شبکه چیست ؟ طریقه استفاده از کابل های شبکه!

ارتباط دو رایانه را با یکدیگر توسط هر بستری راشبکه می گن. بطور مثال شما دوتا رایانه دارید و می خواین او دوتا رو با هم شبکه کنین، امروزه تمامی سازنده های رایانه، کارت شبکه رو به عنوان یکی از اصلی ترین اجزای رایانه بر روی برد اصلی قرار می دهند که در اصطلاح آنبورد گفته میشه.

توجه داشته باشید برای اتصال دو عدد رایانه به یکدیگر نیاز به کابل مخصوصی به نام کابل کراس است. رنگ بندی دو سر این کابل با هم کاملا متفاوته برای ارتباط دو رایانه استفاده می شه.

وقتی کابل کراس رو به دو رایانه وصل کردین، باید تنظیمات نرم افزاری رو تنظیم کنین، هر رایانه در شبکه مثل انسانها در دنیای واقعی یک کد داره. مثلا در زندگی انسان ها، کد ملی و در رایانه IP گفته می شه. ما برای تنظیم کارت شبکه، هم از ویندوز اکس پی و هم از ویندوز ۷ استفاده می­کنیم.

اما برای اینکه بتونید آی پی رو در ویندوز XP ست نمایید، به کنترل پنل قسمت نتورک کانکشن رفته و بر روی لوکال اریا کانکشن کلیک نمایید. در سربرگ جنرال بر روی دکمه پراپرتیز کلیک نموده تا لوکال اریا کانکشن پراپرتیز باز شود در وسط کمی اسکرول را به پایین هدایت نموده تا Internet Protocol tcp/ip نمایان بشه. بر روی آن دو بار کلیک نمایید در سربرگ جنرال گزینه use the following this ip address  را انتخاب و عدد ۱۹۲٫۱۶۸٫۱٫۲ را وارد و در قسمت سابنت مسک فقط با موس کلیک  نمایید تا ۳ عدد ۲۵۵ بین نقطه ها ظاهر بشه. در آخر هم، ۲بار ok کنین.

برای تنظیم آی پی رایانه دوم که ویندوز ۷ است به این روش عمل می کنید که…

به قسمت کنترل پنل رفته و روی network and sharing center کلیک کرده با باز شدن در قسمت سمت چپ بالا گزینه change adapter setting را انتخاب می کنیم حال برروی لوکال اریا کانکشن کلیک و پراپرتیز را انتخاب نموده و در سربرگ جنرال بر روی internet protocol tcp/ipver 4 دوبار کلیک کرده و مثل ویندوز اکس پی، عدد را وارد نمایید با این تفاوت که شماره آخر آن عدد باید عددی متفاوت باشد ما در اینجا عدد ۱۹۲٫۱۶۸٫۱٫۳ را به عنوان آی پی اختصاص می دهیم. بعد فقط بر روی سابنت مسک کلیک و تا انتها ok  می کنیم.

خوب با اتصال کابل شبکه کراس و تنظیمات IP ها در دو ویندوز۷ و xp دو رایانه بهم متصل شدند ، به همین سادگی شما دو دستگاه رو به هم وصل میکنید حال سوال این است اگر سه دستگاه رایانه را بخواهیم بهم وصل کنیم چه باید بکنیم؟

برای اتصال سه دستگاه رایانه حتما باید از دستگاه­هایی بنام سوییچ و هاب سوییچ استفاده کنیم که انواع آنها از ۴ پورت شروع شده و پورت های آن بصورت توانی از ۲ زیاد میشه، یعنی ۴ پورت ۸ -۱۶-۳۲-۶۴ پورت.

برای شبکه نمودن سه دستگاه رایانه، کارت شبکه هر رایانه را با کابل شبکه به یکی از پورت های هاب یا سوییچ وصل می­کنیم.

تفاوتی هاب و سوییچ هم اینه که هاب فقط وظیفه اتصال رایانه ها را داره، اما سوییچ علاوه بر وظیفه اتصال رایانه ها به هم، با توجه به نوعش و سیستم عامل ارائه شده در آن، کارایی های بالاتری نیز روی شبکه فراهم می­کنه.

نکته مهم اینه که در اتصال دو رایانه به صورت مستقیم باید از کابل کراس استفاده بشه اما هنگامی که رایانه ها به هاب یا سوییچ وصل می شوند، کابل کراس جای خود را به کابل اِترنت یا استریت Straight خواهد داد.

توجه داشته باشید رنگ بندی در کابل اترنت در دو سر کابل باید یکسان باشه.

