برای هر interface میتوانیم دو ACL را پیوست کنیم
in bound
out boubd

In bound
ورود Packet را به دستگاه inbound گوییم

Out bound
خروج packet را از دستگاه out bound گوییم

دو نوع عمده ACL به قرار زیر میباشد
Standard access lists
Extended access lists

Standard ACL
در standard ACL ما میتوانیم تنها به آدرس Source رجوع کنیم و نمیتوانیم به آدرس مقصد و سرویسها رجوع کنیم
اگر packet به روتر وارد شود آن source میشود

Standard ACL ID
Range از 99-1 میباشد که برای Standard ACL استفاده میشود

Syntax
RA(config)#access-lis access-id action(permit or deny) source-address wild card mask

بطور مثال میخواهیم سناریوی زیر را در روتر A اجرا کنیم
ip 192.168.20.2 را Permit میدهیم و ip 192.168.20.3 را deny میکنیم

RA(config)#access-list 10 permit 192.168.20.2 0.0.0.0
RA(config)#access-list 10 deny 192.168.20.3 0.0.0.0
RA(config)#int s0
RA(config-if)#ip access-group 10 in

توجه داشته باشید in همان inbound میباشد

حال سناریوی زیر را برای Router B اجرا میکنیم
به تمامی سیستم های روتر A permit میدهیم و تمامی سیستمهای روتر C را deny میکنیم

RB(config)#access-list 11 permit 192.168.10.0 0.0.0.255
RB(config)#int s0
RB(config-if)#ip access-group 11 in
RB(config)#access-list 12 deny 192.168.30.0 0.0.0.255
RA(config)#int s1
RA(config-if)#ip access-group 12 in

Extended ACL
در extended Acl میتوانیم به آدرس source و به آدرس مقصد و سرویسها رجوع کنیم

Ectended ACL ID
range از 199-100 میباشد که برای Extended استفاده میشود

Syntax
RA(config)#access-lis access-id action(permit or deny) protocol source-address wild-card-mask Destination-address Destination-wild-card

برچسب‌ها: ASL,

حلقه مسیربابی سیسکو Hop Count(Metric) Routing Loops

تاريخ : چهار شنبه 27 آذر 1392

| 14:35 | نویسنده : sara

يکي از پيامد هاي اصلي با distance vector protocols اين است که آنها مستعد به routing loops (حلقه مسیریابی ) هستند که نتيجه مستقيم از زمان همگرايي آهسته است . يک routing loops در دنياي distance vector از راه تعويض اطلاعات ميتواند رخ دهد

قبل از اینکه به loop ها بپردازم بهتر است به اصطلاحی بنام Hop Count بپردازیم

Hop Count(Metric)

hop count فاصله بین منبع و مقصد را که مبتنی بر تعداد روترهای در طول مسیر است را محاسبه میکند
بیشترین hop count در پروتکل RIP پانزده است
hop count در پروتکل IGRP-EIGRP بطور پیشفرض 100و بیشترین 255 است

Routing Loops

شبکه هایی که از پروتکل distance vector استفاده میکنند بخاطر زمانهای همگرایی آهسته برای routing loop مستعد هستند
routing loop به دلیل اینکه هر روتر بطور همزمان update نشده رخ میدهد
پروتکلهای distance vector از تکنیکهای زیر برای اجتناب از routing loop ها استفاده میکنند

1.Maximum Hop Count
2.Split Horizon
3.Route Poisoning
4.Hold Downs

Maximum Hop Count
مسئله routing loop را میتوان به شمارش تا بینهایت توصیف کرد
این بوسیله broadcast ها موجب شده بطور نامحدود و بیکران هر بار که packet حول router عبور داده میشود hop count افزایش می یاد
یک راه حل این مسئله این است که یک maximum hop count تعریف کنیم
maximum hop count بدین صورت عمل میکند,هر زمان که packet از یک روترعبور میکند hop count یک عدد افزایش می یابد بنابراین هر زمان loop ها رخ میدهند برای هر loop یک hop count اضافه خواهد شد
هنگامی که hop count به maximum میرسند packet ها کاهش خواهند یافت
همانطور که گفته شد بیشترین hop count برای پروتکل RIP پانزده میباشد

Split Horizon
راه حل دیگر routing loop ها split horizon میباشد.هر router د packet را به روتر بعدی میفرستد تا به مقصد برسد.packet ها نباید برگشت داده شوند به منبع تا زمانی که به مقصد برسنند

Route Poisonning
اگر روتر packet را به روتر بعدی بفرستد تا به مقصد برسد اگر آن روتر packet را به مبدا مشابه بفرستد بعد از آن روتر یکی از hop cout کم میکند. این روند تا زمانی ادامه پیدا میکند که روتر به بیشترین مقدار hop count برسد و بعد از آن loop پایان میپذیرد

HOLD DOWN
hold down تکنیکی است که برای update سازی اطلاعات یک مسیر بی ثبات استفاده میشود,بوسیله hold down از ثبت مسیرهایی که وضعیت آنها با سرعت زیاد تغییر میکند پیشگیری بعمل می آید و به آنها فرصتی خواهد داده شد تا وضعیت پایداری پیدا کنند بوسیله این تکنیک از ثبت مسیرهای بی ثبات در سایر جداول روتینگ پیشگیری خواهد شد

برچسب‌ها: حلقه مسیربابی سیسکو Hop Count(Metric) Routing Loops,

مسیریابی و پیکربندی پروتکل

تاريخ : چهار شنبه 27 آذر 1392

| 14:31 | نویسنده : sara

مسیریابی Dynamic Routing,RIP,IGRP,EIGRP,OSPF,Distance Vector,Link State,Hybrid Balanced, پروتكل پیکربندی

در Dynamic Routing از پروتوکلها به منظور یافتن مسیر و update کردن routing table استفاده میشود و برای شبکه های بزرگ مناسب میباشد
یک پروتکل مجموعه ای از قوانین به منظور ارتباط یک روتر با روترهای همسایه( neighbor Router) را انجام میدهد

Administrative Distances(AD)

یک عدد بین 0 تا 255 است که بیان کننده یک سطح از ارزش و اطمینان به اطلاعات روتینگ مبدا میباشد
عدد صفر نشاندهنده اعتماد بالا و عدد 255 نشاندهنده عدم وجود ترافیک بر روی مسیر میباشد
اگر روتری دو لیست بهنگام سازی را از یک شبکه راه دور مشابه دریافت کند اولین چیزی که روتر چک میکند AD میباشد
اگر یکی از مسیرهای پیشنهادی دارای AD کمتر باشد,سپس مسیری در routing table جایگزین میشود که دارای AD پایین تری باشد.اگر هر دو مسیر پیشنهادی در یک شبکه و AD یکسان باشد سپس پروتکل روتینگ استفاده خواهد کرد بهترین مسیر را بوسیله Load Balance یک شبکه راه دور
اگر یک شبکه مستقیما به روتر متصل شده باشد,روتر همیشه از interface متصل شده به شبکه استفاده خواهد کرد
اگر یک administrator یک مسیر static را پیکربندی کند,روتر باور خواهد داشت این مسیر را
administartor شبکه میتواند مقدار AD مسیرهای static را تغییر دهد اما بصورت پیشفرض یک در نظر گرفته میشود

جدول زیر default Administrative Destances میباشد که روتر سیسکو از آن منظور انتخاب مسیر به یک شبکه راه دور استفاده میکند

Route Source	Default AD
connected interface	0
Static Route	1
EIGRP	90
IGRP	100
OSPF	110
RIP	120
External EIGRP	170

پیکربندی Dynamic Route
برای پیکربندی باید یکی از پروتوکلهای زیر را استفاده کنیم

1.RIP(Routing Information Protocol)
2.IGRP(Interior Gateway Routing Protocol)
3.EIGRP(Enhanced Interior Gateway Routing Protocol)
4.OSPF(Open Shortest Path First)

توجه داشته باشید برای هر روتر آدرسهایی را که مستقیم به روترما وصل شده اند مسیریابی میکنیم

سه کلاس routing protocol وجود میباشد

1.Distance Vector
2.Link State
3.Hybrid Balanced

Distance Vector
این روترها بهترین مسیر را از طریق اطلاعات ارسال شده توسط سایر روترهای مجاور محاسبه میکند
پروتکل های distance vector بهترین راه پیدا کردن یک مسیر شبکه بوسیله تشخیص فاصله میباشد
هر بار که یک packet حول یک روتر عبور کند یک hop نامیده میشود
یک Route با کمترین تعداد hop ها,شبکه ,بهترین Route میباشد
vectore مسیر را به شبکه مشخص میکند
RIP و IGRP هر دو پروتوکلهای distance vector هستند
این دو routing table را بطور مستقیم به روترهای همسایه متصل میفرستد
مزیت distant vector به روز شدن سریع اطلاعات است
اشکال distant vector ترافیک زیاد است

Link State
این نوع روترها هر یک دارای یک نسخه ای از نقشه شبکه بوده و بهترین مسیر را با استفاده از آن محاسبه میکند
در پروتکل های link state روترها هر کدام سه جدول جداگانه ایجاد میکند یکی از این جدولها نگهداری میکند مسیری که مستقیما ضمیمه شده به روترهای همسایه و یکی دیگر از آنها معین میکند روش اتصال تمام عناصر شبکه را و دیگری استفاده میشود به عنوان routing table
روترهای link state آگاهی بیشتری درباره internetwork نسبت به پروتوکلهای distance vector دارند
OSPF که یک پروتکل IP Routing است کاملا Link State میباشد
پروتوکلهای link state, update هایی که شامل عبارت لینکهای مربوط به خودشان به تمامی روترهای دیگر را روی شبکه میفرستند
اشکال link state گرفتن زمان زیاد برای به روز شدن میباشد
مزیت link state ترافیک کم آن است

Hybrid Balanced
hybrid balanced ادغامی از distant vector و link state میباشد
ٍEIGRP در hybrid balanced کار میکند

پیکربندی RIP
RIP در پروتکل Distant vector میباشد و برای شبکه های کوچک پیکربندی میشود و برای شبکه هایی که بصورت مستقیم به روتر وصل باشد پیکربندی میشود

هر مسیرگردان در یک شبکه جدول مسیریابی خود را هر 30 ثانیه یک بار از طریق RIP به نزدیکترین همسایگی خود ارسال میکند.مسیریابی تحت RIP از طریق تعداد گامهای بین مبداو مقصد تعیین میشود.RIP پروتکلی برای پل های ارتباطی داخلی است چون RIP موثرترین پروتکل مسیریابی نیست به تدریج توسط پروتکل OSPF جایگزین میشود

دو version در RIP موجود میباشد, RIPV1 , RIPV2

RIPV1                      RIPV2
classful                classless
no authentication      authentication
no encription        encription

classful به معنی استفاده از default subnet mask میباشد
classless به معنی استفاده از customize subnet mask میباشد

RA>en
RA#config t
RA(config)#int e0
RA(config-if)#ip address 192.168.10.1 255.255.255.0
RA(config-if)#no shut
RA(config-if)#^z
RA(config)#wr

RA#config t
RA(config)#int s0
RA(config-if)#ip address 120.120.120.1 255.0.0.0
RA(config-if)#clock rate 64000
RA(config-if)#no shut
RA(config-if)#^z
RA(config)#wr

RA(config)#router rip
RA(config-router)#network 192.168.10.0
RA(config-router)#network 120.0.0.0