در پایان توجه داشته باشید: درip نسخه ی ۴ ، آی پی از چهار بخش تشکیل شده که این بخش ها توسط نقطه از یکدیگر تفکیک می شوند که معمولا در شبکه های خانگی از کلاس C استفاده میشه که در این کلاس ،  سه بخش آن یکی است مثلا عدد ۱۹۲٫۱۶۸٫۱ برای تمامی رایانه ها یکی  و اعداد آخر هر آی پی از ۱ تا ۲۲۴ برای هر رایانه داخل شبکه قابل تغییره. فعلا این کارها را انجام بدین تا توی برنامه­های بعدی، دسترسی به منابع هر رایانه و فرستادن پرینت بر روی شبکه از یک رایانه دیگر را بگیم.

جهت استفاده از منابع دو رایانه فقط کافیست بر روی یک فولدر در مسیر دلخواه راست کلیک نموده و شیر را کلیک نمایید دقت نمایید که گزینه مرتبط با Allow network user … حتما تیک نمایید تا بتوانید در این فولدر از رایانه دیگر فایل های را انتقال دهید.

دقت داشته باشید که در قسمت security ،تمام تیک های مرتبط با everyone فعال شده باشد تا دسترسی همه به این فولدر بدون ایراد صورت پذیرد.

برای دسترسی به رایانه ای که فولدر روی آن  شیر شده کافیست از رایانه دیگرrun  باز نموده و آدرس IP رایانه مقصد با دو بک اسلش وارد نمایید  (۱۹۲٫۱۶۸٫۱٫۲) پنجره ای که باز می شود حاوی فولدر شیر شده است.

نسل آینده اترنت: یک ترابیت بر ثانیه

در سال ۲۰۱۰ مؤسسه IEEE که توسعه استاندارد شبکه‌های کامپیوتری را برعهده دارد، استاندارد ۸۰۲٫۳ba را پس از سه سال تصویب کرد و شبکه‌های اترنت به مرز سرعت‌های ۴۰ و ۱۰۰ گیگابیت بر ثانیه رسیدند.

در سال ۲۰۱۰ مؤسسه IEEE که توسعه استاندارد شبکه‌های کامپیوتری را برعهده دارد، استاندارد ۸۰۲٫۳ba را پس از سه سال تصویب کرد و شبکه‌های اترنت به مرز سرعت‌های ۴۰ و ۱۰۰ گیگابیت بر ثانیه رسیدند. در این زمان کارشناسان و پژوهشگران پیش‌بینی می‌کردند که خیلی زود باید استاندارد جدیدی به تصویب برسد تا سرعت شبکه‌های اترنت را به چند صد گیگابیت بر ثانیه برساند. در سال ۲۰۰۹ نشریه نت‌ورک‌ورلد با ارزیابی ترافیک شبکه‌ها و افزایش حجم اطلاعات روی اینترنت، برآورد کرده بود که استاندارد بعدی شبکه‌های اترنت بعد از ۴۰Gbps و ۱۰۰Gbps، استاندارد ۴۰۰Gbps است. پیش‌بینی‌ها و انتظارات درست بود و مؤسسه IEEE در ماه آگوست ۲۰۱۲ از تدوین استاندارد جدیدی خبر داد که مهم‌ترین دستاورد آن دستیابی شبکه‌های گسترده به سرعت‌های یک ترابایت بر ثانیه تا سال ۲۰۱۵ و ده ترابایت بر ثانیه تا سال ۲۰۲۰ است.

نیازمندی‌ها
پیش از این‌‌که به سراغ مشخصات و ویژگی‌های استاندارد آینده شبکه‌های اترنت برویم، بهتر است کمی درباره چرایی و نیازمندی‌های این استاندارد صحبت کنیم. تیم تحقیقاتی مؤسسه IEEE گزارش‌هایی از ترافیک آدرس‌های IP روی اینترنت و نرخ رشد پهنای‌باند (CAGR) در صنایع مختلف ارائه داده‌اند که  به کمک آن به خوبی می‌توان دریافت که حجم اطلاعات در هر سال بیشتر ازسال قبل می‌شود. حجم ترافیک آدرس‌های IP عمومی روی اینترنت از سال ۲۰۱۰ تا سال ۲۰۱۵ در شکل ۱ نمایش داده شده است.

شکل ۱:وضعیت ترافیک آدرس‌های IP عمومی

همان‌طور که مشخص است در این مدت ترافیک دستگاه‌های موبایل ۹۲ درصد افزایش خواهد یافت. همچنین میزان افزایش ترافیک دستگاه‌های بی‌سیم ۳۹ درصد و سهم شبکه‌های کابلی ۲۴ درصد است. در مجموع از سال ۲۰۱۰ تا سال ۲۰۱۵ نزدیک به ۳۲ درصد در هر سال افزایش ترافیک خواهیم داشت. گسترش تجهیزات موبایل و استقبال از سرویس‌ها و شبکه‌های ارتباطی روی آن‌ها، به‌خوبی این آمار و ارقام را تأیید می‌کند. برهمین اساس مؤسسه IEEE نمودار نرخ رشد اطلاعات براساس مگابیت بر ثانیه را رسم کرده است که در شکل ۲ قابل مشاهده است.