RB>en
RB#config t
RB(config)#int e0
RB(config-if)#ip address 192.168.20.1 255.255.255.0
RB(config-if)#no shut
RB(config-if)#^z
RB(config)#wr
RB#config t
RB(config)#int s1
RB(config-if)#ip address 120.120.120.2 255.0.0.0
RB(config-if)#clock rate 64000
RB(config-if)#no shut
RB(config-if)#^z
RB(config)#wr
RB#config t
RB(config)#int s0
RB(config-if)#ip address 150.150.150.1 255.255.0.0
RB(config-if)#clock rate 64000
RB(config-if)#no shut
RB(config-if)#^z
RB(config)#wr

RB(config)#router rip
RB(config-router)#network 192.168.20.0
RB(config-router)#network 120.0.0.0
RB(config-router)#network 150.150.0.0.0

RC>en
RC#config t
RC(config)#int e0
RC(config-if)#ip add 192.168.30.1 255.255.255.0
RC(config-if)#no shut
Rc(config-if)#^z
RC(config)#wr

RC#config t
RC(config)#int s0
RC(config-if)#ip add 150.150.150.2 255.255.0.0
RC(config-if)#clock rate 64000
RC(config-if)#no shut
RC(config-if)#^z
RC(config)#wr

RC(config)#router rip
RC(config-router)#network 192.168.30.0
RC(config-router)#network 150.150.0.0

پیکربندی IGRP
IGRP پروتکلی است که توسط سیسکو سیستم ارائه شده ومسیریابی چندین پل ارتباطی(Gateway) را هماهنگ میکند.اهداف IGRP عبارتند از مسیریابی پایدار در شبکه های بزرگ, پاسخگویی سریع به تغییرات هم بندی شبکه و سربارکم

IGRP پروتکل اختصاصی سیسکو میباشد که در distant vector کار میکند
اگر از IGRP در شبکه استفاده کنیم بقیه روترهای شبکه نیز باید روترهای سیسکو باشند
IGRP از Classless Routing استفاده میکند
IGRP را برای روترهایی که بصورت مستقیم به روتر وصل باشد تعیین میکنیم

Autonomous System(AS)

ّیک مجموعه از روترها میباشد که بوسیله یک administrator اداره میشود
برای AS از اعدادی بین 65535-1 باید استفاده کنیم
syntax IGRP به قرار زیر میباشد

RA(config)#router igrp <AS number>
RA(config-router)#network network address

RA(config)#router igrp 100
RA(config-router)#network 192.168.10.0
RA(config-router)#network 120.120.120.0

RB(config)#router igrp 100
RB(config-router)#network 192.168.20.0
RB(config-router)#network 120.120.120.0
RB(config-router)#network 150.150.150.0

RC(config)#router igrp 100
RC(config-router)#network 192.168.30.0
RC(config-router)#network 150.150.150.0

پیکربندی EIGRP
EIGRP پروتکل اختصاصی سیسکو میباشد که در Hybrid Balanced کار میکند
ٍEIGRP از Classless Routing استفاده میکند و برای روترهایی که مستقیما متصل هستند تعیین میشود

RA(config)#router eigrp <AS number>
RA(config-router)#network network address

RA(config)#router eigrp 100
RA(config-router)#network 192.168.10.0
RA(config-router)#network 120.120.120.0

RB(config)#router eigrp 100
RB(config-router)#network 192.168.20.0
RB(config-router)#network 120.120.120.0
RB(config-router)#network 150.150.150.0

RC(config)#router eigrp 100
RC(config-router)#network 192.168.30.0
RC(config-router)#network 150.150.150.0

پیکریندی OSPF
یک پروتکل مسیریابی برای شبکه های IP ی چون اینترنت است که به یک مسیریاب امکان میدهد تا کوتاهترین مسیر منتهی به هر گره را برای پیام های ارسالی محاسبه نماید.مسیریاب برای انجام محاسبات خود اطلاعاتی را درباره گره های متصل به خود به مسیریاب های دیگر شبکه ارسال میکند تا اطلاعاتی درباره وضعیت ارتباط ها گرد آوری کند
OSPF میتواند با هر نوع روتری ارتباط داشته باشد
این پروتکل برای شبکه های سازمانی (Enterprise Network) میتواند استفاده شود
OSPF عمل میکند در SPF Technologes

Area
Area یک مجموعه از روترها است کد بوسیله single administrator اداره و نگهداری میشود

ASBR(Autonomous System Border Router)

روتر ناحیه مرزی که جایگزین شده بین یک autonomous system ospf و یک شبکه بدون OSPF که عمل میکند هر دو, OSPF و روتر پروتکل اضافه شده مانند RIP
ASBR ها باید قرار داده شوند در یک ناحیه non-stub OSPF

Backbone
بخش مبنایی یک شبکه که فراهم میکند مسیر اولیه برای ترافیک فرستاده شده و راه انداخته شده از بقیه شبکه ها

Process ID
یک عدد است که برای اجرای مراحل مختلف OSPF در یک روتر صادر میشود

WildCard
یک عدد است که تعیین میکند چه مقدار IP address در OSPF استفاده میشود
Range از subnet ها را تعیین میکند
wildcar برای تطبیق IP استفاده میشود
بطور مثال ip و wildcard زیر نشان میدهد range صفر تا 255 را

192.168.10.0 0.0.0.255

در wildcard آن octet که صفر است چک نمیشود و آن octet که 255 است بدین معنی است که range یک تا 255 را چک کند

OSPF Syntax
RA(config)#router ospf process-id
RA(config-router)#network wildcard-mask area area-id

RA(config)#router ospf 100
RA(config-router)#network 192.168.10.0 0.0.0.255 area0
RA(config-router)#network 120.120.120.0 0.0.0.3 area0

RB(config)#router ospf 101
RB(config-router)#network 192.168.20.0 0.0.0.255 area0
RB(config-router)#network 120.120.120.0 0.0.0.3 area0
RB(config-router)#network 150.150.150.0 0.0.0.3 area0

RC(config)#router ospf 102
RC(config-router)#network 192.168.30.0 0.0.0.255 area0
RC(config-router)#network 150.150.150.0 0.0.0.3 area0

برچسب‌ها: مسیریابی و پیکربندی پروتکل,

Static Routing مسیریابی و پیکربندی

تاريخ : چهار شنبه 27 آذر 1392

| 14:30 | نویسنده : sara

Static Routing مسیریابی و پیکربندی

Static بوسیله administrator بصورت دستی برای مقصد مشخص در شبکه پیکربندی میشود
Static Routing برای شبکه های کوچک مناسب میباشد
ُstatic routing برای شبکه های بزرگ مناسب نمیباشد زیرا نگهداری و update نگه داشتن آن مستلزم صرف زمان زیادی است

پیکربندی Static Route
از syntax زیر برای مسیریابی استفاده میکنیم

RA(config)#ip route (Destination n/w address) (subnet mask) (Default Gatway)

توجه داشته باشید static را برای روترهایی که مستقیم به روتر ما وصل نیستند مسیریابی میکنیم
حال تنظیمات را برای سناریوی زیر انجام میدهیم

RA>en
RA#config t
RA(config)#int e0
RA(config-if)#ip address 192.168.10.1 255.255.255.0
RA(config-if)#no shut
RA(config-if)#^z
RA(config)#wr

RA#config t
RA(config)#int s0
RA(config-if)#ip address 120.120.120.1 255.0.0.0
RA(config-if)#clock rate 64000
RA(config-if)#no shut
RA(config-if)#^z
RA(config)#wr

RA(config)#ip route 192.168.20.0 255.255.255.0 120.120.120.2
RA(config)#ip route 150.150.0.0 255.255.0.0 120.120.120.2
RA(config)#ip route 192.168.30.0 255.255.255.0 120.120.120.2
RA(config)wr

RB>en
RB#config t
RB(config)#int e0
RB(config-if)#ip address 192.168.20.1 255.255.255.0
RB(config-if)#no shut
RB(config-if)#^z
RB(config)#wr

RB#config t
RB(config)#int s1
RB(config-if)#ip address 120.120.120.2 255.0.0.0
RB(config-if)#clock rate 64000
RB(config-if)#no shut
RB(config-if)#^z
RB(config)#wr

RB#config t
RB(config)#int s0
RB(config-if)#ip address 150.150.150.1 255.255.0.0
RB(config-if)#clock rate 64000
RB(config-if)#no shut
RB(config-if)#^z
RB(config)#wr
RB(config)#ip route 192.168.10.0 255.255.255.0 120.120.120.1
RB(config)#ip route 192.168.30.0 255.255.255.0 150.150.150.2
RB(config)#wr

RC>en
RC#config t
RC(config)#int e0
RC(config-if)#ip add 192.168.30.1 255.255.255.0
RC(config-if)#no shut
Rc(config-if)#^z
RC(config)#wr

RC#config t
RC(config)#int s0
RC(config-if)#ip add 150.150.150.2 255.255.0.0
RC(config-if)#clock rate 64000
RC(config-if)#no shut
RC(config-if)#^z
RC(config)#wr

RC(config)#ip route 192.168.20.0 255.255.255.0 150.150.150.1
RC(config)#ip route 120.0.0.0 255.0.0.0 150.150.150.1
RC(config)#ip route 192.168.10.0 255.255.255.0 150.150.150.1
RC(config)#wr

اگر فرمان sh ip route را اجرا کنید جلوی IP ها علامت S را مشاهده میکنید که معنی static route را میرساند
نکته دیگری که قابل توجه است استفاده از ip 192.168.10.0 است به این دلیل از 0 استفاده شده که ip های دیگر را که در آن range قرار دارد را ساپورت کند
نکته دیگر که قابل توجه است استفاده از دستور ping است اگر بخواهیم چک کنیم که تمام ارتباطات شبکه به درستی کار میکند میتوانم از دستور ping بعلاوه ip مقصد در interface مورد نظر استفاده کنیم
بطور مثال اگر در سیستم 192.168.10.2 باشیم و میخواهیم ببینیم ارتباط با سیستم 192.168.30.2 برقرار است به cmd میرویم و دستور ping 192.168.30.2 را تایپ میکنیم اگر(rate percent (5/5 بود متوجه میشویم ارتباط بطور صحیح و کامل برقرار است .از دستور ping برای تمام interface ها میتوانیم استفاده کنیم و این کار کاملا ضروری و مهم است تا بتوانیم از ارتباط صحیح اطمینان حاصل کنیم

برچسب‌ها: Static Routing مسیریابی و پیکربندی,

مسیریابی , پروتكل

تاريخ : چهار شنبه 27 آذر 1392

| 14:26 | نویسنده : sara

Default Routing,Routing Table,Routed Protocols , مسیریابی , پروتكل

Router Interfaces (اینترفیس روتر)
پیکربندی interface یکی از مهمترین پیکربندیهای روتر است زیرا بدون interfaceها کاملا یک شی بدون استفاده میباشد.به علاوه پیکربندی interface ها باید کاملا دقیق باشد تا توانایی ارتباط با دیگر ابزارها را داشته باشد

ایجاد پیکربندی بر روی یک interface
برای پیکربندی آدرسهای IP روی یک interface از فرمان ip address در interface mode استفاده میکنیم
فراموش نکنید روشن کردن interface را با استفاده از فرمان no shutdown

Router>en
Router#config t
Router(config-if)#ip address 192.168.10.1 255.255.255.0
Router(config-if)#no shutdown or no shut
Router(config-if)#^Z
Router#wr

در اینجا یاد آور میشوم که به فرمان ( show interface e0 ( sh int e0 دقت کنید تا مشاهده کنید,interface shutdown است یا خیر همچنین فرمان show run همین اطلاعات را به ما میدهد

پیکربندی Serial Interface
قبل از اینکه به سراغ پیکربندی serial interface برویم باید مقداری اطلاعات در این زمینه داشته باشید
اگر بخواهیم دو روتر را که مجاور هم هستند به هم متصل کنیم باید از cross over cable استفاده کنیم . این کابل از دو پورت serail( سریال ) تشکیل شده است که در ظاهر شبیه به هم هستند اما دو اسم مختلف دارند و باید تنظیمات خاص خود را در روتری که به آن متصل هستند انجام دهیم.اسم آنها به قرار زیر میباشد

DTE(Data Communication Equipment)
DCE(Data Terminal Equipment)

برای پیکربندی DCE interface از فرمان clock rate استفاده میکنیم
clock rate سرعت را بر حسب بیت بر ثانیه تعیین میکند
با توجه به سرعت اتصال میتوانیم سرعتهای زیر را قرار دهیم

56000
64000
72000
125000

Router>en
Router#config t
Router(config-if)#clock rate 64000

توجه داشته باشید بوسیله help میتوانید تمامی clock rate را ببنید

Router(config-if)#clock rate ?