شکل ۲:نرخ رشد پهنای باند در هسته شبکه و ورودی/خروجی سرورها

در این نمودار به‌خوبی مشخص است که در سال ۲۰۱۵ پهنای‌باند هسته شبکه شامل سرورها، تجهیزات زیرساختی شبکه مانند روتر و سوئیچ، تجهیزات ذخیره‌سازی، مراکز داده، سایت‌های با ترافیک زیاد، بانک‌های الکترونیکی و… باید بیش از صد گیگابیت بر ثانیه باشد و در سال ۲۰۲۰ دقیقاً به پهنای‌باندهای چند ترابیتی نیاز پیدا خواهد شد. شکل ۳ نیز وضعیت افزایش ترافیک و حجم اطلاعات بخش‌های مختلف را درسال ۲۰۱۰  براساس ضریبی از ترافیک نشان می‌دهد.

شکل۳:مقایسه نرخ رشد پهنای باند در بخش‌های مختلف شبکه

در حقیقت براساس این داده‌ها، سال ۲۰۱۰ یک نقطه تغییر و جهش برای ترافیک‌های مختلف شبکه‌ها بوده و نشان می‌دهد که باید به‌دنبال استانداردها و پروتکل‌های جدیدی باشیم. برخی از ضرایب ترافیک نسبت به سال ۲۰۱۰ صد‌برابر می‌شوند و این به معنای نیاز به پهنای‌باند بیشتر و پشتیبانی تجهیزات سخت‌افزاری و نرم‌افزاری از این پهنای‌باندها است. نکته دیگری که باید در نظر گرفت، وضعیت استانداردهای ۴۰Gbps و ۱۰۰Gbps است که نسبت به استاندارد قبلی خود یعنی ۱۰Gbps یک جهش بزرگ به شمار نمی‌آمد و مراکز داده و شبکه‌های گسترده WAN خیلی سریع به مرزهای این استانداردها رسیدند و نیاز به سرعت‌های بیشتر احساس می‌شد.
استاندارد جدید ۸۰۲٫۳
مؤسسه IEEE در ابتدای سال ۲۰۱۲ با تشکیل گروهی با نام Industry Connections Higher Speed Ethernet Consensus ابتدا بررسی وضعیت پهنای‌باند شبکه‌های کامپیوتری و ترافیک اینترنت را به آن‌ها سپرد و پس از انتشار گزارش این گروه، تدوین فرمت جدیدی از استاندارد ۸۰۲٫۳ را برای شبکه‌های گسترده تجاری و صنعتی کلید زد. هدف این گروه تدوین پیش‌نویس استاندارد بعدی شبکه‌های اترنت است که سرعت انتقال اطلاعات را ابتدا به ۴۰۰ گیگابیت بر ثانیه و در مرحله بعدی به یک ترابیت بر ثانیه برساند. این گروه متشکل از اعضایی است که شامل کاربران، سازندگان محصولات سخت‌افزاری شبکه، مراکز داده، سرورها، موسسات مالی و بانکی، اپراتورها و سرویس‌دهندگان اینترنت و شبکه‌های کامپیوتری، اپراتورهای سیستم‌های چندگانه، شرکت‌های محاسبات کامپیوتری، تجهیزات ذخیره‌سازی تحت شبکه و دیگر بخش‌های مرتبط با شبکه‌های اترنت و استاندارد ۸۰۲٫۳ می‌شوند. این گروه در گزارش  خود، بیان کرده  است که شبکه‌های کامپیوتری باید در سال ۲۰۱۵ از پهنای‌باند یک ترابیت بر ثانیه و در سال ۲۰۲۰ از پهنای‌باند ده ترابیت بر ثانیه  برخوردار باشند. جان دی آمبروژا مدیر گروه IEEE 802.3 Ethernet Bandwidth Assessment Ad Hoc و گروه تازه تأسیس EEE 802.3 Industry Connections Higher Speed Ethernet Consensus و مدیر بخش اترنت شرکت دل، درباره استاندارد جدید می‌گوید: «سعی می‌کنیم مراحل اولیه استاندارد جدید شبکه‌های اترنت ساده باشد و سریع پیش برود. اطلاعات جمع‌آوری شده توسط سیستم‌های ارزیابی پهنای‌باند نشان می‌دهد که رشد پهنای‌باند به صورت یک تابع نمایی است و در فضاهای مختلف شرایط گوناگونی در حال اتفاق افتادن است. بنابراین نیاز به استاندارد جدیدIEEE 802.3 برای شبکه‌های صنعتی و دسترسی به پهنای‌باند بیشتر از ۱۰۰Gbps ضروری به نظر می‌رسد.»آمبروزیا در ادامه می‌گوید که کمیته تشکیل شده پس از چند ماه بررسی و ارزیابی به این نتیجه رسیده است که در سال ۲۰۱۵ سرعت شبکه‌ها باید ده‌برابر بیشتر از سرعت آن‌ها در سال ۲۰۱۰ باشد و همین‌طور در سال ۲۰۲۰ این سرعت باید صد برابر باشد. به گفته مدیر گروه تدوین استاندارد آینده شبکه‌های اترنت، تعداد زیادی از اعضاء در حال حاضر روی ویژگی‌های شبکه‌های ۴۰۰Gbps و ۱Tbps متمرکز شده‌اند و شرکت‌هایی که سازنده سخت‌افزار شبکه هستند، باید ویژگی‌ها و مشخصات شبکه‌های ۴۰۰Gbps را بررسی و ارزیابی کنند. اما کاربران و مصرف‌کنندگان باید برای شبکه‌های یک ترابیت بر ثانیه آماده شوند و طرح‌ها و راهکارهای خود را برای شبکه‌هایی با این مشخصه تدوین کنند.