برای مشاهده اینکه کدام DCE است و کدام DTE از فر مان زیر استفاده میکنیم البته توجه داشته باشید که بر روی کابل هم مشخص شده است

Router>en
Router#show controllers s0
or
Router#sh controllers s 0

DTE پهنای باند را مشخص میکند و بصورت پیشفرض تعیین شده است و نیازی به پیکربندی ندارد

Routing
فرآیند هدایت بسته ها در بین شبکه ها از مبدا به مقصد را routing ( مسیریابی ) میگویند
عملیات routing در لایه سوم (network layer) از مدل OSI صورت میگیرد

Routing Table (جدول مسیریابی)
به جدولی از اطلاعات که مسیرهای مورد نیاز برای هدایت بسته ها به نقاط مختلف شبکه های مختلف را در اختیار سخت افزار شبکه (مسیریابها)میگذارد گفته میشود
جدول مسیریابی به محض دریافت اطلاعات جدید به روز رسانده میشود

Routed Protocols
routed protocols پروتکل لایه شبکه است که برای انتقال ترافیک بین شبکه ها استفاده میشود به عنوان مثال ip,ipx

Routing Protocols
بوسیله روترها برای عوض کردن اطلاعات routing table استفاده میشوند بعنوان مثال RIP,IGRP

سه نوع مختلف routing

1.default routing
2.static routing
3.dynamic routing

Default Route

default Route برای شیکه هایی که مقصدشان نامشخص است پیکربندی میشود
سیستم کار default به اینصورت است که اطلاعات به روتر فرستاده میشود اگر متعلق به آن نبود آن اطلاعات را به روتر بعدی تحویل میدهد

Static Route

Static بوسیله administrator بصورت دستی برای مقصد مشخص در شبکه پیکربندی میشود

Static Routing برای شبکه های کوچک مناسب میباشد

Dynamic Route

در Dynamic Routing از پروتوکلها به منظور یافتن مسیر و update کردن routing table استفاده میشود و برای شبکه های بزرگ مناسب میباشد
پروتکلها عبارتند از

1.RIP(Routing Information Protocol)
2.IGRP(Interior Gatway Routing Protocol)
3.EIGRP(Enhanced Interior Gatway Routing Protocol)
4.OSPF(Open Shortest Path First)

پیکربندی Default Routing
در این دوره از سناریوی زیر برای تمرین و فهم مطالب استفاده میکنیم

قبل از شروع به configure کردن بهتر است مقداری توضیح درباره شکل بالا بدم
RA,RB,RC اسم روترها هستند تا این لحظه از اسم Router که بصورت پیشفرض بر روی روتر بود استفاده میکردیم.بوسیله فرمان hostname میتوانیم اسم روتر را تغییر دهیم و برای این استفاده میشود که روترها را راحتتر تشخیص دهیم

Router(config)#hostname RA
RA(config)#

s0,s1 همان Serial interface است .در این interface روترها را بوسیله Cross over cable بهم متصل میکنیم
e0 همان ethernet interface است.در این interface روتر و switch بهم متصل میشوند
شکل فوق در نگاه اول شاید یک مقدار گیچ کننده باشد به همین دلیل بصورت مجزا اطلاعات هر روتر را در زیر قرار میدهم

RA
s0-->120.120.120.1
e0-->192.168.10.1
pc1-->192.168.10.2
pc2-->192.168.10.3
pc3-->192.168.10.4

RB
s1-->120.120.120.2
s0-->150.150.150.1
e0-->192.168.20.1
pc1-->192.168.20.2
pc2-->192.168.20.3
pc3-->192.168.20.4

RC
s1-->150.150.150.2
e0-->192.168.30.1
pc1-->192.168.30.2
pc2-->192.168.30.3
pc3-->192.168.30.4

Default Route
از syntax زیر برای default routing استفاده میکنیم

RA(config)#ip route Destination network address subnet Default Gatway

دو نکته در اینجا لازم به تذکر است.اول اینکه همانطور که گفته شد default route برای آدرسهای نامشخص تعیین میشود به همین دلیل آدرس مقصد(Destination address)را 0.0.0.0 میدهیم.
نکته دوم اینکه برای هر روتر آدرسهایی را که مستقیم به روترما وصل شده اند مسیریابی میکنیم.توچه داشته باشید تمامی اعمال بوسیله console cable که در console port قرار میگیرد صورت میگیرد

حال موقع آن رسیده از تمامی مواردی که یاد گرفتیم استفاده کنیم
برای درک بهتر, تنظیمات هر روتر را بطور کامل و جدا از هم انجام میدهم.توجه داشته باشید که قبل از عملیات routing باید تمام interface ها را تعیین کنیم سپس مسیر دهی کنیم

RA>en
RA#config t
RA(config)#int e0
RA(config-if)#ip address 192.168.10.1 255.255.255.0
RA(config-if)#no shut
RA(config-if)#^z
RA(config)#wr

RA#config t
RA(config)#int s0
RA(config-if)#ip address 120.120.120.1 255.0.0.0
RA(config-if)#clock rate 64000
RA(config-if)#no shut
RA(config-if)#^z
RA(config)#wr

RA(config)#ip route 0.0.0.0 0.0.0.0 120.120.120.2
RA(config)wr

RB>en
RB#config t
RB(config)#int e0
RB(config-if)#ip address 192.168.20.1 255.255.255.0
RB(config-if)#no shut
RB(config-if)#^z
RB(config)#wr

RB#config t
RB(config)#int s1
RB(config-if)#ip address 120.120.120.2 255.0.0.0
RB(config-if)#clock rate 64000
RB(config-if)#no shut
RB(config-if)#^z
RB(config)#wr

RB#config t
RB(config)#int s0
RB(config-if)#ip address 150.150.150.1 255.255.0.0
RB(config-if)#clock rate 64000
RB(config-if)#no shut
RB(config-if)#^z
RB(config)#wr
RB(config)#ip route 0.0.0.0 0.0.0.0 120.120.120.1
RB(config)#ip route 0.0.0.0 0.0.0.0 150.150.150.2
RB(config)#wr

RC>en
RC#config t
RC(config)#int e0
RC(config-if)#ip add 192.168.30.1 255.255.255.0
RC(config-if)#no shut
Rc(config-if)#^z
RC(config)#wr

RC#config t
RC(config)#int s0
RC(config-if)#ip add 150.150.150.2 255.255.0.0
RC(config-if)#clock rate 64000
RC(config-if)#no shut
RC(config-if)#^z
RC(config)#wr

RC(config)#ip route 0.0.0.0 0.0.0.0 150.150.150.1
RC(config)#wr

برای دید routing table از فرمان زیر استفاده میکنیم
اگر به table توجه کنید جلوی بعضیip ها c گذاشته شده است و این به معنی directly connected است یعنی مستقیما نصب شده اند میباشد
همچنین جلوی بعضیها *S و به معنیDefault میباشد

RA#sh ip route

همچنین برای دیدن interfaceها

RA#sh ip int brief

برچسب‌ها: مسیریابی , پروتكل,

Router مسیریاب شبکه -تنظیمات روتر ,IOS (InterNetwork Operating System),پیکربندی Password

تاريخ : چهار شنبه 27 آذر 1392

| 14:22 | نویسنده : sara

Router مسیریاب شبکه -تنظیمات روتر ,IOS (InterNetwork Operating System),پیکربندی Password

اگر به روترسیسکو توجه کنید پنج پورت را مشاهده میکنید

روتر سیسکو

1.Console Port
2.AUX Port ( Auxiliary Port)
3.serial Port
4.PRI/BRI(Primary Rate Inetface / Basic Rate Interface )
5.AUI ( Attachment User Interface )

CONSOLE PORT
برای اتصال کامپوتر به روتر جهت پیکربندی روتر استفاده میشود و برای اتصال از rollover cables استفاده میشود.برای پیکربندی از برنامه هایی مثل hyper terminal استفاده میکنیم

AUX PORT
برای اتصال dial up استفاده میکنیم

SERIAL PORT
برای اتصال روتر به روتر و leased line استفاده میشود

PRI/BRI PORT
برای اتصال ISDN استفاده میشود

AUI PORT
برای اتصال روتر به سویچ استفاده میشود

چراغ های روتر سیسکو

IOS(InterNetwork Operating System)

روتر مانند هر سیستم دیگر یک نرم افزار برای ارتباط بین کاربر و سخت افزار احتیاج دارد به آن سیستم عامل IOS میگوییم که بوسیله این سیستم عامل میتوانیم روتر را پیکربندی کنیم
روتر از چهار حافظه اصلی تشکیل شده است

1.RAM(Random Access Memory)
2.ROM(Read Only Memory)
3.NVRAM(Non-Volatile RAM)
4.Flash

RAM
running configuration
حافظه غیر دائم است و زمانی که برق روتر قطع میشود حافظه نیز پاک میشود

ROM
زمانی که دستگاه میخواهد راه اندازی شود ازROM کمک میگیرد و عنصرهای زیر را در بر میگیرد
POST(Power On Self Test)
BootStrap program
rom monitor

NVRAM
start configuration
حافظه دائمی است
تنظیمات روتر را در بر میگیرد

FLASH
IOS در flash نصب میشود

The Router Boot sequence

1.برنامه POST سخت افزار روتر را چک میکند.قطعاتی از قبیل memory,cup,interfaceها.POST ذخیره و اجرامیشود ازROM
bootstrap.2 برنامه اي است در ROM که براي اجراي برنامه ها استفاده ميشود,برنامه bootsrap مسئوليت پيدا کردن مکان هر برنامه IOS وload کردن آن ميباشد(بصورت پيشفرض نرم افزار IOS در flash memory همه روترهاي سيسکو موجود ميباشد)سيستم عامل موجود در flash memory به rom انتقال داده ميشود
3.برنامه IOS جستجو میکند یک وضعیت مشخصی در فایل ذخیره شده در NVRAM که این فایل startup-config نامگذاری میشود و این فقط اتفاق می افتد که administratorکپی کند running-config را در NVRAM
4.اگر فایل startup-config در NVRAM باشد روتر فایل را load و سپس اجرا خواهد کرد.اکنون روتر قابل بهره برداری است.اگر یک فایل startup-config در NVRAM نباشد روتر وضعیت setup-mode را شروع خواهد کرد به محض boot شدن