تردیدها و نگرانی‌ها
با انتشار خبر استاندارد جدید شبکه‌های اترنت، موجی از تردید و نگرانی در میان کارشناسان و مدیران شبکه‌ها به وجود آمده است. آمبروزیا دراین‌باره می‌گوید: «نخستین پرسشی که از من می‌پرسند، اقتصادی بودن استانداردهای جدید است. در جواب باید بگویم که استانداردهای جدید به‌صرفه و اقتصادی و از نظر فنی نیز قابل اجرا هستند. اگر مردم بدانند چه‌چیزی به دست می‌آورند و پهنای‌باند یک ترابیتی چه مزایایی برای آن‌ها دارد و چه سرویس‌ها و شبکه‌هایی می‌توانند ارائه بدهند، برایشان توجیه‌پذیر خواهد بود.» او معتقد است مردم می‌دانند چه سونامی اطلاعاتی در آینده وجود خواهد داشت اما برای استانداردهای جدید آماده نیستند و فکر می‌کنند با روش‌های رایجی مانند استفاده از چندین اتصال ارتباطی فیزیکی (Multiple Physical C onnections)  می‌توانند این سونامی را رد کنند و به سرعت‌های بالاتر دست پیدا کنند، در حالی که این روش‌ها در عمل سرعت بیشتری روی شبکه ایجاد نمی‌کنند و گران‌تر هم هستند. به عنوان مثال می‌توان با ترکیب ۱۶ اتصال ۲۵ گیگابیتی به یک اتصال۴۰۰ گیگابیتی رسید یا با ۴۰ اتصال ۲۵ گیگابیتی به یک اتصال یک ترابیتی رسید. برای دو ترابیت پهنای باند شما باید ۸۰ اتصال داشته باشید که در مقایسه با استاندارد جدید گران‌تر و از نظر عملیاتی سخت‌تر است و سرعت دو ترابیت واقعی را به‌دست نخواهید آورد. نگرانی دیگر متخصصان شبکه کابل‌ها و کانکتورهایی است که باید برای استاندارد جدید تهیه کرد. در شبکه‌های چند صد مگابیتی و حتی تا ده گیگابیتی از کانکتور RJ-45 و کابل‌های مسی استفاده می‌شد و کاربران به این مشخصات شبکه عادت کرده‌اند. بزرگ‌ترین مشکل استانداردهای ۴۰Gbps و ۱۰۰Gbps استفاده از کانکتورهای جدید و کابل‌های فیبر نوری خاصی است که مثلاً بیشتر از چند متر را پوشش نمی‌دهند. در طراحی شبکه‌های پرسرعت اترنت، کانکتورها و کابل‌ها نقشی کلیدی دارند و یکی از پارامترهای اساسی طراحی هستند. اکنون این پرسش مطرح می‌شود که در استاندارد جدید،  وضعیت این سخت‌افزارها چگونه است؟ آمبروزیا در پاسخ به این پرسش می‌گوید: « این‌ها مسائلی است که باید در گروه تشکیل شده روی آن بحث کرد و بی‌شک مد نظر قرار می‌گیرند. اما به هر حال شما باید برای به‌دست‌آوردن یک مزیت جدید چند ویژگی را قربانی کنید. دوره سوکت RJ-45 و کابل مسی تمام شده است و ناگزیر هستید از سخت‌افزارهای جدید استفاده کنید چراکه دارید اطلاعات بیشتری تولید می‌کنید و تمایل دارید اطلاعات باکیفیت‌تری روی بسترهای شبکه منتقل کنید.» با این اوصاف، به‌نظر می‌رسد تدوین استاندارد جدید یکی دو سالی طول بکشد و در این مدت مشخصات و ویژگی‌های بیشتری از آن منتشر شود. هنوز برای قضاوت درباره آن زود است؛ هرچند که آمار و ارقام می‌گویند گریزی از آن نیست و پهنای‌باندهای کنونی جوابگو نخواهند بود

دزدگیری با وای‌فای و ۳G

سیستم‌های امنیتی مبتنی‌بر کامپیوتر و شبکه‌های بی‌سیم برای منازل مقوله جدیدی نیست و چندین سال است که شرکت‌های مختلف انواع ابزارهای نظارتی و سیستم‌های هشدار مبتنی‌بر شبکه را ارائه می‌دهند اما دستگاه Scout-Family-Walnut نسل جدیدی از دستگاه‌های امنیتی است که ویژگی‌های منحصربه‌فردی را ارائه می‌کند و با استفاده از شبکه‌های وای‌فای و ۳G می‌تواند به پلیس و صاحب منزل هشدار بدهد.

ایده ساخت این دستگاه زمانی مطرح شد که در اواسط سال ۲۰۱۲ خبرهای مربوط به هک شدن سیستم‌های امنیتی منازل در امریکا اوج گرفت و به‌نظر می‌رسید که سیستم‌های ارائه شده موجود نمی‌توانند جواب‌گو باشند. از طرف دیگر تمامی مردم نمی‌توانند از ابزارهای امنیتی و سیستم‌های گران‌قیمت محافظتی استفاده کنند بلکه بیشتر تمایل دارند یک ابزار گجت‌مانند را خریداری و نصب کنند. در واقع آسان بودن نصب و راحتی در استفاده، خواسته کاربران عادی است اما سیستم‌های امنیتی موجود بیش از حد پیچیده‌ هستند. Scout دستگاهی است که به‌سادگی نصب می‌شود، می‌تواند به شبکه‌های وای‌فای و روترهای بی‌سیم متصل شده و همچنین با سیستم‌های امنیتی شرکت‌هایی مانند ADT و Lifeshield یکپارچه شود. مبنای اصلی کار دستگاه Scout استفاده از حسگرهای بی‌سیم و اتصال مستقیم به روتر خانگی و سپس برقراری ارتباط با کامپیوتر و گوشی‌های تلفن‌همراه هوشمند است. این دستگاه دارای یک بخش اصلی و چندین حسگر است (شکل‌۱). حسگرها در محل‌های مختلفی از خانه مانند پنجره‌ها، اتاق‌ها، درب ورودی و… نصب می‌شوند و به‌طور بی‌سیم با دستگاه اصلی در تماس هستند. دستگاه اصلی نیز به‌صورت بی‌سیم با از طریق کابل می‌تواند به روتر شبکه خانگی متصل شود و از راه دور مدیریت شود. کاربران این سیستم می‌توانند دستگاه اصلی را به‌طور مستقیم به گوشی تلفن هوشمند خود متصل کنند. وقتی سیستم امنیتی خانه نقض می‌شود، دستگاه Scout از طریق روتر بی‌سیم به گوشی هوشمند کاربر اطلاع می‌دهد و نرم‌افزار نصب شده روی این گوشی به‌طور خودکار با اداره پلیس تماس خواهد گرفت.

شکل ۱

یکی دیگر از ویژگی‌های این دستگاه برخورداری از یک تراشه ۳G یا باتری روی دستگاه اصلی است. وقتی برق کل خانه قطع می‌شود یا دیگر راه‌های ارتباطی و هشدار قابل استفاده نیستند، دستگاه اصلی با استفاده از باتری مرکزی خود که می‌تواند تا یک هفته شارژ داشته باشد از طریق شبکه‌های سلولی موبایل با کاربر ارتباط برقرار کند.
نرم‌افزار و برنامک Scoup به کاربران اجازه می‌دهد طیف متنوعی از هشدارها و پیامک‌های اطلاع‌رسانی را ساخته و برای ارتباط با اداره پلیس یا روی تلفن‌همراه هوشمند استفاده کنند. مثلاً اگر درب جلویی خانه باز می‌شود این سیستم می‌تواند به جای تماس با اداره پلیس یک پیامک برای کاربر روی گوشی تلفن‌همراه ارسال کند (شکل‌۲). قضیه وقتی جالب‌تر می‌شود که این دستگاه امنیتی Scoup با منبع‌تغذیه‌های Zigbee نیز ترکیب شود. در این وضعیت، دستگاه می‌تواند چراغ یک اتاق یا سالن اصلی را روشن کند یا با ایجاد یک صدای انفجارگونه روی سیستم سینمای خانگی خانه باعث ترساندن مزاحمان یا سارقان شود. یکی از ابتکارهای این دستگاه نصب و استفاده سریع حسگرها است به‌طوری که بدون آسیب زدن به دیوار یا درب اتاق یا چارچوب پنجره‌ها می‌توان حسگرها را نصب یا برداشت و از یک خانه به خانه دیگر منتقل کرد. برای نصب این حسگرها نیازی به کابل یا پیچ نیست و کاربران مستأجر به راحتی و بدون دغدغه می‌توانند از این سیستم استفاده کنند. این دستگاه در طرح‌ها و مدل‌های مختلفی عرضه می‌شد تا امکان یکپارچه‌سازی آن با رنگ و طرح خانه یا چوب وجود دارد.