اتصال به روتر
ابتدا باید console cable)rollover cable) را متصل کنیم com port را به سیستم و RJ45 را به console port

1.برنامه Heyper Terminal را اجرا میکنیم و اسم مورد علاقه را وارد میکنیم

2.پورت اتصال را انتخاب میکنیم (com1 or com2) هر کدام که در سیستم باز است

3.اکنون port setting را تنظیم میکنیم.جتما باید restore defaults را انتخاب کنیم سپس ok را میزنیم برای اتصال به روتر

زمانی که به (CLI(Command Line Interface وارد میشویم سه mode اصلی در پیش رو دارید که باید اسم و مشخصات آنها را بدانید

1.Router>-->user mode or enable mode
2.Router# -->privileged mode
3.Router(config)# -->global mode

در global mode دو mode دیگر موجود میاشد که هر کدام وظایف خاص خود را دارند

1.interface mode
2.line mode

Interface پورتی است که ip address را تعیین میکنیم
line پورتی است که password را تعیین میکنیم

Router Prompt	Purpose/Meaning
Router>	user mode
Router#	privileged mode
Router(config)#	Global mode
Router(config-if)#	interface mode
Router(config-line)#	line mode
Router(config-router)#	routing protocol mode

ورودی داده به روتر

بعد از اینکه پیغامهای وضعیت interface ظاهر شد و شما enter را زدید پیغام زیر ظاهر میشود

Router>

همانطور که قبلا ذکر شد به خط بالا user mode گفته میشود و این اساسا برای مشاهده آمارو همچنین جاپایی است برای ورود به privileged mode
شما فقط میتوانید پیکربندی روتر را در privileged mode مشاهده و تغیر دهید
برای ورود از user mode به privileged mode باید از دستور enable و یا بصورت مخفف en استفاده کنید

Router>
Router>enable
Router#

اکنون شما در privileged mode هستید و میتوانید تغیرات دلخواه را به روتر بدهید.اگر بخواهید به mode قبل (user mode) برگردید میتوانید از فرمان disable استفاده کنید

Router#disable
Router>

شما میتوانید از فرمان logout برای خروج از console استفاده کنید

Router>logout

Router con0 is nowavailable
Pree RETURN to get started

و یا میتوانید از logout و یا exit در privileged mode برای خروج از console استفاده کنید

Router>en
Router#logout

Router con0 is nowavailable
Pree RETURN to get started

Configuration Modes

روترهای سیسکو در modeهای مختلفی پیکربندی میشوند از قبیل

privileged mode
global configuration mode
interface configuration mode

ما باید بدانیم در هر mode چه تغیراتی را بدهیم
اکثریت پیکربندی در روترهای سیسکو در global configuration صورت میگیرد
برای استفاده از global mode باید از دستور configure terminal و یا بصورت خلاصه conf t در privileged mode استفاده کنیم

Router>en
Router#conf t
Router(config)#

حال global mode برای تغییرات مورد نظر در دسترس است
توجه داشته باشید تغییرات که در خط #(Router(config میدهید در ram ذخیره میشود وبا توجه به اینکه RAM حافظه غیر دائم است باید تغییرات را به NVRAM که حافظه دائم است منتقل کنیم سپس ذخبره شود. برای انجام ذخیره باید به privileged mode برویم و آنجا (wr(write را اجرا کنیم.برای برگشتن از global mode به privileged mode متوانیم از ctrl+z استفاده کنیم سپس wr را برای ذخیره در NVRAM انجام میدهیم

Interface Configuration

interface mode برای پیکربندی تنظیمات ethernet استفاده میشود
برای دستیابی به interface mode از فرمان interface ethernet 0 و یا بصورت خلاصه int e0 استفاده میکنیم

Router>en
Router#config t
Router(config)#interface ethernet 0 or int e0
Router(config-if)#

Line Configuration

line mode برای پیکربندی تنظیمات (console port,auxiliary port,telnet(virtual terminal portsاستفاده میشود
برای دستیابی به line mode باید از فرمان line console 0 استفاده کنیم

Router>en
Router#config t
Router(config)#line consol 0 or line con0
Router(config-line)#

Help

help همیشه در خط فرمان IOS موجود است زمانی که تایپ کنید ؟
میتوانیم مستقیما ؟ را بعد از یک کلمه و یا بیشتر استفاده کنیم سپس خط فرمان به ما command های کامل را که با آن حرف شروع میشود را نشان خواهد داد
بعنوان مثال

Router>en
Router#c?
cd clear clock configure connect copy

or

Router>en
Router#cl?
clear clock

اگر ؟ را با یک فاصله از command قرار دهیم به ما command ثانوی را نشان خواهد داد

Router#clo ?
set set the time and date

پیکربندی Password
روتر سیسکو 5 نوع password را شامل میشود

1.Enable Password
2.Enable Secret Password(encrypted)
3.Console Password
4.Auxiliary Password
5.Telnet Password

Enable Password
enable password برای اجازه دادن به اشخاص برای دستیابی به privileged mode در روتر استفاده میشود

Router>en
Router#config t
Router(config)#enable password cisco

سپس ctlr+z را میزنیم و به privileged mode میرویم و Wr را انجام میدهیم تا تغییرات در NVRAM ذخیره شود

Enable Secret Password
همان کار enable password را انجام میدهد با این تفاوت که password را بصورت رمز درمی آورد

Router>en
Router#config t
Router(config)#enable secret ccna

سپس ctlr+z را میزنیم و به privileged mode میرویم و Wr را انجام میدهیم تا تغییرات در NVRAM ذخیره شود

Console password
console password برای محدود کردن دسترسی کابربه روتر بوسیله console port میباشد

Router>en
Router#config t
Router(config)#line console 0 or line con0
Router(config-line)#login
Router(config-line)#password cisco

سپس ctlr+z را میزنیم و به privileged mode میرویم و Wr را انجام میدهیم تا تغییرات در NVRAM ذخیره شود

Auxiliary password
شبیه console port است با این تفاوت که دستیابی کاربر را از طریق external modem محدود میکند

Router>en
Router#config t
Router(config)#line aux 0
Router(config-line)#login
Router(config-line)#password cisco

سپس ctlr+z را میزنیم و به privileged mode میرویم و Wr را انجام میدهیم تا تغییرات در NVRAM ذخیره شود

Telnet password
روترهااجازه دارند از طریق telnet sessions با یکدیگر ارتباط برقرار کنند

Router>en
Router#config t
Router(config)#line vty 0 4
Router(config-line)#login
Router(config-line)#password cisco

سپس ctlr+z را میزنیم و به privileged mode میرویم و Wr را انجام میدهیم تا تغییرات در NVRAM ذخیره شود

Encrypting Password
اگر بخواهیم تمامی پسوردها را بصورت رمز درآوریم از فرمان زیر استفاده میکنیم

Router>en
Router#config t
Router(config)#service password-encryption

نمایش پیکربندی
بوسیله فرمانهای زیر میتوانیم پیکربندی (configuration) را که در روتر انجام داده ایم مشاهده کنیم

RAM configuration
Router#show running-config
or
Router#sh run

NVRAM configuration
Router#sh start

FLASH configuration
Router#sh flash

All interface configuration
Router#sh int

e0 configuration
Router#sh int e0

all details configuration
Router#sh ip int brief

برای اجرای فرامین حتما باید در privileged mode باشیم

copy پیکربندی
بوسیله فرامین زیر میتوانیم پیکربندی را copy کنیم

RAM to NVRAM
Router#copy run start

NVRAM to RAM
Router#copy start run

PASSWORD RECOVERY

اگر password روتر را نمیدانیم و یا فراموش کرده ایم میتوانیم از روش زیر استفاده کنیم و password را استرداد کنیم
با توجه به اینکه پیکربندی روتر در (nvram (startup configuration میباشد هنگام روشن شدن روتر میبایستی از nvram جهش کنیم(Skipping)
بعد از روشن کردن روتر ctrl+break را میگیریم.سپس به خط زیر وارد میشویم

abroat at
>o/r 0x2142 or confreg 0x2142
>i
like to enter the inital configuration dialog?[yes/no]No
Router>
Router>en
Router#copy start run
Router#sh run
Router#conf t
Router(config)#enable secret cisco
Router(config)#config-register 0x2102
Router(config)#^z
Router#copy run start

توضیحات

o/r به معنی configure register میباشد
i به معنی initialize میباشد

Backup and restore

اگر بخواهیم کپی از اطلاعات موجود در روتر را بر روی سیستم داشته باشیم باید نرم افزار TFTP(Trivial File Transfer Protocol را بر روی سیستم نصب کنیم.سپس میتوانیم از اطلاعات backup تهیه کنیم
بعد از نصب نرم افراز میتوانیم از فرمانهای زیر برای backup استفاده کنیم

RAM backup

Router#copy running-config tftp
or
Router#copy run tftp

NVRAM backup

Router#copy start tftp

Flash backup

Router#copy flash tftp

اگر بخواهیم backup را از سیستم به روتر منتقل کنیم از فرمانهای زیر استفاده میکنیم

برچسب‌ها: Router مسیریاب شبکه -تنظیمات روتر ,IOS (InterNetwork Operating System),پیکربندی Password,

کلاس های آدرس ای پی شبکه IP Addressing subnet mask

تاريخ : چهار شنبه 27 آذر 1392

| 14:21 | نویسنده : sara

کلاس های آدرس ای پی شبکه IP Addressing subnet mask

تعریف و مفهوم IP
انواع کلاس های ip address
کلاس A
کلاس B
کلاس C
کلاس D
کلاس E
مفهوم آدرس خصوصی و عمومی
ID های شبکه
مفهوم subnet mask
مفهوم اعداد باینری
مفهوم SUBNETTING
مفهوم CIDR

IP Address(Internet Protocol Address)

ای پی (IP) یک آدرس منطقی که برای مشخص کردن دستگاه در ارتباط بین شبکه ها تعیین میشود
از چهار رقم تشکیل شده است که با نقطه از هم جدا میشوند بطور مثال 192.168.10.20
هر عدد هشت بیت است که در مجموع میشود 32 بیت 32=8*4
اعداد بکاربرده شده دسیمال هستند و بین 255-0 می باشند

همانطور که گفته شد هر ip address از 32 bit تشکیل شده است و هر ip از چهار بخش تشکیل شده است که به هر بخش octet نیز گفته میشود بطور مثال 192 یک octet میباشد

IP Address Classes

متخصصان شبکه با توجه به نیاز شبکه تصمیم به استاندارد سازی و ایجاد کلاسهای مختلف شبکه نموده اند که با توجه به نیاز هر شبکه باید از آن استفاده نمود
ای پی آدرسها در 5 کلاس رده بندی میشوند و عدد اول هر آدرس نشان دهنده کلاس آن آدرس است

Class A	1-126
Class B	128-191
Class C	192-223
Class D	224-239
Class E	240-254

مثلا ip 10.10.10.1 با توجه به اینکه رقم اول آن 10 است نشان دهنده این اسنت که در کلاس A می باشد

ip 192.168.10.20 با توجه به اینکه رقم اول آن 192 است نشان دهنده این است که در کلاس C می باشد

Loop Back

اگر دقت کرده باشین عدد 127 در کلاسهای فوق نبود به این دلیل است که این عدد برای چک کردن کارت شبکه مورد استفاده قرار میگیرد و اگر بخواهیم از صحت سالم بودن کارت شبکه اطمینان حاصل کنید میتوانید از این آدرس استفاده کنید
ping 127.0.0.1

کلاس A
شبکه های کلاس A برای شبکه هایی که تعداد شبکه هایشان کم ,ولیکن تعداد میزبانهایشان زیاد است و معمولا برای استفاده توسط انستیتوهای دولتی و آموزشی انتخاب میشوند مناسب هستند
در یک آدرس شبکه کلاس A ,بخش نخست آن نشان دهنده آدرس شبکه (network address) و سه بخش دیگر نیز نشاندهنده آدرس میزبان (host address) در شبکه است.بطور مثال IP 10.20.20.20 عدد 10 به آدرس شبکه و عدد 20.20.20 به آدرس میزبان تعلق دارد
در آدرس دهی کلاس A اولین بیت صفر میباشد

01111111 = 0 + 64 + 32+ 16+ 8+ 4+ 2+ 1 = 127

کلاس B
شبکه های کلاس B برای شبکه هایی که تعداد شبکه هایشان بین شبکه های بسیار بزرگ و بسیار کوچک است در نظر گرفته شده است
در یک آدرس شبکه کلاس B دو بخش نخست آن نشان دهنده آدرس شبکه و دو بخش دیگر نشاندهنده آدرس میزبان است
بطور مثال IP 172.16.10.10 عدد 172.16 به آدرس شبکه تعلق دارد و عدد 10.10 به آدرس میزبان تعلق دارد
ِدر آدرس دهی کلاس B دومین بیت صفر میباشد

10111111 = 128+ 0+ 32+ 16+ 8+ 4+ 2+ 1 = 191

کلاس C
شبکه های کلاس C برای شبکه هایی که تعداد شبکه های زیادی دارند اما میزبان کمتری دارند تدارک داده شده است
در یک آدرس شبکه کلاس C , سه بخش نخست آن نشان دهنده آدرس شبکه و بخش آخر به آدرس میزبان تعلق دارد
بطور مثال IP 192.168.10.20 عدد 192.168.10 به آدرس شبکه و 20 به آدرس میزبان تعلق دارد
در ای پی آدرس دهی کلاس C , سومین بیت صفر میباشد

11011111 = 128 + 64+ 0+ 16+ 8+ 4 + 2+ 1 = 223

کلاس D
آدرس کلاس D برای Multicasting استفاده میشود
بدلیل اینکه این آدرس رزو شده است بهمین دلیل از بحث درباره آن خوداری میکنیم
در کلاس D چهارمین بیت صفر میباشد

11101111= 128+64+32+0+8+4+2+1=239

Multicasting
فرایند ارسال یک پیام,همزمان به بیش از یک مقصد در شبکه را گویند

کلاس E
آدرسهای کلاس E برای research and Development استفاده میشود

در هر کلاس دو نوع IP Address(آدرس ای پی ) موجود میباشد

آدرس ای پی خصوصی Private address
آدرس ای پی عمومی public address

Private address
برای تعیین شبکه های محلی استفاده میشود و برای استفاده از آنها احتیاج به هیچ مجوزی نیست
public address
برای تعیین شبکه های عمومی استفاده میشود و باید از سازمان IANA مجوز داشت

IANA(Internet Assigned Numbers Authority)

چگونه میتوان تشخیص داد ای پی عمومی است یا خصوصی ؟
برای IP های خصوصی یک رنج موجود میباشد اگر IP در آن رنج بود خصوصی است در غیر اینصورت IP عمومی است

PRIVATE IP ADDRESS
Class A	10.0.0.0	10.255.255.255
Class B	172.16.0.0	172.31.255.255
Class C	192.168.0.0	192.168.255.255

IDهای شبکه
فرض کنید شما در این آدرس سکونت دارید:اهواز کیانپارس خیابان ده پلاک 60 .اگر بخواهم یک نامه را از هند یه شما بفرستم نمیتوانم فقط خیابان ده پلاک 60 را بنویسم حتی اگر آن قسمت نمایانگر منزل شما باشد واداره پست در ایران هم کمک نمیکند و برای اطمینان از صحت تحویل نامه آدرسهای پستی به ناحیه هایی تقسیم شده اند که کار را برای تحویل آن آسان میکند.آدرسهای IP نیز به این روش مشابه کار میکنند
هر IP از دو قسمت تشکیل شده است که قسمت اول متعلق به آدرس شبکه (network address)و قسمت دوم متعلق به آدرس میزبان (host) است
Network Address هر سیستم موجود بر روی شبکه مشابه , به عنوان بخشی از آدرس IP آن در نظر گرفته میشود.بطور مثال IP 10.20.20.20 با توجه به اینکه IP از کلاس A میباشد عدد 10 مشخص کننده آدرس شبکه در این IP است

Host Address هر سیستم موجود بر روی شبکه را مشخص میکند آدرس هاست بصورت منحصر بفرد میباشد زیرا این آدرس نشان دهنده یک سیستم خاص بر روی شبکه میباشد .بطور مثال IP 10.20.20.20 اعداد 20.20.20 آدرس هاست را نشان میدهد

SUBNET MASK
این آدرس نشان میدهد چه مقدار بیت متعلق به آدرس شبکه و چه مقداربیت متعلق به آدرس میزبان(هاست) است
دو الگو برای subnet mask داریم الگوی استاندارد و الگوی غبر استاندارد
در الگوی استاندارد با توجه به کلاس هر subnet mask ,IPاستانداردی برای آن ای پی داریم بطور مثال
ُ

Class	A	B	C
IP	10.10.10.1	172.168.88.98	192.168.100.3
Subnet Mask	255.0.0.0	255.255.0.0	255.255.255.0

قسمتی که 255 است متعلق به network و قسمتی که 0 است متعلق به host می باشد

بوسیله این فرمول میتوانیم تشخیص دهیم چه مقدار host و network در یکIP address موجود میباشد

2^n - 2

class	تعداد بیتهای شبکه	تعداد بیتهای میزبان	تعداد میزبان
A	8	24	2^24-2=16777214
B	16	16	65534
C	24	8	254

الگوی غیراستاندارد
الگوهایی هستند که دقیقابامحدودیتهای هشتایی مطابقت نمیکنند و در عوض برای نیازهای خاص طراحی شده اند,به این عملیات subnetting میگویند
SUBNETTING
قرض دادن بیتهای هاست را به بیتهای شبکه subnetting میگویند

برای انجام دادن عملیات subnetting میبایست کار با عملیت باینری را بدانیم

اعداد باینری
اعدادباینری را برای نمایش آدرسها استفاده میکنند.اعداد باینری فرم اصلی نمایش اطلاعات روی یک ابزار کامپیوتر است.اعداد باینری فقط شامل صفر و یک هستند که یک حالت ON و صفر حالت OFF در نظر گرفته میشود
سیستم باینری فقط یک روش متفاوت نمایش اعداد است
برای بدست آوردن عدد در مبنای باینری میبایست عدد را در مینای دو تقسیم کرد و دوباره خارج قسمت را بر دو تقسیم کرد

عدد 4 را میخواهیم به عدد باینری تبدیل کنیم

4/2=2 --->باقیمانده=0

2/2=1 ---> باقیمانده=0

از بالا شروع میکنیم 100
برای محاسبه از اولین باقیمانده شروع میکنم تا به آخری برسیم البته آخرین خارج قسمت را هم حساب میکنیم

تقسیم کردن اعداد بزرگ میتواند خسته کننده باشد بهمین جهت یک راه حل خیلی آسان و سریع ارائه میدهم
این اعداد را مدنظر داشته باشید

128 64 32 16 8 4 2 1

شما بفرض میخواهید عدد 10 را به باینری تبدیل کنید.دقت کنید مجموع کدام از اعداد بالا ده میشود و جای آن اعداد یک و جای بقیه صفر قرار میدهیم

10=2+8            ------> 00001010
168=128+32+8   ---------> 10101000
192=128+64         ----------> 11000000
255=128+64+32+16+8+4+2+1 -----> 11111111

در هر range دو ip قابل قبول نیست و نمیتوانیم استفاده کنیم و این همان 2- در فرمول 2n-2 است
ip اول را (network address(subnet id و ip آخر را broad cast address میگویند و فاصله بین این دو ip ,ip های قابل قبول است

192.168.10.0	Network address
192.168.10.1	Valid IP
192.168.10.2

192.168.10.254
192.168.10.255	Broad cast address

در مثال زیر network address و broad cast address را محاسبه میکنیم

192.168.10.10
255.255.255.0

ابتدا ip و subnet mask را به اعداد باینری تبدیل میکنیم سپس عملیات AND(ضرب باینری ) را انجام میدهیم

ضرب باینری به قرار زیر میباشد

1100
1010
------
1000

11000000.10101000.00001010.00001010
11111111.11111111.11111111.00000000
-----------------------------------------------------
1000000.10101000.00001010.00000000
Network part Host part

حال جواب را که اعداد باینری است به اعداد طبیعی تبدیل میکنیم

192.168.10.0	Network address
192.168.10.255	Broad cast address

SUBNETTING

زمانی که میخواهیم عملیات subnetting را بر روی یک ای پی انجام دهیم باید پنج سوال زیر را مد نظر داشته باشیم

1.چه مقدار subnets میتوانیم داشته باشیم
2.چه مقدار هاست در هر subnet موجود می باشد
3.چه subnet هایی قابل قبول هستند
4.تعیین broad cast address
5.چه هاست هایی قابل قبول است

در IP 192.168.10.10 و subnet mask 255.255.255.0 میخواهیم 55 هاست (دستگاه) به هم شبکه کنیم ,عملیات subnetting به قرار زیر می باشد

به دلیل اینکه IP ما در کلاس C میاشد عملیات subnetting را در بیت آخر انجام میدهیم و آن را بسط میدهیم

192.168.10.2^7 2^6 2^5 2^4 2^3 2^2 2^1 2^0

با توجه به اینکه 55 هاست میخواهیم و 55 بین 64 و 32 است 6^2 را انتخاب میکنیم در نتیجه 6 بیت به host address تعلق میگیره و 2 بیت به network address

(2^0=1 , 2^1=2 , 2^2=4 , 2^3=8 , 2^4=16 , 2^5=32 , 2^6=64 , 2^7=128 , 2^8=256 )

1.چه مقدار subnet میتوانیم داشته باشیم
برای بدست آوردن تعداد subnet از فرمول زیر استفاده میکنیم,n تعداد بیتهای تعلق گرفته به قسمت network address است

2^n ---> 2^2=4

2.چه مقدار هاست در هر subnet موجود میباشد
برای بدست آوردن هاست از فرمول زیر استفاده میکنیم

2^n-2 ----> 2^6-2=62

در هر subnet شصت و دو هاست موجود میباشد و 2- همان network address و broad cast address میباشد که not valid هستند

3.چه subnet هایی قابل قبول هستند
برای بدست آوردن subnet های قابل قبول (block size)از فرمول زیر استفاده میکنیم