حل مشکلات ویندوز با استفاده از حالت Safe Mode

حالت سیف مود یکی از ابزارهای مفید ویندوز است که در مواقع ضروری واقعا به کار می آید. به عنوان ویندوزهایی که به شدت به بدافزار آلوده شده اند و یا به صورت دائم کرش می کنند، استفاده از حالت سیف مود یکی از بهترین راهکارهاست.

در واقع اگر سیستم را با حالت سیف مود راه اندازی کنید، هیچکدام از برنامه ها و درایورها بارگذاری نخواهند شد. در این شرایط مشکل یابی بسیار آسان تر خواهد شد. چون اگر یکی از این برنامه ها عامل مشکل ساز باشند، دیگر اجرا نخواهند شد و شما می توانید به این موضوع پی برده و مراحل حل مشکل را انجام دهید.

سیف مود کی می تواند به شما کمک کند؟

در حالت سیف مود ویندوز با کمترین وضوع صفحه راه اندازی خواهد شد. همچنین در این حالت اکثر درایوهای سخت افزاری بارگذاری نمی شوند و برنامه های نصب شده توسط شما نیز که در استارتاپ سیستم قرار دارند، اجرا نخواهند شد. پس اگر سیستم شما هم به صورت دائم کرش می کند و صفحه آبی مرگ را نشان می دهد و شما هم نمی توانید علت آن را متوجه شده و مشکل را حل کنید، پس باید ویندوز را در حالت سیف مود بارگذاری کنید.

در صورتی که کامپیوتر شما به چندین بار در هنگام بوت شدن کرش کند، سیستم به صورت اتوماتیک وارد حالت سیف مود خواهد شد. گرچه شما می توانید به صورت دستی نیز وارد حالت سیف مود شوید. روش کار در ویندوزهای هفت و هشت متفاوت است:

ویندوز هفت و قدیمی تر: سیستم را ریستارت کرده و چندین بار کلید F8 را بفشارید تا منوی Safe Mode را مشاهده کنید. اکنون با استفاده از کلیدهای جهتی، گزینه Safe Mode را انتخاب کرده را و کلید اینتر را بفشارید.

ویندوز هشت: سیستم را ریستارت کرده و کلید Shift را نگه داشته و کلید F8 را چند بار بزنید. اکنون وارد صفحه ریکاوری خواهید شد که در اینجا باید گزینه restart into the Windows Startup Settings menu را انتخاب کنید. البته اگر در حال کار با ویندوز هستید، می توانید کلید شیفت را گرفته و روی گزینه restart کلیک کنید.

حل مشکلات در حالت سیف مود

اکنون که در حالت سیف مود هستید، می توانید مراحل عیب یابی و حل مشکلات ویندوز را شروع کنید.

اسکن بدافزارها: استفاده از آنتی ویروس ها و نرم افزارهای امنیتی برای پیدا کردن بدافزارها یکی از بهترین راهکارهاست. برخی از بدافزارها که در حالت عادی امکان پاکسازی آنها در ویندوز نیست، در حالت سیف مود به راحتی از بین خواهند رفت. چون در حالت عادی این بدافزارها در پس زمینه سیستم اجرا شده و آنتی ویروس ها را گمراه می کنند. اما در حالت سیف مود دیگر انجام این کار ممکن نیست. اگر در حال حاضر آنتی ویروس ندارید، می توانید یکی از آنها را دانلود کرده و آن در حالت سیف مود نصب کنید. توصیه می کنیم که پس از نصب آنتی ویروس، حتما آن را بروز رسانی کنید.

بازگردانی سیستم به حالت قبلی: اگر کامپیوتر شما قبلا به درستی کار می کرده اما اخیرا با مشکلاتی مواجه شده است، استفاده از System Restore که بازگردانی سیستم را انجام می دهد، روش عاقلانه و خوبی است. همانطور که می دانید استفاده از System Restore، ویندوز را به زمانی می برد که همه چیز به درستی کار می کرده است.

حذف کردن برنامه هایی که اخیرا نصب کرده اید: اگر اخیرا نرم افزار جدیدی نصب کرده اید ( مثل درایورها و نرم افزارهایی که حاوی یک درایور هستند )، ممکن است عامل اصلی بوجود آمدن کرش ها باشند. پس بهتر است که نرم افزارهای جدیدی که نصب کرده اید را حذف کنید. چون احتمال وجود مشکل در یکی از آنها زیاد است.

بروزرسانی درایورهای: اگر متوجه شدید که مشکل از سوی درایورهای سخت افزاری است، بهتر است که بروزرسانی درایورهای را در دستور کار قرار دهید. برای بروزرسانی درایورهای نیز روش های مختلفی وجود دارد. می توانید به سایت شرکت سازنده سخت افزارهای تان رفته و درایورهای جدید را متناسب با ویندوز خود دریافت کنید. حتما توجه داشته باشید که درایورها را متناسب با ۳۲ یا ۶۴ بیتی ویندوز خود دریافت کنید. همچنین می توانید از نرم افزارهای اختصاصی دریافت بروزرسانی ها استفاه نمایید.