256 - subnet mask = block size

با توجه به اینکه الگوی استاندارد را به الگوی غیر استاندارد تبدیل کردیم subnet mask به غیر استاندارد تبدیل میشود و به آن ( CSN ( Customize Subnet Mask میگوییم
طریقه بدست آوردن آن به اینصورت است که بیتهایی را که به network address در بیت آخر تعلق دارد را جمع میکنیم

2^7 + 2^6 = 128+64 = 192 ---> CSN

256 - 192 = 64 --> Block size

4.تعیین broad cast address برای هر subnet

پیامی است که به تمامی ایستگاهها توزیع میشود

این آسانترین قسمت است , broad cast address در هر subnet میشود block size - 1 مثلا اگر block size ما 64 باشد broad cast ما میشود 63 و بطور کامل میشود 192.168.10.63

5.چه host هایی قابل قبول است
همیشه اعدادی که بین subnet address و broad cast address می باشند هاستهای قابل قبول هستند

با توجه به عملیات بالا subnetting به قرار زیر می باشد

network address	192.168.10.0	192.168.10.64	192.168.10.128	192.168.10.192
Valid IP	192.168.10.1	192.168.10.65	192.168.10.129	-----------
	192.168.10.2	192.168.10.66	192.168.10.130
	ادامه	ادامه	ادامه
	ادامه	ادامه	ادامه
	192.168.10.62	192.168.10.126	192.168.10.190
broad cast address	192.168.10.63	192.168.10.127	192.168.10.191
customize subnet mask	255.255.255.192	255.255.255.192	255.255.255.192	255.255.255.192

CIDR(Classless Inter-Domain Routing

اصطلاح دیگری که شما باید با آن آشنا بشوید CIDR است این بطور اساسی یک روش است که ISPها (Internet Service Providers) برای تخصیص دادن یک مقدار از آدرس به یک کمپانی و یا مشتری استفاده میکنند
زمانی که شما یک دسته آدرس را از یک ISP دریافت میکنید چیزی شبیه به این 192.168.10.32/28 است.این به شما subnet mask شما را میگوید .نشان slash به معنای این است که چه مقدار bits روشن است
بدیهی است که بیشترین32/ است زیرا یک byte است 8 bit پس 32=8*4
اما بخاطر داشته باشید که بیشترین subnet mask میتواند باشد 30/ زیرا شما باید حداقل دو bits برای host bits نگه دارید
بطور مثال در کلاس A ,defult subnet mask 255.0.0.0 است این بدین معنی است که اولین byte از subnet mask همگی یک است (11111111) وقتی استناد به علامت slash کنیم بطور مسلم 255.0.0.0 است 8/ زیرا این هشت bits دارد
همچنین در کلاس (B ,defulf subnet mask 255.255.0.0(1111111.1111111.0.0 است و همجنین میتوانیم تعریف کنیم 16/ زیرا 16 بیت یک است
توجه داشته باشید که در روترهای سیسکو از فرمت slash استفاده نمیتوانیم بکنیم

Subnet Mask CIDR value

255.0.0.0        /8
255.128.0.0        /9
255.192.0.0       /10
255.224.0.0     /11
255.240.0.0 /12
255.248.0.0 /13
255.252.0.0           /14
255.254.0.0           /15
255.255.0.0   /16
255.255.128.0    /17
255.255.192.0      /18
255.255.224.0    /19
255.255.240.0      /20
255.255.248.0    /21
255.255.252.0    /22
255.255.254.0      /23
255.255.255.0    /24
255.255.255.128    /25
255.255.255.192 /26
255.255.255.224     /27
255.255.255.240   /28
255.255.255.248 /29
255.255.255.252   /30

برچسب‌ها: کلاس های آدرس ای پی شبکه IP Addressing subnet mask,

OSI Layers هفت لایه شبکه

تاريخ : چهار شنبه 27 آذر 1392

| 14:16 | نویسنده : sara

OSI Layers هفت لایه شبکه

تعریف مدل مرجع OSI
لایه کاربردی
لایه نمایش
لایه جلسه
لایه انتقال
لایه شبکه
لایه پیوند داده
لایه فیزیکی

OSI(Open System Interconnection)

یک معماری لایه ای که سطوح خدمات و انواع ارتباطات را برای کامپیوتر هایی که از طریق یک شبکه ارتباطی به تبادل اطلاعات می پردازند استاندارد میکند.مدل مرجع ارتباطات بین کامپیوتری را به هفت لایه یا سطح تقسیم میکند و هر یک از آنها بر اساس استانداردهای موجود در سطوح زیرین بنا میشوند. پایین ترین لایه تنها با ارتباطهای سخت افزاری سرو کار دارد,بالاترین سطح نیز در سطح برنامه کاربردی به ارتباطات نرم افزاری می پردازد.این مدل یک برنامه کاری اساسی است که برای آن طراحی شده تا به ایجاد نرم افزار و سخت افزارهای شبکه سازی یاری کند

1.Physical Layer	NETWORK LAYER
2.Data Link Layer
3.Network Layer
4.Transport Layer
5.Session Layer	UPPER LAYER
6.Presentaion Layer
7.Application Layer

برای فهم بهتر از لایه آخر شروع میکنیم

7.APPLICATION LAYER

در این لایه کاربر فعل و انفعال داخلی با سیستم دارد
دو عملکرمهم در این لایه است
آغاز کردن رویداد(فرض را بر این بگذارید پنجره یاهو مسنجر باز است و شما متن مورد نظر
را نوشته اید زمانی که کلید ورود را میزنید آن زمانی است که رویداد شروع به آغاز(راه اندازی)میکند
نمایش خروجی زمانی است که طرف مقابل متن مورد نظر شما را مشاهده میکند

Example:smtp,ftp,telnet,pop3

6.PRESENTATION LAYER

دو عملکرمهم در این لایه است
فرمتی که در مبدا ارائه می دهیم همان فرمت را در مقصد دریافت میکنیم بفرض اگر در مبدا فایل عکس باشد در مقصد هم عکس دریافت میشود
اطلاعات در مبدا بصورت رمز میشود و در مقصد کشف رمز میشود -باعث میشود اطلاعات به بصورت مطمئن به مقصد برسد

Example:bmp,jpeg,text,asci

5.SESSION LAYER

در این لابه ارتباط بین دو سیستم برگذار میشود
سه عملکرمهم در این لایه است
چه زمانی ارتباط برقرار میشود
اداره کردن و نگهداری لایه
متوقف کردن لایه

Example: ATM servers,SQL servers,oracel servers

4.TRANSPORT LAYER

سه عملکرمهم در این لایه است
دایر کردن اتصال نقطه به نقطه
انتقال دادن اطلاعات
بازیابی خطا
در این لایه دو نوع کنترل کننده جریان داده موجود میباشد انتقال داده ها از طریق یک سیستم از نقطه ورود تا مقصد
1.windowing size
2.source squanching=buffering
در ابتدا مبدا سیگنال معینی به مقصد میفرستد,سپس مقصد جواب میدهد به مبدا همراه با سیگنالهای تصدیق,اگر مبدا سیگنال تصدیق را از مقصد دریافت کند اتصال نقطه به نقطه رادایر میکند

Example:online song,tcp/udp

3.NETWORK LAYER

دو عملکرد مهم در این لایه است
Routing
Route convergence

Routing
فرآیند هدایت بسته ها در بین شبکه ها از مبدا به مقصد را گویند

انواع مختلفRouting

1.RIP(Routing Information Protocol)
2.IGRP(Interior Gateway Routing Protocol)
3.EIGRP(Enhanced Interior Gatway Routing Protocol)
4.OSPF(Open Shortest Path First)

Route Convergence
زمانی است که توسط روتر برای بروز در آوردن تغییرات در تمامی روترها گرفته میشود

Example:IP,IPX,APPLETALK

2.DATA LINK LAYER

دو عملکرد مهم در این لایه است
ایجاد توانایی انتقال داده در یک فرم منسجم و قابل رمز گشایی روی رسانه
کشف خطا

Preamble

Destination Hardware Address

Source Hardware Address

Length

Data

FCS

FCS(Frame Check Sequence)

برای پیدا کردن خطادر فرم بکار میرود

همچنین در این لایه دو زیر لایه وجود دارد

MAC(Media Access Controller)
LLC(Logical Link Control)

Example:switch,bridges

1.PHYSICAL LAYER

نخستن یا پایین ترین لایه از هفت لایه مدل مرجع است که برای استانداردسازی ارتباطات بین کامپیوترها است . این لایه کاملا سخت افزارگرا است و با تمامی جنبه های مربوط به تثبیت و نگهداشتن یک پیوند فیزیکی بین کامپیوترها سروکار دارد

Exaple:port,cables,RJ45,hubs,repeaters

OSI ارتباط لايه نظير در مدل مرجع

برچسب‌ها: OSI Layers هفت لایه شبکه,

تفاوتهای بین HUB SWITCH Broad cast uni cast هاب و سوئیچ

تاريخ : چهار شنبه 27 آذر 1392

| 14:13 | نویسنده : sara

تفاوتهای بین HUB SWITCH Broad cast uni cast هاب و سوئیچ

تعریف شبکه
انواع کابل های شبکه
انواع سیم کشی کابل utp
تعریف hub
تعریف switch
تعریف روتر
تفاوتهای بین هاب و سوئیچ

شبکه

گروهی از کامپیوترها و وسایل مرتبط دیگر که بوسیله تسهیلات ارتباطی به یکدیگر متصل میشوند.ارتباط موارد مذکور در یک شبکه ممکن است با اتصالات دائمی مثلا کابلها, یا اتصالات موقتی چون خطوط تلفن یا دیگر پیوندهای ارتباطی باشد.یک شبکه میتواند به کوچکی یک شبکه محلی , متشکل از چندکامپیوتر, چاپگر و وسایل دیگر باشد و یا از تعداد زیادی کامپیوتر کوچک و بزرگ , که در نقاط جفرافیایی مختلف توزیع شده اند, تشکیل شود

در کارتهای شبکه دو آدرس موجود می باشد

1.physical address (MAC) 48 bit
2.logical address (IP) 32 bit

MAC=Media Access Controller
IP=Internet Protocol

برای دیدن دو آدرس میتوان از دستور زیر استفاده کرد

run -->cmd --> ipconfig /all

همچنین باتایپ دستور زیر میتوان آدرس فیزیکی (کارت شبکه) را مشاهده کرد

run -->cmd --> getmac

انواع کابل های شبکه

1.ُco-axial cable
2.TP cable(Twisted Pair)
3.Fiber optical cable

co-axial cable

کابل کواکسل (کابل هم محور) انعطاف پذیر با دو هادی متشکل از یک سیم مسی,یک لایه عایق محافظ ,روکش تابیده شده فلزی ویک محافظ خارجی با مواد مقاوم در برابر آتش تشکیل شده است کابلهای هم محور به طور گسترده ای در شبکه قرار میگیرند این کابلها همچون سیمهای مورد استفاده در تلویزیون کابلی است

TP cable(Twisted Pair)

کابل زوج به هم تابیده
کابلی متشکل از دو رشته سیم عایق دار جداگانه که به هم تابیده شده اند .این کابل برای کاهش تداخل سیگنالهای حاصل از منابع رادیویی است . یکی از این دو سیم سیگنال حساس را حمل میکند و دیگری سیم زمین است
کابل زوج به هم تابیده به دو نوع دسته بندی میشوند

STP(Shielded Twisted Pair)

UTP(Unshielded Twisted Pair)

STP(Shielded Twisted Pair)

کابلی متشکل از یک یا چند جفت سیم بهم تابیده و روکشی از فویل و رشته مسی .تاباندن باعث میشود که جفت سیمها تداخلی برای یکدیگر بوجود نیاورند و روکش هم از تداخل خارجی جلوگیری میکند.بنابراین میتوان از آن برای انتقال سریع جهت فواصل طولانی بکار برد

UTP(Unshielded Twisted Pair)

کابلی متشکل از یک یا چند جفت سیم بهم تابیده که فاقد حفاظ است.این کابل هاانعطاف پذیرتر ازکابلهای زوج بهم تابیده حفاظ دار هستند همچنین ارزانتر هست و فضای کمتری را نیز اشغال میکنند اما پهنای باند آنها کمتر است

Fiber optical cable
کابل فیبر نوری نوعی کابل است که در شبکه ها مورد استفاده قرار میگبرد و سیگنالها را بصورت نوری منتقل میکند ,بر خلاف کابلهای هم محوروزوج بهم پیچیده که آنها رابه صورت الکتریکی انتقال می دهد.قلب هدایت کننده نوردر این کابلها شیشه یا فیبر پلاستیکی است که هسته نانیده میشود

UTP CABLEانواع سیم کشی

straight-through cable
cross-over cable
rolled cable

straight-through cable

برای دستگاههای غیرمشابه استفاده میشود. نظیر

switch to pc
hub to pc
router to switch
router to hub

Straight Cable

1.White.Orange	1.White.Orange
2.Orange	2.Orange
3.White.green	3.White.green
4.Blue	4.Blue
5.White.Blue	5.White.Blue
6.Green	6.Green
7.White.Brown	7.White.Brown
8.Brown	8.Brown

cross-over cable

برای دستگاههای مشابه استفاده میشود. نظیر

pc to pc
switch to switch
hub to hub
router to router
router to pc
hub to switch

cross-over cable

1.White.Orange	1.white.Green
2.Orange	2.Green
3.White.green	3.White.Orange
4.Blue	4.Blue
5.White.Blue	5.White.Blue
6.Green	6.Orange
7.White.Brown	7.White.Brown
8.Brown	8.Brown

rolled cable(roll over)

برای اتصال بین کامپیوتر به روتر ویا سوئیچ استفاده میشود

rolled cable(roll over)

1.White.Orange	1.Brown
2.Orange	2.white.Brown
3.White.green	3.Green
4.Blue	4.White.Blue
5.White.Blue	5.Blue
6.Green	6.White.Green
7.White.Brown	7.Orange
8.Brown	8.white.Orange

HUB
هاب به وسیله ای که خطوط ارتباطی را در یک نقطه مرکزی به یکدیگر متصل میکند و اتصال مشترکی برای تمامی وسایل فراهم میکند گفته میشود
به زبان ساده هاب یکی از تجهیزات شبکه است که بوسیله آن دو یا چند کامپیوتر را بوسیله آن متصل میکنند

SWITCH
سویئچ به وسیله ای که بسته ها را مستقیما به پورت های مرتبط با نشانی های خاص شبکه هدایت میکند گفته میشود
به زبان ساده سوئیچ همان کار هاب را میکند امامزیتهای بیشتری دارد و گرانتر است
باعث بهبود کارکرد شبکه از طریق ارائه پهنای باند بیشتر برای کاربران میشود

switch باعث تفکیک collision در یک شبکه میشود
collision یا تصادم نتیجه عملکرد دو وسیله یا ایستگاه کاری در یک شبکه که اقدام به انتقال همزمان سیگنال ها از طریق یک کانال میکند.نتیجه این کار انتقال مغشوش خواهد بود

ROUTER
بک وسیله میانجی در شبکه های ارتباطی که مسولبت تحویل پیامها را بر عهده دارد.در شبکه ای که کامپیوترهای زیادی را از طریق حلقه ای از اتصالات با یکدیگر مرتبط می کند,مسیریاب پیامهای مورد نظررا هدایت میکند

به زبان ساده از روتر زمانی استفاده میشود که میخواهیم کامپبوترها را با range ip مختلف به هم متصل کنیم

تفاوتهای بین هاب و سوئیچ

Different between Hub and Switch

1.always broad cast	1.first time broad cast,second time uni cast
2.10 mbps	2.100 mbps
3.half duplex	3.full duplex
4.No ARP	4.ARP
5.No MAC table	5.MAC table
6.physical layer	6.data linke layer

توضیحات در مورد جدول فوق

(one to all)Broad cast
مبدا پیام را به همه گیرندها انتقال میده تا زمانی که مقصد مورد نظر را پیدا کند

(one to one)uni cast
مبدا دقیقا پیام را به مقصد مورد نظر انتقال میدهد

(Mega Bits Per Second)mbps
یک میلیون بیت در ثانیه

Half Duplex
اگر یک نقطه را مبدا در نظر بگیرید و نقطه دیگر را مقصد ,در یک زمان ارتباط تنها در یک جهت میتواند صورت بگیرد.مثلا در دستگاه واکی تاکی و یا بی سیم در یک زمان فقط یک طرف میتواند صحبت کند

Full Duplex
در یک زمان ,ارتباط میتواند دو طرفه جریان داشته باشد مثل تلفن در یک زمان هر دو طرف میتوانند صحبت کنند

ARP(Address Resolution Protocol)
پروتکلی است برای تعیین نشانی سخت افزاریIP to MAC

MAC Table(Media Access Control)
این لایه فرعی دستیابی به شبکه فرعی را مدیریت میکند,قابها را از یکدیگر جدا میکند

Internetwork devices

برچسب‌ها: تفاوتهای بین HUB SWITCH Broad cast uni cast هاب و سوئیچ,

آموزش شبکه پروتکل tcp ip

تاريخ : چهار شنبه 27 آذر 1392

| 14:12 | نویسنده : sara

tcp ip آموزش شبکه پروتکل

مجموعه پروتکلی که دپارتمان دفاع برای ارتباط از طریق شبکه های متصل به هم و گاهی اوقات غیر مشابه ابداع نموده است.این مجموعه در سیستم یونیکس گنجانده شده و به استاندارد غیر رسمی انتقال داده ها از طریق شبکه ها از جمله اینترنت مبدل شده است

Application

Transport

Internet

Network Access

در تصویر زیر تشابه لایه ها را در مدل مرجع OSI و TCP/IP مشاهده میکنید

Application پروتکلهای لایه
Protocol
مجموعه ای ازقوانین یا استانداردها که برای آن طراحی شده اند تا به کامپیوترهااین امکان داده شود که با حداقل خطای ممکن با یکدیگر ارتباط برقرار نموده به تبادل اطلاعات بپردازند

Telnet

SMTP

SNMP

DHCP

POP3

HTTP

Telnet
پروتکلی که امکان برقراری ارتباط و وارد کردن فرامین در یک کامپیوتر متصل به اینترنت را به گونه ای فراهم میکند که گویی با پایانه متنی کار می کند که مستقیما به آن کامپیوتر متصل است

FTP- File Transfer Protocol
FTP یک پروتکل سریع در سطح برنامه کاربردی که بطور گسترده ای برای کپی کردن فایلها از کامپیوتر راه دور یک شبکه TCP/IPمورد استفاده قرار میگرد این پروتکل همچنین به کاربر امکان میدهد تا از فرامین FTPبرای کار با فایلها مثلا فهرست فایلها و داریکتوری ها در سیستم راه دور استفاده کنند

TFTP -Trivial File Transfer Protocol
FTPنگارش ساده شده ای از که امکان انتقال فایل را بدون اعتبار سنجی فراهم نموده است و اغلب برای کردن فایلهای مورد نیاز برای نصبDownload مورد استفاده قرار می گیرد

NFS- Network File System
NFS یک فایل سیستم توزیع شده که به کاربران ایستگاه کاری ویندوز و یونیکس امکان می دهند تا به گونه ای به دایرکتوری ها و فایل های راه دور دستیابی داشته باشند که گویی محلی هستند

SMTP - Simple Mail Transfer Protocol
یک پروتکل برای ارسال پیامها از یک کامپیوتر به یک کامپیوتردیگر در یک شبکه می باشد.از این پروتکل در اینترنت برای هدایت پست الکترونیکی استفاده می شود

SNMP-Simple Network Management Protocol
در این پروتکل عامل های مختلفی که می توانند سخت افزاری و نرم افزاری باشند بر فعالیت وسایل گوناگون شبکه نظارت داشته و به کنسول شبکه گزارش می دهند. اطلاعات کنترلی هر وسیله در ساختاری به نام بلوک اطلاعات مدیریت نگهداری می شوند

SMTP-Simple Mail Transfer Protocol
می باشد.از این پروتکل در اینترنت برای هدایت پست الکترونیکی استفاده می شود

SNMP-Simple Network Management Protocol
در این پروتکل عامل های مختلفی که می توانند سخت افزاری و نرم افزاری باشند بر فعالیت وسایل گوناگون شبکه نظارت داشته و به کنسول شبکه گزارش می دهند. اطلاعات کنترلی هر وسیله در ساختاری به نام بلوک اطلاعات مدیریت نگهداری می شوند

DNS -Domain Name Service
DNS سرویس دهنده های که سرویس دهنده های نام نیز نامیده میشود دارای بانک اطلاعاتی هستند که نشانی های مورد نظر در آنها نگهداری شده و کاربران به آنها دستیابی دارند

DHCP-Dynamic Host Configuration Protocol
DHCP پروتکلی که به شبکه متصل به اینترنت امکان می دهد که وقتی یک کامپیوتر میزبان IPبه شبکه متصل می شود یک نشانی موقت به طور خودکار به آن اختصاص یابد

POP3-Post Office Protocol
پروتکلی برای سرویس دهند هایی در اینترنت که پست الکترونیکی را دریافت و ذخیره نموده و به سرویس گیرنده های کامپیوترهایی که به سرویس دهنده ها متصل می شوند انتقال می دهند تا بتوانند آنها را Download ,Upload نمایند

HTTP-Hyper Text Transfer Protocol
پروتکل مورد استفاده برای حمل درخواست ها از یک مرورگر به یک سرویس دهنده وب و بازگرداندن صفحه ها از سرویس دهنده وب به مرورگر در خواست کننده.اگر چه در تقریبا سرتا سر جهان در وب مورد استفاده قرار می گیرد اما پروتکل چندانHTTP امنی نیست

HTTPS-Hyper Text Transfer Protocol Secure
HTTPشکل دیگری از که امکان رمزگذاری و انتقال از طریق پورت امن را فراهم می سازد توسط نت اسکیپ پیشنهاد شد و امکان اجرای HTTPS را از طریق یک مکانیزمHTTP امنیتی به نامSSL-Secure Socket Layer فراهم می کند

IMAP -Internet Message Access Protocol
روشی برای یک برنامه پست الکترونیکی جهت دستیابی به پیامهای پست الکترونیکی و تابلوی اعلانات ذخیره شده در یک سرویس دهنده پستی.