علت یابی بروز کرش ها: در صورتی که کرش کردن های سیستم در حالت سیف مود متوقف می شود، نتیجه می گیریم که مشکل نرم افزاری وجود دارد. اما در صورتی که در حالت سیف مود نیز کرش ها ادامه پیدا می کند، به احتمال زیاد با مشکل سخت افزاری روبرو شده اید ( البته همیشه کرش در حالت سیف مود نیز الزاما به معنی مشکل سخت افزاری نیست. )

اما با تمام این اوصاف، گاهی اوقات سریع ترین روش برای حل مشکل، نصب کردن دوباره ویندوز است. در عین حال اگر بعد از نصب ویندوز باز هم کرش کردن ها ادامه پیدا کرد، به احتمال بسیار زیاد دستگاه شما مشکل سخت افزاری دارد.

راه حل سریع برای مشکلات Network Connection ویندوز

آموزش تصویری تنظیم مودم ADSL Router جهت اتصال به اینترنت

پیش از کانفیگ نمودن مودم ADSL، با ISP یا شرکتی که از آن اینترنت دریافت می کنید تماس گرفته و علاوه بر Username و password ،ا VPI و VCI را نیز بگیرید.

در ابتدا لازم است با Bridging و PPPoE آشنا شوید:

Bridging: در این حالت باید یک کانکشن روی سیستم عامل(Windows/Linux/Mac) خود ساخته و هر بار پس از روشن کردن کامپیوتر خود، برای اتصال به اینترنت تلاش نمایید، درست مثل زمانی که کارت اینترنت خریداری کرده و از Dial-Up استفاده می کنید، مزیت این روش آن است که چنانچه به اینترنت متصل نشوید، یک Error به نمایش در می آید که با استفاده از عدد ِ Error می توانید مشکل را تشخیص داده و یا با اعلام آن به پشتیبانی فنی، آنها را در تشخیص مشکلتان یاری نمایید!

PPPoE: در این حالت کانکشن روی مودم ساخته می شود، بنابراین در حین کانفیگ مودم، از شما Username و Password خواسته می شود و دیگر نیازی به ساخت کانکشن روی سیستم عامل وجود نخواهد داشت، مزیت این روش آن است که زمانی که کامپیوتر خود را روشن می کنید، به اینترنت متصل هستید، معمولا در جایی که بیش از یک کامپیوتر قرار داشته و یا از مودم Wireless استفاده می شود، از این روش بهره می برند.

آموزش سریع:

در تنظیمات مودم، واژه ی WAN را یافته و روی آن کلیک فرمایید!

سپس Add را بزنید!

در حالت Bridge می بایست فقط VPI و VCI را وارد کنید، در سایر مراحل تغییری اعمال نکرده و فقط Next را بزنید!

در حالت PPPoE علاوه بر وارد نمودن VPI و VCI می بایست Username و Password را هم وارد نمایید و در سایر مراحل فقط Next را بزنید!

آموزش تصویری:

بعد از روشن نمودن مودم و اتصال کابل اترنت، مرورگر اینترنت را باز کرده و در Address Bar آی پی ِ زیر را وارد نمایید:

در اینجا شما باید یکی از حالت های Bridging یا PPPoE را انتخاب نمایید،

در صورت انتخاب حالت Bridging مراحل زیر را دنبال فرمایید:

حالا می توانید به اینترنت متصل شوید!

اما در صورت انتخاب حالت PPPoE مراحل زیر را دنبال فرمایید:

سایر مراحل مشابه حالت Bridging است.

آلودگی‌های ویروسی در رایانه‌تان را پاک کنید!

آیا به قدرت و عملکرد ضدویروس نصب شده روی رایانه‌تان اطمینان دارید؟ آیا آلوده به ویروسی هستید که ضد‌ویروس فعلی شما قادر به شناسایی یا پاکسازی کامل آن نیست؟ آیا اثرات تخریبی ویروس‌ها با وجود شناسایی و پاکسازی آن‌ها در گذشته، همچنان روی سیستم‌های رایانه‌ای شما باقی مانده‌اند؟ آیا به یک ویروس‌یاب رایگان و قدرتمند نیاز دارید تا علاوه‌بر تشخیص و شناسایی بدافزارهای پیچیده موجود در سیستم شما، آثار نامطلوب آن‌ها را هم به‌طور کامل حذف کند؟ پس حتماً جدیدترین ضدویروس رایگان پاندا یک انتخاب عالی و ایده‌آل خواهد بود … چرا؟

Panda Cloud Cleaner
یک ضدویروس ابری رایگان (Cloud-Based) که می‌تواندآلودگی‌های ویروسی و بدافزارهایی که به هر دلیل از دید ضد‌ویروس فعلی شما پنهان مانده باشند را شناسایی و «به‌طور کامل» پاکسازی کند … برای استفاده از این ضدویروس پیشرفته، شما تنها به یک دسترسی ساده و نه چندان پرسرعت به شبکه اینترنت نیاز دارید و پس از آن همه چیز به صورت کاملاً خودکار انجام خواهد گرفت.