NNTP-Network News Transfer Protocol
یک پروتکل غیررسمی استاندارد در اینترنت که برای توزیع مقالات خبری و پرس و جو از سرویس دهنده های خبری مورد استفاده قرار می گیرد

LDAP-Lightweight Directory Access Protocol
پروتکلی که اطلاعات را از یک دایرکتوری سلسله مراتبی استخراج می کند.این امر ابزاری را در اختیار کاربران قرار می دهد تا داده ها را برای پیدا کردن اطلاعاتی چون نام کاربری نشانی پست الکترونیکی گواهینامه امنیتی یا دیگر اطلاعات اشخاص مورد نظر پیدا کند

NTP-Network Time Protocol
پروتکلی که برای هماهنگ کردن ساعت یک کامپیوتر با یک سرویس دهنده یا منابع مرجع دیگری چون رادیو گیرنده ماهواره ای یا مودم مورد استفاده قرار میگیرد دقت زمان به هنگام استفاده از این پروتکل در شبکه ها محلی یک میلی ثانیه و در شبکه های گسترده چند دهم میلی ثانیه است. NTPپیکربندی ممکن است برای نائل شدن به دقت و قابلیت اطمینان بالا از سرویس دهنده های اضافی استفاده کنند و مسیرهای شبکه را گسترش دهند.

Transport پروتکلهای لایه
پروتکلهای این لایه عبارتند از:
TCP -Transmission Control Protocol
UDP-User Datagram Protocol

TCP -Transmission Control Protocol
پروتکلی TCP/IPکه بر روند تجزیه پیامها به بسته های قابل ارسال با IPو بازگرداندن بسته های دریافتی به حالت اول و بررسی درستی آنها نظارت دارد.TCPکه یک پروتکل اتصال گرای قابل اطمینان است(قابل اطمینان از جهت تضمین تحویل بدون خطا) با لایه Transport مدل مرجع OSIمتناظر است

UDP-User Datagram Protocol
UDP پیامهای یک برنامه کاربردی را به بسته های قابل ارسال از طریق IPتبدیل می کند اما چندان قابل اطمینان نیست چرا که پیش ازانتقال مسیر بین فرستنده و گیرنده را تعیین نمی کند و درستی تحویل پیامها را نیز بررسی نمی کند ازUDP کارآمد تر است بنابراین برای مقاصد گوناگونی از جملهTCP مورد استفاده قرار می گیرد قابلیت اطمینان آن به برنامه کاربردی بستگیSNMP دارد که پیام را تولید می کند

Port Number
عددی که امکان ارسال بسته های ای پی به یک فرآیند خاص از یکی از کامپیوترهای متصل به اینترنت را فراهم می کند.برخی از این شماره ها که تحت عنوان شماره های شناخته شده مطرح هستند به طور دائمی اختصاص می یابند
مجموعا 65535 شماره پورت برای استفاده TCP/IPدر دسترس است همین تعداد نیز برای UDPموجود می باشد

Internetپروتکلهای لایه
پروتکلهای این لایه عبارتند از:
IP -Internet Protocol
ICMP-Internet Control Message Protocol
ARP-Address Resolution Protocol
RARP -Reverse Address Resolution Protocol

IP -Internet Protocol
TCP/IPپروتکلی درفرستنده به شبکه و ایستگاه کاری مقصد و تبدیل مجدد بسته ها به پیامهای اولیه درمقصد نظارت دارد.
در لایه IP InternetTCP/IPمدل اجرا می شود و معادل لایه شبکه در مدل مرجعOSI می باشد

ICMP-Internet Control Message Protocol
پروتکل اینترنت که امکان تصحیح خطاو دیگر اطلاعات مربوط به پردازش بسته هایIPرا فراهم می سازد. به عنوان مثال می تواند به نرم افزار یک ماشین امکانIPدهد که عدم قابلیت دسترسی به یک ماشین دیگر را به اطلاع یک ماشین دیگر برساند

ARP-Address Resolution Protocol
یک پروتکل برای تعیین نشانی سخت افزاری یک گره در یک شبکه محلی متصل به اینترنت که تنها زمانی از آن استفاده می شود که نشانی IPمشخص باشد یک در خواست ARPبه شبکه ارسال می شود و گره دارای نشانی IP با نشانی سخت افزاری خود پاسخ می گوید

RARP-Reverse Address Resolution Protocol
یک پروتکل برای تعیین نشانی IPیک گره در یک شبکه محلی که به اینترنت متصل است این کار زمانی که تنها نشانی سخت افزاری معلوم است انجام می شود

CSMA/CD -Carrier Sense Multiple Access With Collision Detection
پروتکلی در شبکه ها که شرایطی را که دو یا چند گره اقدام به ارسال همزمان نموده و سبب به وجود آمدن تصادم می شوند مدیریت میکند.در این پروتکل گره های موجود در شبکه بر خط شبکه نظارت نموده و تنها زمانی اقدام به ارسال داده ها می کنند که خط مشغول نباشد.اگر گره دیگری از خط استفاده نماید و سبب به وجود آمدن تصادم شود هر دو گره ارسال داده ها را متوقف خواهند کرد.برای اجتناب از تصادم هر دو گره مدتی صبر نموده(مدت زمانی که گره هادر انتظار می مانند تصادفی است) و سپس اقدام به ارسال مجدد می کنند
Token Ring Network
یک شبکه محلی حلقوی با روش ارسال نشانه که توسط IBM تولید شده و با سرعت 4 مگا بیت در ثانیه کار میکند در صورت استفاده از سیمهای تلفن استاندارد حداکثر 72 وسیله را میتوان به شبکه متصل نمود در صورت استفاده از سیمهای زوج بهم تابیده محافظ دار شبکه قادر به پشتیبانی از 260 وسیله است.اگر چه این شبکه بر اساس همبندی حلقوی ساخته شده است اما از کلاسترهای ستاره ای شکلی استفاده می کند که حداکثر 8 ایستگاه کاری به MSAU Multi station Access Unit متصل شده و خود آن نیز به حلقه اصلی متصل می شود.این شبکه به گونه ای طراحی شده تا بتوان از ریز کامپیوترها مینی کامپیوترها و کامپیوترهای بزرگ استفاده نمود شبکه Token Ring از استانداردهای IEEE 802.5 پیروی میکند
Token Passing
ارسال نشانه روشی برای کنترل دستیابی به شبکه از طریق کاربرد سیگنال ویژه ای به نام نشانه (Token) که تعیین میکند کدام ایستگاه مجاز به انتقال اطلاعات است. نشانه که در واقع یک پیام کوتاه با یک بسته کوچک است از یک ایستگاه به ایستگاه دیگری از شبکه انتقال می یابد.تنها ایستگاه دارنده نشانه می تواند اطلاعات را انتقال دهد

FDDI -Fiber Distributed Data Interface
استانداردی که انستیتوی ملی استانداردهای آمریکا (ANSI) برای شبکه محلی سریع فیبر نوری طراحی نموده است مشخصات انتقالات 100 مگا بیت در ثانیه را برای شبکه های متنی بر استاندارد تعیین میکند
تجهیزات FDDIعبارتند از:
Single-Attachment Station (SAS)
Dual-Attachment Station (DAS)
Single-Attachment Concentrator (SAC)
Dual-Attachment Concentrator (DAC)
Single-Attachment Station (SAS
یک گره FDDI که از طریق یک اتصال دهنده به حلقه اصلی متصل می شود
Dual-Attachment Station (DAS
ایستگاه اتصال دو گانه یک گره FDDI با دو اتصال به شبکه یا از طریق یک گره و یک متمرکز کننده و یا از طریق دو Concentrator

برچسب‌ها: آموزش شبکه پروتکلtcp ip ,

صفحه قبل 1 ... 53 54 55 56 57 ... 65 صفحه بعد


	نام :
	وب :
	پیام :
	2+2=:


(Refresh)

مقایسه ویندوز۸ با ویندوز۷

معرفی ۵ مشکل بسیار متداول در ویندوز ۷ و چگونگی رفع آنها

روش رفع خطای Bootmgr is missing در ویندوز ۷

آغاز شمارش معکوس تا عرضه پیش نمایش ویندوز ۸.۱

پاسخ به ۵ سوال ساده در مورد ویندوز ۸٫۱

مسریاب جدید ۸۰۲٫۱۱ac شرکت دی – لینک

رشد ۵۰ درصدی درآمد بازار جهانی اینترنت بی‌سیم تا ۲۰۱۷

آموزش ایمن سازی شبکه خانگی

نحوه پیدا کردن آی پی گیت وی و اتصال به آن (ویندوز)

نحوه پیدا کردن آی پی گیت وی و اتصال به آن (مک)

۲- فعال سازی Encryption (کد گزاری) بر روی Access Point (نقطه دسترسی)

۳- یک گذرواژه برای دسترسی به روتر برگزینید

۴- شناساگر ست سرویس (SSID) را از نمونه پیشفرض به یک چیز خاص تغییر دهید

۵- فیلترینگ مک آدرس را روس اکسس پوینت یا روتر خودفعال نمایید .

۶- هیچ گاه ویژگی“SSID BroadCast” اکسس پوینت یا روتر تان را غیرفعال نکنید.

۷- لاگین از راه دور را غیرفعال کنید. اولین راه دسترسی آسان و بدون مشکل همین است.

۸- ادمینستریتینگ وایرلس را غیرفعال کنید.

نکات

اخطارها

استاندارد G.fast؛ یک گیگابیت در ثانیه روی کابل‌های مسی تلفن!

یک روش راحت برای شبکه کردن رایانه های خانگی

اتصال دو کامیپوتر تحت شبکه Lan با استفاده از کابل Ethernet

خب اجازه بدید بریم سراغ پیکربندی کامپیوترها :

unix linux programming برنامه نویسی لینوکس

linux Squid لینوکس نصب و پیکربندی سرور

Mail Service-mail server, نصب و پیکربندی میل سرور در لینوکس linux

Apache تنظیم سرویس دهنده وب

FTP-File Transfer Protocol تنظیم و پیکربندی و نصب در لینوکس ,linux, پروتکل

DHCP-Dynamic Host Configuration Protocol تنظیم و پیکربندی پروتکل و نصب در لینوکس ,linux

DNS(Domain Name System) تنظیم و پیکربندی و نصب در لینوکس ,linux

DNS ساختار

NFS(Network File System) نصب و پیکربندی در لینوکس

Basic configuration user ساختن useradd لینوکس فرمان

دستورات و فرمانهای لینوکس

آموزش نصب سیستم عامل لینوکس

Managing and Maintaining 70-290

WINDOWS XP PROFESSIONAL 70-270آموزش و مقالات ویندوز

Active Directory مقالات و مباحث اکتیو دایرکتوری

WAN Wide Area Network تجهیزات تکنولوژی ها اتصالات

Switching سوئیچینگ و سوئیچ سیسکو

NAT-Network Address Translation انواع

Standard ACL,Standard ACL,(Access Control List) لیست های دسترسی

مسیریابی Dynamic Routing,RIP,IGRP,EIGRP,OSPF,Distance Vector,Link State,Hybrid Balanced, پروتكل پیکربندی

Static Routing مسیریابی و پیکربندی

Default Routing,Routing Table,Routed Protocols , مسیریابی , پروتكل

Router مسیریاب شبکه -تنظیمات روتر ,IOS (InterNetwork Operating System),پیکربندی Password

کلاس های آدرس ای پی شبکه IP Addressing subnet mask

Loop Back

SUBNETTING

OSI Layers هفت لایه شبکه

subnet

تفاوتهای بین HUB SWITCH Broad cast uni cast هاب و سوئیچ

tcp ip آموزش شبکه پروتکل

Application

Transport

Internet

Network Access