نصب، اسکن و پاکسازی
بدون توجه به نوع نرم‌افزار امنیتی نصب شده در سیستم،‌ این نرم‌افزار را می‌توانید از اینجا دانلود کنید، فایل اجرایی نرم‌افزار را دانلود و سپس آن را اجرا کنید. از این به بعد، فقط کافی است که منتظر باشید تا ویروس‌ها و بدافزارهای موجود در سیستم شما یکی یکی شناسایی و پاکسازی شوند. شاید تعجب کنید اما ممکن است رایانه شما بر‌خلاف اطمینان امنیتی که تا‌کنون داشته‌اید، به شدت آلوده باشد!

نخستین قابلیت مهم برنامه Panda Cloud Cleaner، شناسایی و پاکسازی کامل هر نوع تهدید و آلودگی «فعال» در رایانه شما است. این موارد شامل مشکلات موجود در بخش‌های مهم سیستم از جمله رجیستری نیز می‌شود.

اما … این تازه شروع ماجرا است. زیرا قابلیت‌های امنیتی بیش‌تر و قوی‌تری هم در‌اختیار شما قرار داده شده است. در موارد آلودگی‌های شدید که رایانه شما دچار اختلال‌های عمیق عملیاتی شده، می‌توانید از قابلیت Boot Scan این برنامه استفاده کنید. با استفاده از این قابلیت حتی بدافزارهای بسیار جدید و ثبت نشده هم قابل شناسایی و پاکسازی هستند. همچنین این قابلیت برای کنترل و پاکسازی ویروس‌های قدرتمندی که می‌توانند حتی برنامه‌های ضدویروس را هم دچار اشتباه و اختلال کنند، مؤثر است. (۲)

با انتخاب قابلیت Boot Scan و راه‌اندازی دوباره سیستم، ابتدا یک کنترل امنیتی سفت و سخت روی تمام پردازش‌ها و سرویس‌های سیستم اعمال می‌شود. برنامه Panda Cloud Cleaner با اسکن این موارد، فهرستی از موارد مشکوک یا مخرب را برای کاربر نمایش می‌دهد تا مسدود و به‌طور کامل پاکسازی شوند. در مرحله بعدی و پس از یک‌بار راه‌اندازی دوباره سیستم، برنامه Cloud Cleaner با ایجاد یک فهرست سیاه و سفید، تمام فایل‌ها، پردازش‌ها، ورودی‌های رجیستری را که در مرحله قبل به عنوان «مورد نا امن» تشخیص داده شده بودند یا اجرایشان به دلایلی انجام نشده بود را در فهرست سیاه خود قرار می‌دهد و آن‌ها را به‌طور کامل قرنطینه و مسدود می‌کند. البته به غیر از ویروس‌ها وکدهای مخرب و بدافزارها،‌ در مواردی که برخی از فایل‌ها و پردازش‌ها مشکوک به مخرب تشخیص داده شوند، کاربر می‌تواند انتخاب کند که کدام مورد مخرب و نا امن و کدام مورد از نظر وی بدون مشکل امنیتی ست تا در صورت نیاز وی فقط موارد نامطلوب پاکسازی شوند.

علاوه بر تمام این‌ها،‌ برنامه Panda Cloud Cleaner می‌تواند هر نوع تغییر ایجاد شده در MBR سیستم و یا هر گونه نرم‌افزار یا درایور غیرعادی و مشکوک نصب شده در سیستم را شناسایی و برای انجام اقدامات دیگر نظیر ترمیم یا پاکسازی برای کاربر نمایش دهد.
و حالا کار آخر را شما انجام می‌دهید. در مرحله نهایی و با یک کلیک ساده روی گزینه Clean و راه‌اندازی سیستم، کامپیوتر شما عاری از هر گونه ویروس،‌ بدافزار، کد مخرب یا آلودگی رایانه‌ای خواهد بود و تمامی اثرات نامطلوب و تخریبی بدافزارها نیز به‌طور کامل پاکسازی و حذف خواهند شد.

پی‌نوشت:

۱- www.pandacloudcleaner.pandasecurity.com

2- این قابلیت فقط سیستم‌های عامل ۳۲ بیتی را پشتیبانی می‌کند و سیستم‌های ۶۴ بیتی ویندوز به‌علت سختگیری بیشتر در نصب درایورهای مجاز و نبود روتکیت‌های مخرب برای این نوع از سیستم‌های عامل نیازی به قابلیت Boot Scan ندارند. برای فعال‌کردن این قابلیت در پنجره اصلی نرم‌افزار گزینه Advanced Options را کلیک کنید.